Piekuty Nowe (gromada)

Piekuty Nowe
Gromada Nowe Piekuty
gromada
1954–1973
Państwo

 PRL

Województwo

białostockie

Powiat

wysokomazowiecki

Data powstania

4 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Piekuty Nowe (Nowe Piekuty)

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

13

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

14

brak współrzędnych
Portal Polska

Piekuty Nowe (pod koniec Nowe Piekuty[1]) – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[2] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[3], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[4][5].

Gromadę Piekuty Nowe z siedzibą GRN w Piekutach Nowych utworzono – jako jedną z 8759 gromad[4] – w powiecie wysokomazowieckim w woj. białostockim, na mocy uchwały nr 24/V WRN w Białymstoku z dnia 4 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[6] Piekuty Nowe, Piekuty Urbany, Koboski, Krasowo Siódmaki, Krasowo Wielkie, Skłody Przyrusy, Krasowo Częstki, Tłoczewo, Pruszanka Mała, Wierzbowizna, Kostry Litwa, Krasowo Wólka i Skłody Borowe ze zniesionej gminy Piekuty w tymże powiecie[7]. Dla gromady ustalono 14 członków gromadzkiej rady narodowej[8].

1 stycznia 1958 do gromady Piekuty Nowe przyłączono wsie Łopienie Jeże i Łopienie Zyski z gromady Stokowisko w powiecie łapskim[9].

1 stycznia 1959 do gromady Piekuty Nowe przyłączono wieś Markowo-Wólka z gromady Hodyszewo w powiecie bielskim[10].

31 grudnia 1959 do gromady Nowe Piekuty przyłączono wsie Kostry-Noski, Zochy Nowe, Zochy Stare i Rzepki Nowe ze zniesionej gromady Wyliny-Ruś w tymże powiecie[11], a 1 stycznia 1969 wsie Łopienie-Szelągi i Stokowisko ze zniesionej gromady Stokowisko w powiecie łapskim oraz wsie Hodyszewo, Jośki i Lendowo-Budy ze zniesionej gromady Hodyszewo w powiecie bielskim[12].

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[13]. Z dniem 1 stycznia 1973 roku reaktywowano gminę Nowe Piekuty (przed 1954 jako gmina Piekuty)[14].

Przypisy

  1. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.
  2. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  3. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  4. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  5. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  6. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  7. Uchwała Nr 24/V Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 4 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu wysokomazowieckiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 30 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 4 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 2 grudnia 1954 r., Nr. 10, Poz. 49)
  8. Uchwała Nr LXIII/150/54 Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Wysokiem-Mazowieckiem z dnia 5 października 1954 r. w sprawie ustalenia liczby członków gromadzkich rad narodowych (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 7 października 1954 r., Nr. 7, Poz. 41)
  9. Dz.U. z 1957 r. nr 59, poz. 309
  10. Dz.U. z 1958 r. nr 76, poz. 392
  11. Uchwała 12/4 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z 8 września 1959 r. sprawie zniesienia i utworzenia niektórych gromad w województwie białostockim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 10 grudnia 1959 r., Nr. 9, Poz. 58)
  12. Dz.U. z 1968 r. nr 18, poz. 111
  13. Obwieszczenie Wydziału Organizacyjno-Prawnego Prezydium WRN w Białymstoku z dnia 26 listopada 1971 r. w sprawie podziału administracyjnego województwa białostockiego – stan na dzień 1 stycznia 1972 r.(Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 24 grudnia 1971 r., Nr. 18, Poz. 234)
  14. Uchwała Wojewódzkiej Rady Narodowej Nr XXI/72/72 z dnia 9 grudnia 1972 r. w sprawie utworzenia gmin w województwie białostockim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Białymstoku z dnia 2 stycznia 1973 r., Nr. 1, Poz. 1)

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).