Pienik szpilkowiec
| Aphrophora corticea | |||
| Germar, 1821 | |||
_Figure_1_a.jpeg) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | cykadokształtne | ||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | Aphrophorinae | ||
| Plemię | Aphrophorini | ||
| Rodzaj | Aphrophora | ||
| Gatunek | pienik szpilkowiec | ||
| Synonimy | |||
| |||
Pienik szpilkowiec[1] (Aphrophora corticea) – gatunek pluskwiaka z podrzędu cykadokształtnych i rodziny pienikowatych. Zamieszkuje palearktyczną Eurazję i Alaskę.
Taksonomia
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1821 roku przez Ernsta Friedricha Germara[2].
Morfologia
Pluskwiak o ciele długości od 5,5 do 11 mm[3][1]. Ubarwienie ma zmienne[1], typowo przypominające barwę kory sosny[3]. Zwykle tło jest brązowe, a na nim występują liczne poprzeczne, nieregularne w kształcie rozjaśnienia o odcieniu białym lub kremowym, ale spotyka się także osobniki o ubarwieniu jednolitym[1]. Śródplecze ma środkową część wklęśniętą, a brzegi wyniesione[3]. Brzegi boczne tarczki zazwyczaj są białe[1]. Pokrywy różnią się od tych u pienika olchowca brakiem dwóch wyraźnych jasnych, rozległych plam przy przedniej krawędzi[3][1]. Wierzch pokryw jest nagi, pozbawiony owłosienia[3].
Ekologia i występowanie
Owad ten zasiedla lasy i ich skraje, polany leśne i zarośla. Bytuje na drzewach, krzewach, krzewinkach i wysokich roślinach zielnych. Aktywny jest od maja do października[1], przy czym postacie dorosłe obserwuje się od czerwca do października[4]. Zarówno postacie dorosłe, jak i larwalne są fitofagami ssącymi soki roślin. Larwy żerują na siewkach drzew iglastych i krzewinkach[3]. Postacie dorosłe żerują na igłach sosny zwyczajnej, sosny czarnej i świerka pospolitego, chętnie w piętrze koron[3][1]. Jaja składane są wśród niskiej roślinności[3] i są stadium zimującym[4].
Gatunek holarktyczny. W Europie znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Czarnogóry, Serbii, Albanii, Grecji oraz europejskiej części Rosji[5][6]. W Azji występuje w Turcji, na Syberii i Ałtaju[3]. W Nearktyce znany jest z Alaski[6].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Aphrophora corticea – Pienik szpilkowiec. [w:] Insektarium.net [on-line]. [dostęp 2022-05-16].
- ↑ E.F. Germar. Bemerkungen über einige Gattungen der Cicadarien. „Magazin der Entomologie. Halle”. 4, s. 1-106, 1821.
- ↑ a b c d e f g h i Werner E. Holzinger, Ingrid Kammelander, Herbert Nickel: The Auchenorrhyncha of Central Europe / Die Zikaden Mitteleuropas. Vol. 1: Fulgoromorpha, Cicadomorpha excl. Cicadellidae. Leiden, Boston: Brill, 2003, s. 493-495. ISBN 90-04-12895-6.
- ↑ a b Aphrophora corticea (Germar 1821) (Family Aphrophoridae). [w:] Commanster.eu [on-line]. [dostęp 2022-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Aphrophora corticea (Germar, 1821). [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2022-05-16].
- ↑ a b Z.P. Metcalf: General Catalogue of the Homoptera. Fascicule VII. Raleigh: North Carolina State College,, 1963.
Media użyte na tej stronie
Autor: [Photo: Rui Andrade] Sousa P, Grosso-Silva JM, Andrade R, Chaves C, Pinto J, Paupério J, Beja P, Ferreira S (2021) The InBIO Barcoding Initiative Database: DNA barcodes of Portuguese Hemiptera 01. Biodiversity Data Journal 9: e65314., Licencja: CC BY 4.0
Figure 1 a; Aphrophora corticea