Pierre-Hugues Herbert
.jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 18 marca 1991 |
| Wzrost | 188 cm |
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 2010 |
| Zakończenie kariery | aktywny |
| Trener | Jean Roch Herbert |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 0 |
| Najwyżej w rankingu | 36 (11 lutego 2019) |
| Australian Open | 3R (2016, 2019) |
| Roland Garros | 3R (2018) |
| Wimbledon | 3R (2016) |
| US Open | 2R (2018) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 23 |
| Najwyżej w rankingu | 2 (11 lipca 2016) |
| Australian Open | W (2019) |
| Roland Garros | W (2018, 2021) |
| Wimbledon | W (2016) |
| US Open | W (2015) |
Pierre-Hugues Herbert (ur. 18 marca 1991 w Schiltigheim) – francuski tenisista, zwycięzca wielkoszlemowych US Open 2015, Wimbledonu 2016, French Open 2018 i 2021, a także Australian Open 2019 w grze podwójnej mężczyzn, zdobywca Pucharu Davisa 2017, olimpijczyk z Rio de Janeiro (2016).
Wychowany w tenisowej rodzinie, od 1997 roku trenowany m.in. przez ojca – Jeana Rocha, natomiast jego matka – Marie Laure jest instruktorką tenisa ziemnego.
Kariera zawodowa
Jako zawodowy tenisista Herbert zaczął występować od 2010 roku.
W grze pojedynczej jest finalistą czterech turniejów rangi ATP Tour: w Winston-Salem (2015), Shenzhen (2018), Montpellier (2019) i Marsylii (2021).
W grze podwójnej Francuz jest mistrzem US Open 2015, Wimbledonu 2016, French Open w latach 2018 i 2021 oraz Australian Open 2019, grając wspólnie z Nicolasem Mahutem. Herbert doszedł także z Mahutem do finału Australian Open 2015. Łącznie w deblu triumfował w dwudziestu trzech turniejach ATP Tour z trzydziestu trzech rozegranych finałów.
W 2016 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro, odpadając z rywalizacji deblowej i gry mieszanej w 1. rundach.
W lipcu 2016 roku zadebiutował w reprezentacji Francji w rywalizacji o Puchar Davisa. W listopadzie 2017 przyczynił się do pierwszego od 2001 roku triumfu Francji w turnieju, wygrywając w finale przeciwko Belgii mecz gry podwójnej wspólnie z Richardem Gasquetem z parą Ruben Bemelmans–Joris De Loore[1]. Końcowy wynik rywalizacji to 3:2 dla Francji.
Najwyższe – 36. miejsce w rankingu singlowym osiągnął 11 lutego 2019 roku. Najwyższą lokatę w deblu (2. pozycja) osiągnął 11 lipca 2016.
Finały w turniejach ATP Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (0–4)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 29 sierpnia 2015 | Winston-Salem | Twarda |  Kevin Anderson | 4:6, 5:7 |
| Finalista | 2. | 30 września 2018 | Shenzhen | Twarda |  Yoshihito Nishioka | 5:7, 6:2, 4:6 |
| Finalista | 3. | 10 lutego 2019 | Montpellier | Twarda (hala) |  Jo-Wilfried Tsonga | 4:6, 3:6 |
| Finalista | 4. | 14 marca 2021 | Marsylia | Twarda (hala) |  Daniił Miedwiediew | 4:6, 7:6(4), 4:6 |
Gra podwójna (23–10)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 5 października 2014 | Tokio | Twarda |  Michał Przysiężny |  Ivan Dodig Marcelo Melo | 6:3, 6:7(3), 10–5 |
| Finalista | 1. | 31 stycznia 2015 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Nicolas Mahut |  Simone Bolelli Fabio Fognini | 4:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 13 czerwca 2015 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Nicolas Mahut | Ivo Karlović Łukasz Kubot | 2:6, 6:7(9) |
| Zwycięzca | 2. | 21 czerwca 2015 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Nicolas Mahut | Marcin Matkowski Nenad Zimonjić | 6:2, 6:2 |
| Zwycięzca | 3. | 12 września 2015 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Nicolas Mahut |  Jamie Murray John Peers | 6:4, 6:4 |
| Finalista | 3. | 27 września 2015 | Metz | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Łukasz Kubot Édouard Roger-Vasselin | 6:2, 3:6, 7–10 |
| Zwycięzca | 4. | 19 marca 2016 | Indian Wells | Twarda | Nicolas Mahut |  Vasek Pospisil Jack Sock | 6:3, 7:6(5) |
| Zwycięzca | 5. | 2 kwietnia 2016 | Miami | Twarda | Nicolas Mahut | Raven Klaasen Rajeev Ram | 5:7, 6:1, 10–7 |
| Zwycięzca | 6. | 18 kwietnia 2016 | Monte Carlo | Ceglana | Nicolas Mahut | Jamie Murray Bruno Soares | 4:6, 6:0, 10–6 |
| Zwycięzca | 7. | 19 czerwca 2016 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Nicolas Mahut | Chris Guccione André Sá | 6:3, 7:6(5) |
