Pierre Clostermann

Ten artykuł od 2016-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Pierre-Henri Clostermann

33 zwycięstwa
podpułkownik rez. pil. (Francja) Wing Commander (RAF)
Data i miejsce urodzenia	28 lutego 1921 Kurytyba
Data i miejsce śmierci	22 marca 2006 Montesquieu-des-Albères
Przebieg służby
Lata służby	1942–1945
Siły zbrojne	Royal Air Force Armée de l’air
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Pierre Clostermann (ur. 28 lutego 1921 w Kurytybie, zm. 22 marca 2006 w Montesquieu-des-Albères) – francuski lotnik, as myśliwski okresu II wojny światowej.

Życiorys

Urodził się 28 lutego 1921 w Kurytybie w Brazylii jako syn dyplomaty francuskiego. Zafascynowany lataniem, w wieku 16 lat (w 1937) ukończył kurs pilotażu.

II wojna światowa

Po wybuchu II wojny światowej w 1939, próbował dostać się do lotnictwa francuskiego, lecz został uznany za zbyt młodego. Po klęsce Francji przedostał się do Wielkiej Brytanii, gdzie następnie w 1942 przeszedł szkolenie myśliwskie. Po ukończeniu szkolenia, został przydzielony w stopniu sierżanta pilota do 341. dywizjonu myśliwskiego Wolnych Francuzów „Alsace”, stacjonującego w Leicester w Anglii i używającego samolotów Spitfire.

Pierwsze i drugie zwycięstwo powietrzne odniósł 27 lipca 1943 w czasie lotu dywizjonu nad Francją, zestrzeliwując myśliwiec Focke-Wulf Fw 190, a następnie drugiego Fw 190 w tym samym locie. Kolejne dwa zwycięstwa odniósł w sierpniu i wrześniu. 28 września 1943 został przeniesiony do angielskiego 602. dywizjonu myśliwskiego RAF „City of Glasgow”, w którego składzie w dalszym ciągu wykonywał loty nad Francję, uzyskując kilka zestrzeleń. W czerwcu 1944 zestrzelił trzy samoloty niemieckie, a 2 lipca zestrzelił trzy samoloty Fw 190 podczas jednej walki powietrznej. 7 lipca 1944 został odznaczony brytyjskim orderem Distinguished Flying Cross i odsunięty od latania, otrzymując przydział do pracy sztabowej.

Na swoją prośbę powrócił jednak na front, otrzymując 4 marca 1945 przydział do angielskiego 274. dywizjonu myśliwskiego (wchodzącego w skład 122. Skrzydła Myśliwskiego), bazującego w Holandii, latającego na nowych myśliwcach Hawker Tempest Mk V. Pomimo braku doświadczenia z tym typem samolotu, został od razu mianowany dowódcą eskadry (flight) A. 5 marca 1945 zestrzelił jeden myśliwiec Bf 109, a 14 marca jeden Bf 109 na pewno i jeden prawdopodobnie. Raniony 24 marca lądował przymusowo w uszkodzonym samolocie. W połowie marca został przeniesiony do 56. dywizjonu RAF, w składzie tego samego Skrzydła, a od 8 kwietnia 1945 został dowódcą 3. dywizjonu myśliwskiego RAF, też w składzie 122. Skrzydła (latając w 3. dywizjonie na samolotach z oznaczeniem JF-E). W tym czasie odniósł też kilka dalszych zwycięstw powietrznych - 20 kwietnia zestrzelił dwa myśliwce Fw 190, ale sam też musiał przymusowo lądować na skutek uszkodzeń. Od 27 kwietnia 1945 przejściowo dowodził całym 122. Skrzydłem Myśliwskim.

27 sierpnia 1945 wystąpił ze służby wojskowej. Wojnę ukończył w stopniu podpułkownika RAF i podporucznika rezerwy Wolnych Francuskich Sił Powietrznych.Odniósł ogółem 33 zwycięstwa powietrzne.

Po wojnie

Po wojnie pracował w przemyśle lotniczym, zakładając przedsiębiorstwo Reims Aviation. Był wiceprezesem zakładów lotniczych Cessna, działał także w Air France i Renault. Napisał kilka wspomnieniowych książek, z których największą sławę zyskał „Wielki cyrk” (Le Grand Cirque). Służył jeszcze ponownie bojowo przez krótki okres w wojnie w Algierii. Był deputowanym do francuskiego parlamentu w latach 1946–1969. Zajmował się z upodobaniem wędkarstwem.

Zwycięstwa powietrzne

Podczas wojny wykonał 432 loty bojowe, większość w osłonie wypraw bombowych. Zaliczono mu oficjalnie w Wielkiej Brytanii 23 pewne zwycięstwa powietrzne oraz 5 prawdopodobnych, liczby te także on sam podawał (11 zwycięstw na Spitfire i 12 na Tempest). Zniszczył także liczne samoloty i sprzęt podczas ataków na cele naziemne. Po wojnie jednak według reguł we francuskim lotnictwie, przyjmując inne kryteria, zaczęto podawać liczbę 33 zwycięstw pewnych (w tym 19 myśliwców Fw 190 i 7 Bf 109) i 12 prawdopodobnych. Z drugiej zaś strony, nowsze analizy potwierdzają 11 zwycięstw i możliwe, że dalsze 7.

Odznaczenia

Lista pełna^[1][2]:

• Krzyż Wielki Orderu Legii Honorowej (Francja)
• Wielki Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja)
• Komandor Orderu Legii Honorowej (Francja)
• Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja)
• Order Wyzwolenia (Francja)
• Medal Wojskowy (Francja)
• Krzyż Wojenny z 1. zło., 2 sre. i 25. brą. palmami (Francja)
• Krzyż Waleczności Wojskowej z 1. zło. gwiazdką i 1. zło. palmą (Francja)
• Medal Rannych na Wojnie (Francja)
• Medal Ruchu Oporu z rozetką (Francja)
• Medal Pamiątkowy Ochotników Wolnej Francji (Francja)
• Medal Lotniczy (Francja)
• Medal za Utrzymywanie Porządku w Afryce Północnej (Francja)
• Order Wybitnej Służby (Wielka Brytania)
• Krzyż Wybitnej Służby Lotniczej dwukrotnie (Wielka Brytania)
• Gwiazda za Wojnę 1939–1945 (Wielka Brytania)
• Gwiazda Francji i Niemiec (Wielka Brytania)
• Krzyż Wybitnej Służby (Stany Zjednoczone)
• Srebrna Gwiazda (Stany Zjednoczone)
• Medal Lotniczy (Stany Zjednoczone
• Wielki Oficer Orderu Sławy (Tunezja)
• Komandor Orderu Alawitów (Maroko)
• Kawaler Orderu Leopolda z palmą (Belgia)
• Krzyż Wojenny z palmą (Belgia)
• Krzyż Kawalerski Orderu Danebroga (Dania)
• Krzyż Oficerski Orderu Krzyża Południa (Brazylia)
• Krzyż Oficerski Orderu Zasługi Lotniczej (Brazylia)
• Krzyż Komandorski Orderu Grobu Świętego (Stolica Apostolska)
• Krzyż Kawalerski Orderu Grobu Świętego (Stolica Apostolska)
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Chrystusa (Portugalia)
• Krzyż Komandorski Zasługi Wojskowej (Portugalia)
• Krzyż Oficerski Zasługi Wojskowej (Portugalia)

Przypisy

Zewnętrzne witryny

(oficjalna strona) pierre.clostermann.org