Pierwszy rząd Massima D’Alemy

Massimo D’Alema

Pierwszy rząd Massima D’Alemy – rząd Republiki Włoskiej funkcjonujący od 21 października 1998 do 22 grudnia 1999.

Gabinet został ukonstytuowany po kryzysie parlamentarnym w wielopartyjnej koalicji ugrupowań lewicowych i centrowych, który doprowadził do wycofania swojego poparcia przez jedną z partii i związanej z tym dymisji premiera Romano Prodiego. Na czele rządu stanął postkomunista i lider Demokratów Lewicy, Massimo D’Alema, a sformowana przez niego Rada Ministrów uzyskała wotum zaufania w Izbie Deputowanych i Senacie XIII kadencji.

W skład rządu (poza premierem) wszedł jeden wicepremier, 18 ministrów resortowych i 7 ministrów bez teki.

Najwięcej ministrów rekomendowały takie partie, jak Demokraci Lewicy (DS), Włoska Partia Ludowa (PPI) i Unia Demokratyczna na rzecz Republiki (UDR). Swoich przedstawicieli do rządu wprowadziły też Partia Komunistów Włoskich (PdCI), Federacja Zielonych (Verdi), Włoscy Demokratyczni Socjaliści (SDI) i Odnowienie Włoskie (RI), a także stronnicy poprzedniego premiera (zorganizowani w ramach partii Demokraci).

Rząd ten funkcjonował przez ponad rok. 18 grudnia 1999 Massimo D’Alema podał się do dymisji, cztery dni później dokonał renegocjacji porozumień koalicyjnych, konstruując w efekcie swój drugi gabinet.

Skład rządu

funkcjaministerpartiaokres urzędowania
oddo
premierMassimo D’AlemaDS21 października 199822 grudnia 1999
wicepremierSergio MattarellaPPI21 października 199822 grudnia 1999
minister spraw zagranicznychLamberto DiniRI21 października 199822 grudnia 1999
minister spraw wewnętrznychRosa Russo IervolinoPPI21 października 199822 grudnia 1999
minister sprawiedliwościOliviero DilibertoPdCI21 października 199822 grudnia 1999
minister skarbu, budżetu i planowania gospodarczegoCarlo Azeglio Ciampibezpartyjny21 października 199813 maja 1999
Giuliano Amatobezpartyjny13 maja 199922 grudnia 1999
minister finansówVincenzo ViscoDS21 października 199822 grudnia 1999
minister obronyCarlo ScognamiglioUDR21 października 199822 grudnia 1999
minister edukacjiLuigi BerlinguerDS21 października 199822 grudnia 1999
minister robót publicznychEnrico Luigi MicheliPPI21 października 199822 grudnia 1999
minister polityki rolnej i leśnej[1]Paolo De CastroDem.21 października 199822 grudnia 1999
minister transportuTiziano TreuRI21 października 199822 grudnia 1999
minister łącznościSalvatore CardinaleUDR21 października 199822 grudnia 1999
minister przemysłu, handlu i turystykiPier Luigi BersaniDS21 października 199822 grudnia 1999
minister pracy i ochrony socjalnejAntonio BassolinoDS21 października 199821 czerwca 1999
Cesare SalviDS21 czerwca 199922 grudnia 1999
minister handlu zagranicznegoPiero FassinoDS21 października 199822 grudnia 1999
minister zdrowiaRosy BindiPPI21 października 199822 grudnia 1999
minister kulturyGiovanna MelandriDS21 października 199822 grudnia 1999
minister środowiskaEdo RonchiVerdi21 października 199822 grudnia 1999
minister szkolnictwa wyższego, nauki i technologiiOrtensio ZecchinoPPI21 października 199822 grudnia 1999
minister ds. stosunków regionalnychKatia BellilloPdCI21 października 199822 grudnia 1999
minister ds. administracji publicznejAngelo PiazzaSDI21 października 199822 grudnia 1999
minister ds. równouprawnieniaLaura BalboVerdi21 października 199822 grudnia 1999
minister ds. polityki wspólnotowejEnrico LettaPPI21 października 199822 grudnia 1999
minister ds. kontaktów z parlamentemGian Guido FolloniUDR21 października 199822 grudnia 1999
minister ds. reform instytucjonalnychGiuliano Amatobezpartyjny21 października 199813 maja 1999
Antonio MaccanicoDem.21 czerwca 199922 grudnia 1999
minister ds. solidarności społecznejLivia TurcoDS21 października 199822 grudnia 1999

Przypisy

  1. ↑ Do 14 września 1999 minister polityki rolnej.

Bibliografia

Rządy Włoch od 1946
  • De Gasperi II (1946–1947)
  • De Gasperi III (1947)
  • De Gasperi IV (1947–1948)
  • De Gasperi V (1948–1950)
  • De Gasperi VI (1950–1951)
  • De Gasperi VII (1951–1953)
  • De Gasperi VIII (1953)
  • Pella (1953–1954)
  • Fanfani I (1954)
  • Scelba (1954–1955)
  • Segni I (1955–1957)
  • Zoli (1957–1958)
  • Fanfani II (1958–1959)
  • Segni II (1959–1960)
  • Tambroni (1960)
  • Fanfani III (1960–1962)
  • Fanfani IV (1962–1963)
  • Leone I (1963)
  • Moro I (1963–1964)
  • Moro II (1964–1966)
  • Moro III (1966–1968)
  • Leone II (1968)
  • Rumor I (1968–1969)
  • Rumor II (1969–1970)
  • Rumor III (1970)
  • Colombo (1970–1972)
  • Andreotti I (1972)
  • Andreotti II (1972–1973)
  • Rumor IV (1973–1974)
  • Rumor V (1974)
  • Moro IV (1974–1976)
  • Moro V (1976)
  • Andreotti III (1976–1978)
  • Andreotti IV (1978–1979)
  • Andreotti V (1979)
  • Cossiga I (1979–1980)
  • Cossiga II (1980)
  • Forlani (1980–1981)
  • Spadolini I (1981–1982)
  • Spadolini II (1982)
  • Fanfani V (1982–1983)
  • Craxi I (1983–1986)
  • Craxi II (1986–1987)
  • Fanfani VI (1987)
  • Goria (1987–1988)
  • De Mita (1988–1989)
  • Andreotti VI (1989–1991)
  • Andreotti VII (1991–1992)
  • Amato I (1992–1993)
  • Ciampi (1993–1994)
  • Berlusconi I (1994–1995)
  • Dini (1995–1996)
  • Prodi I (1996–1998)
  • D’Alema I (1998–1999)
  • D’Alema II (1999–2000)
  • Amato II (2000–2001)
  • Berlusconi II (2001–2005)
  • Berlusconi III (2005–2006)
  • Prodi II (2006–2008)
  • Berlusconi IV (2008–2011)
  • Monti (2011–2013)
  • Letta (2013–2014)
  • Renzi (2014–2016)
  • Gentiloni (2016–2018)
  • Conte I (2018–2019)
  • Conte II (2019–2021)
  • Draghi (2021–2022)
  • Meloni (od 2022)

Media użyte na tej stronie

Massimo D'Alema 1.jpg
Il ministro degli Affari Esteri Massimo D'Alema.