Pierwszy Kneset (1949–1951)
| IzraelTen artykuł jest częścią serii: Ustrój i polityka Izraela Ustrój polityczny Konstytucja Władza ustawodawcza Władza wykonawcza Władza sądownicza Kontrola państwowa Finanse Samorząd terytorialny Partie polityczne Wybory Polityka zagraniczna | |
Portal  Izrael | |
Pierwszy Kneset obradował w latach 1949–1951.
Wybory odbyły się 25 stycznia 1949, a pierwsze posiedzenie parlamentu miało miejsce 14 lutego 1949.
Posłowie
Posłowie wybrani w wyborach[1]:
Zmiany
Zmiany w trakcie kadencji[1]:
| Następca | Poprzednik | Partia | Data |
|---|---|---|---|
| Elijjahu Mazur | Mosze Kelmer | Zjednoczony Front Religijny | 11 marca 1949 |
| Jicchak Kanew | Awraham Tawiw | Mapai | 20 kwietnia 1950 |
| Herzl Berger | Jehudit Simchoni | Mapai | 5 lutego 1951 |
| Żenja Twerski | Heszel Frumkin | Mapai | 5 lutego 1951 |
| Jisra’el Jeszajahu | Arje Szeftel | Mapai | 12 lutego 1951 |
| Baruch Azanja | Abba Chuszi | Mapai | 12 lutego 1951 |
| Menachem Racon | Dow Bar-Nir | Mapam | 10 kwietnia 1951 |
| Dawid Liwszic | Jicchak Tabenkin | Mapam | 12 kwietnia 1951 |
| Menachem Kohen | Dawid Remez | Mapai | 19 maja 1951 |
| Refa’el Basz | Josef-Micha’el Lamm | Mapai | 21 maja 1951 |
Historia
Potrzebą chwili było stworzenie systemu prawnego umożliwiającego funkcjonowanie wszystkich instytucji nowo powstałego państwa Izrael. Z tego powodu pierwszy Kneset zajmował się głównie uchwaleniem podstawowych ustaw państwowych. W licznych przypadkach korzystano bezpośrednio z brytyjskiego ustawodawstwa.
Zgromadzenie Ustawodawcze uchwaliło ustawę przejściową, tzw. małą konstytucję, która doraźnie ustaliła strukturę naczelnych organów państwowych. Ustanowiono jednoizbowy parlament (Kneset), który wybierał prezydenta o dość ograniczonych uprawnieniach. Prezydent mianował premiera, ten zaś formował gabinet i przedstawiał go parlamentowi do akceptacji.
5 grudnia 1949 premier Dawid Ben Gurion w reakcji na propozycję ONZ, by Jerozolima stała się miastem międzynarodowym, wydał oświadczenie w Knesecie. Ben Gurion oświadczył, że „żydowska Jerozolima jest integralną i nierozłączną częścią państwa Izraela, gdyż jest nieodłączną częścią historii Izraela, wiary Izraela i ducha naszego narodu”.
Poza tym pierwszy Kneset często dyskutował o minionej wojnie o niepodległość.
Poszukiwano najlepszych rozwiązań dla organizacji i funkcjonowania izraelskiej armii.
Pojawił się poważny problem absorpcji masowej imigracji, wraz z którą pojawiły się problemy z utrzymaniem obozów przejściowych, problemy zdrowotne, brak mieszkań i początek masowego budownictwa, brak miejsc pracy i zapoczątkowanie robót publicznych.
Przedstawiciele imigrantów z Jemenu podnieśli kwestie ideologiczne dotyczące oświaty, wywołując kryzys w rządowej koalicji.
W sprawach gospodarczych zajmowano się kwestią podatków, brakiem walut, amerykańską pożyczką, racjonowaniem produktów pierwszej potrzeby oraz zjawiskiem nielegalnego obrotu w handlu.
W polityce zagranicznej Kneset zajął się akceptacją Izraela jako członka ONZ (w 1949 r.). Uporano się również z problemem arabskich obywateli i kwestią „porzuconego majątku” zostawionego przez uchodźców podczas wojny o niepodległość.
Pierwszy rząd (1949–1950)
Pierwszy rząd został sformowany przez Dawida Ben Guriona w dniu 8 marca 1949.
Premier ustąpił 15 października 1950, w związku ze sporem na tle żądań zgłoszonych przez Zjednoczony Front Religijny związanych z kwestią edukacji w nowych obozach imigracyjnych i systemem oświaty religijnej. Drugą kwestią sporów był poziom niskich zapasów w państwie i potrzeba racjonowania towarów pierwszej potrzeby.
Drugi rząd (1950–1951)
Drugi rząd został sformowany przez Dawida Ben Guriona w dniu 1 listopada 1950.
Rząd ustąpił 14 lutego 1951, gdy Kneset odrzucił propozycje złożone przez ministra edukacji i kultury związane z wymogiem rejestracji dzieci w szkołach.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Members of the First Knesset. knesset.gov.il. [dostęp 2015-12-22].
| ||||||
