Pierre Michon
| ||
 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 28 marca 1945 Châtelus-le-Marcheix | |
| Narodowość | francuska | |
| Dziedzina sztuki | powieść | |
| Ważne dzieła | ||
| ||
Pierre Michon (ur. 28 marca 1945 w Châtelus-le-Marcheix) − pisarz i eseista, powszechnie uważany za klasyka współczesnej literatury francuskiej[1] .
Jego autobiograficzna "quasi-powieść", Żywoty maluczkich (Vies minuscules, 1984), już w roku wydania przez księgarnię Gallimarda stała się książką kultową, z czasem zyskując miano arcydzieła[1]. Utwór składa się z ośmiu tytułowych żywotów, w których autor-narrator snując opowieści z najpospolitszej ludzkiej codzienności podnosi je do rangi legendy.
Jeden z krytyków literackich zwrócił uwagę na alegoryczny wymiar rodzinnych anegdot w twórczości Michona[1].
O ojcu mym, niedostępnym i ukrytym niczym bóg, nie potrafię myśleć wprost. Podobnie jak wiernemu − ale któremu, być może, nie dostaje wiary − potrzeba mi pomocy jego pośredników, aniołów czy kapłanów[2].
Inną jego znaczącą powieścią są wydane w 2009, nieprzetłumaczone jeszcze na język polski, "żywoty" jedenastu największych przywódców Wielkiej Rewolucji Francuskiej, członków słynnego Komitetu Ocalenia Publicznego oraz uczestników − używając określenia Jules'a Micheleta − "Ostatniej Wieczerzy Rewolucji". Książka nosi tytuł Les Onze, co znaczy: "Jedenastu".
Spory wpływ na pisarstwo Michona miały dzieła Arthura Rimbauda. Pisarz poświęcił mu w 1991 fabularyzowany, na wpół poetycki esej biograficzny, Rimbaud syn (Rimbaud le fils), który w założeniu imitował swoim stylem poematy napisane przez XIX-wiecznego symbolistę. Michona z Rimbaudem łączy więc przede wszystkim wykorzystanie pełnej, nieco zawiłej, choć jednocześnie pełnej konkretów poetyckiej frazy.
Michon jest również laureatem wielu prestiżowych nagród literackich.
- Grand Prix SGDL, 2004[3]
- Prix Décembre, 2002[3]
- Prix Louis Guilloux, 1997[3]
- Prix de la Ville de Paris, 1996[3]
- Prix France Culture, 1984[3]
Przypisy
- ↑ a b c Wydawca: Pierre Michon: Żywoty maluczkich. Warszawa: Czytelnik, 2006, s. IV. ISBN 83-07-03066-8.Sprawdź autora rozdziału:1.
- ↑ Pierre Michon: Żywoty maluczkich. Warszawa: Czytelnik, 2006, s. 56. ISBN 83-07-03066-8.
- ↑ a b c d e Éditions Verdier – Pierre Michon. [dostęp 2009-08-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-13)].
Media użyte na tej stronie
Autor: David Farreny, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Portrait de Pierre Michon, le 22 septembre 2007 aux « Rencontres de Chaminadour » à Guéret (Creuse, France). Copyright (c) 2007 David Farreny.