Pierre Denis Guibaut

Ten artykuł od 2019-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

(c) MARELBU, CC BY 3.0

Lwów, Rynek 36 - Kamienica Gielazynowska z XVI w., przebudowana w latach 1778-81 wg projektu Piotra Guibaut

Pierre Denis Guibaut (również jako Piotr Guibaut) (ur. 1740, zm. 1 marca 1830 we Lwowie) – francuski architekt tworzący w Galicji; związany twórczością ze Lwowem, pedagog.

Życiorys

Uczył rysunku architektonicznego na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Lwowskiego, równocześnie pełnił funkcję inspektora budownictwa miejskiego. Zaprojektował oświetlenie lwowskich ulic, nadzorował prace związane z budową sieci ulic i dróg miejskich w miejscu wyburzanych murów miejskich i na terenach po niwelacji na przełomie XVIII i XIX wieku. Pomiędzy 1793 a 1796 mieszkał we własnej kamienicy przy ulicy Rutowskiego (obecnie ul. Teatralna 18) we Lwowie, należał do działającej we Lwowie loży masońskiej. Był właścicielem folwarku w Snopkowie, od jego nazwiska obecna ulica Stusa nosiła pomiędzy 1863 a 1871 nazwę Gibówka.

Dorobek architektoniczny

Tworzył w stylu wczesnego klasycyzmu.

• Kamienica Gielazynów przy Rynku 36 we Lwowie, zbudowana na zamówienie kupca Franciszka Reslera /1778-1781/;
• Przebudowana kamienic przy ulicy Ormiańskiej 13 we Lwowie, w zasadzie budowa nowego budynku z wkomponowaniem pozostałości poprzedniego. Zbudowana przez Piotra Polejowskiego, jego brat Maciej wykonał zdobienia elewacji /1781-1783/;
• Dworek w Snopkowie, zbudowany jako dom własny w 1790. W latach 1926-1927 Feliks Markowski dokładnie opisał cały folwark;
• Założenie parkowe w majątku Ignacego Cetnera we Lwowie, zwanego w czasach późniejszych Cetnerówką /1781/;
• Rozbudowa Pałacu Biesiadeckich przy Placu Halickim 10, zachowała się umowa pomiędzy Guibautem a nadwornym łowczym Antonim Bilskim z 24 stycznia 1780, a także akta sądowe z lat 1782-1783, w których Guibaut domaga się zapłaty za wykonane prace;
• Własna kamienica przy ulicy Rutowskiego (obecnie ul. Teatralna 18), wcześniejsza od obecnej. Zbudowana w 1793, sprzedana w 1796. Nowy nabywca przebudował dom lub wybudował nowy w 1804.

Prace przypisywane

• polski architekt Olgierd Czerner twierdzi, że w 1785 Guibaut przebudował lwowską akademię teatralną na więzienie.
• ukraiński historyk Jurij Biriulow przypisuje Guibautowi ufundowany przez Ignacego Cetnera kościół w Krakowcu, który zbudowano w latach 1785-1787.

Bibliografia

• Olgierd Czerner "Lwów na dawnej rycinie i planie" Ossolineum, Wrocław 1997 s. 60 ​ISBN 83-04-03872-2​
• S. Łoza "Słownik architektów i budowniczych polaków oraz cudzoziemców w Polsce pracujących" Wydawnictwo Instytutu Popierania Nauki im. Mianowskiego Warszawa 1931 s. 115;
• S. Łoza "Architekci i budowniczowie w Polsce" Wyd. Budownictwo i Architektura Warszawa 1954 s. 106;
• Grzegorz Rąkowski, "LWÓW. Przewodnik krajoznawczo-historyczny po Ukrainie Zachodniej" część IV. Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, Pruszków 2008, ​ISBN 978-83-89188-70-8​.