Pietro Nardini
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 12 kwietnia 1722 Livorno |
---|---|
Pochodzenie | włoskie |
Data i miejsce śmierci | 7 maja 1793 Florencja |
Instrumenty | skrzypce |
Gatunki | muzyka poważna, muzyka klasycyzmu |
Zawód | kompozytor, skrzypek |
Pietro Nardini (ur. 12 kwietnia 1722 w Livorno, zm. 7 maja 1793 we Florencji[1][2][3][4]) – włoski kompozytor i skrzypek.
Życiorys
W latach 1734–1740 był uczniem Giuseppe Tartiniego w Padwie[1]. Między 1740 a 1760 rokiem działał jako skrzypek w Livorno[1]. W 1760 roku opuścił Włochy i podróżował z koncertami, docierając m.in. do Wiednia[1]. W latach 1762–1765 był skrzypkiem-solistą na dworze książęcym w Stuttgarcie[1][2][3]. W 1766 roku wrócił do Livorno[1]. W 1769 roku wyjechał do Padwy, gdzie opiekował się Tartinim w ostatnich miesiącach jego życia[3]. Od 1770 roku pełnił funkcję dyrektora muzycznego na dworze we Florencji[1][2][3][4].
Do grona jego uczniów należeli Bartolomeo Campagnoli i Gaetano Brunetti[4].
Twórczość
Cieszył się poważaniem współczesnych, jego grę ceniły czołowe autorytety muzyczne ówczesnej epoki takie jak Leopold Mozart, Adalbert Gyrowetz i Charles Burney[1]. Skomponował m.in. 16 koncertów skrzypcowych, 6 sonat na skrzypce i basso continuo, 6 duetów altówkowych, 6 kwartetów smyczkowych[2]. W ślad za Tartinim stosował trzyczęściowy schemat kompozycji o układzie wolna-szybka-wolna[1]. Jego styl cechuje się śpiewnością, pięknem dźwięku i prostotą, wolny jest od wirtuozerii typowej dla twórców okresu dojrzałego klasycyzmu[1][3].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 7. Część biograficzna n–pa. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2002, s. 11. ISBN 978-83-224-0808-7.
- ↑ a b c d Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2568. ISBN 0-02-865529-X.
- ↑ a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 628. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ a b c Bertil van Boer: Historical Dictionary of Music of the Classical Period. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 402. ISBN 978-0-8108-7183-0.