Pies towarzyszący

Pies towarzyszący w specjalnie oznakowanym kombinezonie

Niewidomy z psem przewodnikiem

Pies towarzyszący, pies opiekun – pies specjalnie szkolony w celu pomocy osobom niepełnosprawnym:

• pies przewodnik (ang. guide dog, seeing-eye dog) – pies szkolony na przewodnika dla niewidomego lub niedowidzącego.
• pies dla niesłyszącego (ang. hearing dog, hearing-ear dog) – pies szkolony w kierunku rozpoznawania odgłosów domowych i wskazywania ich niesłyszącemu lub niedosłyszącemu.

Specjalnie szkolony jest:

• pies opiekun, reagujący na atak choroby lub innych przypadkach medycznych – włącza alarm, sprowadza do chorego inną osobę lub ostrzega o zbliżającym się ataku choroby (stwierdzono, że psy wyczuwają zbliżający się napad padaczkowy).

Typowe zadania wykonywane przez psa towarzyszącego to wyszukiwanie i podawanie przedmiotów, naciskanie przycisków, pociąganie za klamki, sygnalizowanie stanów zagrożenia.

Zadania wykonywane przez psa dla niesłyszących polegają na reagowaniu i doprowadzaniu osoby do źródeł dźwięków, na przykład dzwonka do drzwi, telefonu, budzika, zegara do gotowania, sygnału wzywania pomocy, płaczu dziecka, a także alarmu dymowego, pożarowego lub obecności tlenku węgla.

Psy selekcjonowane do asystowania niepełnosprawnym muszą wykazywać chęć współpracy z człowiekiem, być zrównoważone, nieagresywne, pozbawione skłonności do dominacji; muszą również umieć przez dłuższą chwilę skupić uwagę na jednej rzeczy. Nie mogą być lękliwe i zbytnio indywidualne.

Szkolenie rozpoczyna się w wieku 10–12 miesięcy i trwa pół roku. Potem odbywa się szkolenie wraz z niepełnosprawnym, w celu uwzględnienia jego indywidualnych potrzeb.

Szkoleniem psów zajmują się, między innymi, organizacje skupione w Assistance Dogs Europe.

Zobacz też

• terapia z udziałem psa
• pies pomocnik

Linki zewnętrzne

• Pies asystujący – co mówią przepisy? - niepelnosprawni.pl. [dostęp 2018-03-12].