Pierre Fournier

Pierre Fournier
Ilustracja
popiersie Pierre’a Fourniera w Genewie
Imię i nazwiskoPierre Léon Marie Fournier
Data i miejsce urodzenia24 czerwca 1906
Paryż
Data i miejsce śmierci8 stycznia 1986
Genewa
Instrumentywiolonczela
Gatunkimuzyka poważna
Zawódwiolonczelista
Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Oficer Orderu Sztuki i Literatury (Francja) Komandor Orderu Leopolda II (Belgia)

Pierre Léon Marie Fournier[1][2][3] (ur. 24 czerwca 1906 w Paryżu[1][2][3], zm. 8 stycznia 1986 w Genewie[2][3]) – francuski wiolonczelista i pedagog.

Życiorys

W dzieciństwie matka uczyła go gry na fortepianie[2]. W wieku 9 lat zachorował na polio, na skutek spowodowanych chorobą problemów z nogami zaczął wówczas grać na wiolonczeli[2][3]. Studiował w Konserwatorium Paryskim u André Hekkinga, Paula Bazelaire’a i Camille’a Chevillarda[1], w 1923 roku uzyskując pierwszą nagrodę w grze na wiolonczeli[3]. Debiutował publicznie jako wiolonczelista w 1928 roku[1][3]. W latach 1932–1939 odbył szereg podróży koncertowych po Europie, które zapewniły mu międzynarodową sławę[1]. Wykładał w École normale de musique (1937–1939)[1][3] i w Konserwatorium Paryskim (1941–1949)[1][2]. Po II wojnie światowej zrezygnował z działalności pedagogicznej, poświęcając się licznym podróżom koncertowym[1]. W 1947 roku koncertował wspólnie z Józsefem Szigetim, Arturem Schnablem i Williamem Primrose[1]. Od 1948 roku regularnie występował w Stanach Zjednoczonych[2]. Od 1970 roku mieszkał w Szwajcarii[2], gdzie w swoim domu w Genewie prowadził letnie kursy dla młodych wiolonczelistów[1].

Prezentował obszerny repertuar, począwszy od baroku, skończywszy na utworach muzyki współczesnej[1][2]. Wielu kompozytorów, m.in. Bohuslav Martinů, Francis Poulenc, Albert Roussel czy Frank Martin, pisało swoje utwory specjalnie z myślą o Fournierze[1][2][3]. Dokonał licznych nagrań płytowych dla wytwórni EMI, HMV, Columbia, RCA i Deutsche Grammophon, występując pod batutą m.in. Karla Münchingera, Clemensa Kraussa i Rafaela Kubelíka[1].

Odznaczony został francuskimi Orderem Legii Honorowej w klasie kawalera (1953) i oficera (1963)[2], a także klasą oficerską Orderu Sztuki i Literatury oraz klasą komandorską belgijskiego Orderu Leopolda II[4].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 134. ISBN 83-224-0344-5.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1160. ISBN 0-02-865527-3.
  3. ↑ a b c d e f g h The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 278. ISBN 0-674-37299-9.
  4. ↑ Fournier Pierre Léon Marie 1906-1986 (fr.). W: Biographies [on-line]. www.musicologie.org. [dostęp 2021-10-20]. ISSN 22699910

Media użyte na tej stronie

Ordre des Arts et des Lettres Officier ribbon.svg
Autor: Boroduntalk, Licencja: CC BY 3.0
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
Pierre Fournier.jpg
Autor: Manxruler, Licencja: CC BY-SA 3.0
Bust of French cellist Pierre Fournier in Geneva, Switzerland.
BEL Order of Leopold II - Commander BAR.png
Baretka Komandora Orderu Leopolda II