Pierścienie Lieseganga

Zjawisko pierścieni Lieseganga obserwowane w probówkach

Pierścienie Lieseganga – chemiczny proces oscylacyjny polegający na powstawaniu rozdzielonych warstw strąconego osadu. Do powstania pierścieni Lieseganga dochodzi przy nieobecności konwekcji i określonych stężeniach związków. Zjawisko to opisał jako pierwszy Raphael Liesegang w 1896 roku[1][2]. Zazwyczaj pierścienie Lieseganga obserwuje się w układach, a w których jeden z reagentów (np. chlorek kobaltu(II)) znajduje się w żelu, a drugi (np. woda amoniakalna) naniesiony jest miejscowo w postaci płynnej[3][4]. Liesegang w oryginalnym doświadczeniu wykorzystywał żel z dodatkiem dichromianu potasu oraz roztwór azotanu srebra[5].

Przypisy

  1. ↑ R.E. Liesegang, Ueber einige Eigenschaften von Gallerten, „Naturwissenschaftliche Wochenschrift”, 30, 11, 1896, s. 353-362 [dostęp 2019-01-08].
  2. ↑ Krzysztof Orliński, Pierścienie Lieseganga - fascynujące twory natury, Młody Technik, e-suplement, styczeń 2011 [dostęp 2019-01-08].
  3. ↑ Tomasz Pluciński, Pierścienie Lieseganga, 2 lipca 2004 [dostęp 2019-01-08].
  4. ↑ Krzysztof Orliński, Tworzenie pierścieni Lieseganga, Młody Technik, e-suplement, styczeń 2011 [dostęp 2019-01-08].
  5. ↑ Marek Ples, Porządek z chaosu. O samoorganizacji i pierścieniach Lieseganga, „Chemia w Szkole”, 1/2016, s. 15-19 [dostęp 2019-01-08].

Media użyte na tej stronie

Liesegangrings.jpg
This is a picture I (Donald B. Siano) took about 20 years ago of a series of experiments on Liesgang Rings.