| Zwycięzca | 8. | 9 lipca 2016 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Nicolas Mahut | Julien Benneteau Édouard Roger-Vasselin | 6:4, 7:6(1), 6:3 |
| Finalista | 4. | 23 października 2016 | Antwerpia | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Daniel Nestor Édouard Roger-Vasselin | 4:6, 4:6 |
| Finalista | 5. | 6 listopada 2016 | Paryż | Twarda (hala) | Nicolas Mahut |  Henri Kontinen John Peers | 4:6, 6:3, 6–10 |
| Zwycięzca | 9. | 21 maja 2017 | Rzym | Ceglana | Nicolas Mahut | Ivan Dodig Marcel Granollers | 4:6, 6:4, 10–3 |
| Zwycięzca | 10. | 13 sierpnia 2017 | Montreal | Twarda | Nicolas Mahut |  Rohan Bopanna Ivan Dodig | 6:4, 3:6, 10–6 |
| Zwycięzca | 11. | 20 sierpnia 2017 | Cincinnati | Twarda | Nicolas Mahut | Jamie Murray Bruno Soares | 7:6(6), 6:4 |
| Finalista | 6. | 6 stycznia 2018 | Pune | Twarda | Gilles Simon |  Robin Haase Matwé Middelkoop | 6:7(5), 6:7(5) |
| Zwycięzca | 12. | 18 lutego 2018 | Rotterdam | Twarda (hala) | Nicolas Mahut |  Oliver Marach Mate Pavić | 2:6, 6:2, 10–7 |
| Zwycięzca | 13. | 9 czerwca 2018 | French Open, Paryż | Ceglana | Nicolas Mahut | Oliver Marach Mate Pavić | 6:2, 7:6(4) |
| Finalista | 7. | 18 listopada 2018 | Londyn | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Mike Bryan Jack Sock | 7:5, 1:6, 11–13 |
| Zwycięzca | 14. | 5 stycznia 2019 | Doha | Twarda |  David Goffin | Robin Haase Matwé Middelkoop | 5:7, 6:4, 10–4 |
| Zwycięzca | 15. | 27 stycznia 2019 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Nicolas Mahut | Henri Kontinen John Peers | 6:4, 7:6(1) |
| Zwycięzca | 16. | 3 listopada 2019 | Paryż | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Karen Chaczanow Andriej Rublow | 6:4, 6:1 |
| Zwycięzca | 17. | 17 listopada 2019 | Londyn | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Raven Klaasen Michael Venus | 6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 18. | 16 lutego 2020 | Rotterdam | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Henri Kontinen Jan-Lennard Struff | 7:6(5), 4:6, 10–7 |
| Zwycięzca | 19. | 18 października 2020 | Kolonia | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Łukasz Kubot Marcelo Melo | 6:4, 6:4 |
| Finalista | 8. | 23 maja 2021 | Lyon | Ceglana | Nicolas Mahut |  Hugo Nys Tim Pütz | 4:6, 7:5, 8–10 |
| Zwycięzca | 20. | 12 czerwca 2021 | French Open, Paryż | Ceglana | Nicolas Mahut |  Aleksandr Bublik Andriej Gołubiew | 4:6, 7:6(1), 6:4 |
| Zwycięzca | 21. | 20 czerwca 2021 | Londyn | Trawiasta | Nicolas Mahut | Reilly Opelka John Peers | 6:4, 7:5 |
| Finalista | 9. | 7 listopada 2021 | Paryż | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Tim Pütz Michael Venus | 3:6, 7:6(4), 9–11 |
| Zwycięzca | 22. | 21 listopada 2021 | Turyn | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Rajeev Ram Joe Salisbury | 6:4, 7:6(0) |
| Zwycięzca | 23. | 6 lutego 2022 | Montpellier | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Lloyd Glasspool Harri Heliövaara | 4:6, 7:6(3), 12–10 |
Kariera juniorska
W 2009 roku zwyciężył w juniorskim deblowym turnieju wielkoszlemowym – na Wimbledonie. W zawodach tych tworzył parę razem z Kevinem Krawietzem. W finale pokonali Juliena Obry’ego i Adriena Pugeta 6:7(3), 6:2, 12–10. W 2009 roku osiągnął półfinał gry pojedynczej w juniorskim US Open, przegrywając z Bernardem Tomiciem 1:6, 6:7(5).
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra podwójna (1–0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 5 lipca 2009 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Kevin Krawietz | Julien Obry Adrien Puget | 6:7(3), 6:2, 12–10 |
Przypisy
- ↑ Wirtualna Polska Media, Puchar Davisa: dziesiąty tytuł Francji. Lucas Pouille bohaterem finału – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 26 listopada 2017 [dostęp 2017-12-02].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-23] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-23] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-23] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flaga Finlandii
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
.svg)
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Autor: Carine06 from UK, Licencja: CC BY-SA 2.0
Aegon Championships, Queen's Club, June 2015.