Pierre François Verhulst
Pierre François Verhulst (ur. 28 października 1804 w Brukseli, zm. 15 lutego 1849 tamże) – belgijski matematyk oraz doktor teorii liczb Uniwersytetu w Gent.
Życie
Pierre Verhulst urodził się 28 października 1804 roku w Brukseli, w bogatej rodzinie. Uczęszczał do Brukselskiego Ateneum. Jego nauczycielem matematyki był Adolphe Quetelet. Był uważany za dobrego ucznia, jednak nie tylko ze względu na jego umiejętności matematyczne. Przejawiał też zdolności językowe. W roku 1822 zaczął uczęszczać na Uniwersytet w Gent, skąd po trzech latach studiów i uzyskaniu w 1825 stopnia doktora, powrócił do Brukseli.
Tam, pracował nad teorią liczb oraz, będąc pod wpływem Adolpha Queteleta, zainteresował się statystyką społeczną. Właśnie to zainteresowanie nie pozwoliło mu zrealizować zamierzenia – wydania wszystkich prac Leonharda Eulera. W roku 1829 opublikował tłumaczenie Theory of Light Johna Herschela. Krótko potem zachorował i zdecydował się na podróż do Italii w nadziei, że pozwoli mu to odzyskać nadwątlone zdrowie.
W roku 1830, Verhulst pojawił się w Rzymie. Jego przyjazd miał się odbić głośnym echem z powodów jego planów, o których pisze Quetelet:
Podczas podróży do Rzymu wpadł na pomysł przeprowadzenia reformy w Państwie Kościelnym i przekonania Ojca Świętego aby nadał swemu ludowi konstytucję[1].
Ponieważ jego plany nie spotkały się z aprobatą i rozkazano mu opuścić miasto, uczony powrócił do Belgii.
28 września 1835 Verhulst zatrudniony został jako profesor matematyki na Université Libre w Brukseli. Uczył tam astronomii, rachunku różniczkowego i całkowego, teorii prawdopodobieństwa, geometrii oraz trygonometrii. W 1840 przeniósł się do szkoły wojskowej, École Royale Militaire.
W roku 1841 został przyjęty do Belgijskiej Akademii Nauk zaś w 1848 został wybrany na jej prezydenta, jednak pogarszające się zdrowie doprowadziło do jego śmierci w roku 1849.
Dokonania
W 1838 roku opublikował równanie logistyczne o następującej postaci:
gdzie przedstawia liczbę osobników w czasie, współczynnik tempa wzrostu a oznacza maksymalną liczbę osobników, które może utrzymać środowisko. Równanie to zostało ponownie odkryte w roku 1920 przez Raymonda Pearla i Lowella Reeda, którzy docenili jego szerokie i ogólne znaczenie w opisie wzrostu populacji.
Przypisy
- ↑ Verhulst biography. www-history.mcs.st-and.ac.uk, 1996-12. [dostęp 2009-11-13].