Pierre de Montaigu

(c) Odejea, CC BY-SA 3.0

Pierre de Montaigu (zm. 28 stycznia 1232) — piętnasty wielki mistrz zakonu templariuszy w l. 1219 - 1232.

Jego rodzina była mocno zaangażowana w kolejne wyprawy krzyżowe. Brat Guerin był wielkim mistrzem joannitów.

Uchodził za kompetentnego i doświadczonego dowódcę wojskowego, zdolnego administratora i polityka. W latach 1206-1212 był mistrzem Prowansji i Hiszpanii, a następnie mistrzem wszystkich zachodnich prowincji zakonu, tzw. mistrzem Zachodu. Brał udział w największej zwycięskiej bitwie rekonkwisty pod Las Navas de Tolosa.

Przybył do Ziemi Świętej z flotą niemiecką w 1218 r. Brał czynny udział w V krucjacie, podczas której po śmierci mistrza de Chartres został wybrany na wielkiego mistrza.

Wielcy mistrzowie zakonu templariuszy Hugues de Payns (1118–1136) Robert de Craon (1136–1147) Évrard des Barrès (1147–1151) Bernard de Tramelay (1151–1153) André de Montbard (1153–1156) Bertrand de Blanquefort (1156–1169) Philippe de Milly (1169–1171) Eudes de Saint-Amand (1171–1179) Arnaud de Toroge (1181–1184) Gérard de Ridefort (1185–1189) Robert de Sablé (1191–1193) Gilbert Hérail (1193–1200) Philippe du Plaissis (1201–1208) Guillaume de Chartres (1209–1218) Pierre de Montaigu (1218–1230) Armand de Périgord (1232–1244) Richard de Bures (1245–1247) Guillaume de Sonnac (1247–1250) Reynald de Vichiers (1250–1256) Thomas Béraud (1256–1273) Guillaume de Beaujeu (1273–1291) Thibaud Gaudin (1291–1292) Jacques de Molay (1292–1314)