Pierwiosnek wyniosły
| |||
![]() | |||
Systematyka[1][2] | |||
Domena | eukarionty | ||
Królestwo | rośliny | ||
Podkrólestwo | rośliny zielone | ||
Nadgromada | rośliny telomowe | ||
Gromada | rośliny naczyniowe | ||
Podgromada | rośliny nasienne | ||
Nadklasa | okrytonasienne | ||
Klasa | Magnoliopsida | ||
Nadrząd | astropodobne | ||
Rząd | wrzosowce | ||
Rodzina | pierwiosnkowate | ||
Rodzaj | pierwiosnek | ||
Gatunek | pierwiosnek wyniosły | ||
Nazwa systematyczna | |||
Primula elatior (L.) Hill Veg. syst. 8:25. 1765 | |||
Synonimy | |||
---|---|---|---|
|
Pierwiosnek wyniosły (syn. pierwiosnka wyniosła) Primula elatior (L.) Hill. – gatunek rośliny należący do rodziny pierwiosnkowatych. Rośnie dziko głównie w górach (od Pirenejów i Alp po Ural i Ałtaj). W Polsce jest pospolity w Sudetach i Karpatach, na niżu jest rzadki. Rozproszone stanowiska znajdują się w Wielkopolsce i na Lubelszczyźnie[3].
Morfologia
- Łodyga
- Głąbik o wysokości 10-40 cm owłosiony białymi, kędzierzawymi włoskami.
- Liście
- Podłużnie jajowate lub okrągławe, pomarszczone, omszone po obu stronach blaszki. Mają oskrzydlone ogonki i tworzą przyziemną różyczkę liściową.
- Kwiaty
- Zebrane w podbaldach na szczycie głąbika. Kielich dwubarwny, ściśle otaczający siarkowożółtą koronę z pomarańczową gardzielą. Kwiaty 5-krotne, na szypułkach, zwisające o średnicy korony do 20 mm. Płatki korony o płaskich brzegach.
- Owoce
- Torebka dłuższa niż kielich z nasionami o długości ok. 1,5 mm.
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od kwietnia do lipca. W kwiatach występuje różnosłupkowość utrudniająca samozapylenie. Liczba chromosomów 2n= 22[4].
Siedliskiem są wilgotne łąki i murawy, lasy i zarośla. Gatunek charakterystyczny dla rzędu Fagetalia. Odmiana Primula elatior var. tatrica jest gatunkiem charakterystycznym dla klasy Betulo-Adenostyletea[5].
Zagrożenia i ochrona
Roślina jest objęta w Polsce częściową ochroną gatunkową nieprzerwanie od 1957 roku, status ochronny utrzymany został przez Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin[6][7]. W południowej Polsce nie jest zagrożony. Zagrożone mogą być jedynie niektóre stanowiska, na których zbiera się go dla potrzeb przemysłu farmaceutycznego[3].
Zmienność
Tworzy mieszańce z pierwiosnkiem bezłodygowym i p. lekarskim[8].
Wyróżnia się następujące podgatunki[9]:
- Primula elatior (L.) Hill subsp. elatior (syn. Primula veris var. elatior L.) – podgatunek typowy, występujący tylko w Europie, również w Polsce. W Tatrach występuje odmiana P. elatior var tatrica[3]. Istnieją też inne odmiany, m.in. var. acutidens, var. corcontica[3].
- Primula elatior (L.) Hill subsp. leucophylla (Pax) Hesl. Harr. (syn.: Primula leucophylla Pax, Primula ruprechtii Kusn.[9]) – występuje tylko w Azji i Rumunii[9].
Zastosowanie
Roślina ozdobna uprawiana w ogródkach, szczególnie w ogródkach skalnych. Uprawia się zarówno typową formę, jak i mieszańce z pierwiosnkiem lekarskim. Występują liczne odmiany uprawne. Najlepiej rośnie na gliniasto-próchnicznym podłożu, na zacienionym i wilgotnym stanowisku. Na zimę należy go lekko przykryć, np. gałęziami drzew iglastych.
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS ONE”, 10 (4), 2015, e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-12] (ang.).
- ↑ a b c d Halina Piękoś-Mirkowa, Zbigniew Mirek: Rośliny chronione. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2006. ISBN 978-83-7073-444-2.
- ↑ Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 28 lutego 1957 r. w sprawie wprowadzenia gatunkowej ochrony roślin (Dz.U. z 1957 r. nr 15, poz. 78).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin (Dz.U. z 2014 r. nr 0, poz. 1409).
- ↑ Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński, Bogumił Pawłowski: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- ↑ a b c Primula elatior (ang.). W: Germplasm Resources Information Network (GRIN) [on-line]. USDA, ARS, National Genetic Resources Program. National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. [dostęp 2010-08-15].
Media użyte na tej stronie
1. Primula elatior (L.) Hill
2. Primula veris L., syn. Primula officinalis (L.) Hill
- Original Description
- 1. Grosse Schlüsselblume, Primula elatior
2. Echte Schlüsselblume, Primula officinalis
Autor: Olivier PICHARD, Licencja: CC BY-SA 2.5
Primula elatior en Meuse (Forêt domaniale de Koeur-la-Grande).
Autor: Michael H. Lemmer, Licencja: CC BY-SA 2.5
Wald-Schlüsselblume bzw. Hohe Schlüsselblume (primula elatior), aufgenommen im Schwalbachswald in Buseck