Pierwszy rząd Romana Prodiego
Pierwszy rząd Romana Prodiego – rząd Republiki Włoskiej funkcjonujący od 17 maja 1996 do 21 października 1998.
Gabinet został ukonstytuowany po zwycięstwie centrolewicowej (skupiającej głównie postkomunistów, lewicowych chadeków i liberałów) koalicji Drzewo Oliwne w przedterminowych wyborach parlamentarnych do Izby Deputowanych i Senatu XIII kadencji.
W skład rządu (poza wysuniętym przez Ulivo bezpartyjnym premierem) wchodziło 17 ministrów resortowych (jeden w randze wicepremiera) i początkowo 3, a następnie 4 ministrów bez teki.
Najwięcej ministrów rekomendowała postkomunistyczna Demokratyczna Partia Lewicy (PSD), przekształcona w 1998 w partię Demokraci Lewicy (DS). Swoich przedstawicieli do rządu wprowadziły też Włoska Partia Ludowa (PPI), Odnowienie Włoskie (RI), Federacja Zielonych (Verdi), Sinistra Repubblicana (SR), Unia Demokratyczna (UD), na bazie której w 1998 powstała partia Demokraci. Koalicję wspierały także liczne mniejsze ugrupowania, których działacze objęli stanowiska podsekretarzy stanu.
W parlamencie rząd korzystał ponadto z głosów Odrodzenia Komunistycznego. Wycofanie się jesienią 1998 RC z popierania gabinetu doprowadziło do utraty większości parlamentarnej, a w konsekwencji dymisji Romana Prodiego i utworzeniu nowego rządu z pierwszym w powojennej historii Włoch postkomunistą na czele.
Skład rządu
funkcja | minister | partia | okres urzędowania | |
---|---|---|---|---|
od | do | |||
premier | Romano Prodi | bezpartyjny | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |
wicepremier, minister kultury | Walter Veltroni | PDS | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |
minister spraw zagranicznych | Lamberto Dini | RI | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |
minister spraw wewnętrznych | Giorgio Napolitano | PDS | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |
minister sprawiedliwości | Giovanni Maria Flick | bezpartyjny | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |
minister skarbu, budżetu i planowania gospodarczego[1] | Carlo Azeglio Ciampi | bezpartyjny | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |
minister finansów | Vincenzo Visco | PDS | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |
minister obrony | Beniamino Andreatta | PPI | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |
minister edukacji, szkolnictwa wyższego, nauki i technologii | Luigi Berlinguer | PDS | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |
minister robót publicznych | Antonio Di Pietro | bezpartyjny | 17 maja 1996 | 20 listopada 1996 |
Paolo Costa | bezpartyjny | 20 listopada 1996 | 21 października 1998 | |
minister polityki rolnej[2] | Michele Pinto | PPI | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |
minister transportu | Claudio Burlando | PDS | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |
minister poczty i telekomunikacji | Antonio Maccanico | UD | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |
minister przemysłu, handlu i turystyki | Pier Luigi Bersani | PDS | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |
minister pracy i ochrony socjalnej | Tiziano Treu | RI | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |
minister handlu zagranicznego | Augusto Fantozzi | RI | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |
minister zdrowia | Rosy Bindi | PPI | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |
minister środowiska | Edo Ronchi | Verdi | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |
minister ds. administracji publicznej i stosunków regionalnych | Franco Bassanini | PDS | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |
minister ds. równouprawnienia | Anna Finocchiaro | PDS | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |
minister ds. kontaktów z parlamentem | Giorgio Bogi | SR | 14 marca 1997 | 21 października 1998 |
minister ds. solidarności społecznej | Livia Turco | PDS | 17 maja 1996 | 21 października 1998 |