Pimen (Zainea)
| Vasile Zainea | |
| Arcybiskup Suczawy i Radowców | |
| Kraj działania | Rumunia |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 25 sierpnia 1929 Greabănu |
| Data i miejsce śmierci | 20 maja 2020 Bukareszt |
| Miejsce pochówku | ?↗ |
| Arcybiskup Suczawy i Radowiec | |
| Okres sprawowania | 1991–2020 |
| Wyznanie | prawosławne |
| Kościół | Rumuński Kościół Prawosławny |
| Inkardynacja | Archieparchia Suczawy i Radowców |
| Śluby zakonne | 10 marca 1951 |
| Diakonat | 1951 |
| Prezbiterat | do 1961 |
| Nominacja biskupia | 10 stycznia 1982 |
| Chirotonia biskupia | 24 stycznia 1982 |
| Data konsekracji | 24 stycznia 1982 |
|---|---|
| Miejscowość | Suczawa |
| Miejsce | Monaster św. Jana Nowego |
| Konsekrator | Justyn |
| Współkonsekratorzy | Diodor, Teoktyst (Arăpaşu), Eutymiusz (Luca), Roman (Stanciu) |
Pimen, imię świeckie Vasile Zainea (ur. 25 sierpnia 1929 w Greabănu, zm. 20 maja 2020 w Bukareszcie[1]) – rumuński biskup prawosławny.
Życiorys
Ukończył liceum w Rymniku i seminarium duchowne dla mnichów przy monasterze Neamţ, w którym uczył się w latach 1948–1951. 10 marca 1951 złożył wieczyste śluby mnisze w tymże klasztorze. W tym samym roku został wyświęcony na hierodiakona. Od 1951 do 1952 wykładał w szkołach teologicznych dla mnichów przy monasterach Neamţ i Putna, a następnie w latach 1952–1953 wykładowcą w seminarium, które sam ukończył[2].
Naukę teologii kontynuował w Instytucie Teologicznym Uniwersytetu w Bukareszcie, gdzie uzyskał dyplom końcowy w 1957. W tym samym roku mianowano go przełożonym monasteru Putna z godnością ihumena, którą sprawował przez cztery lata. W latach 1961–1962 służył jako kapłan w Văratec, a następnie przez dwa lata w Durău, po czym wrócił do monasteru Putna i żył tam przez kolejne dziesięć lat. W 1966 otrzymał godność protosyngla, a w 1975 – archimandryty. Od 1974 do 1978 był przełożonym monasteru św. Jana Nowego w Suczawie. W latach 1976–1977 przebywał na specjalistycznym stypendium w Kolonii[2].
Po powrocie do Rumunii, w 1979, został egzarchą (dziekanem) monasterów w archieparchii Jass, którym pozostawał przez trzy lata. 10 stycznia 1982 został nominowany na biskupa suczawskiego, wikariusza archieparchii Jass. Jego chirotonia biskupia odbyła się 24 stycznia tego samego roku[2].
W 1991 został ordynariuszem nowo erygowanej eparchii Suczawy i Radowców. Został intronizowany na urząd 3 marca 1991 w katedralnej cerkwi w Suczawie w kompleksie monasteru św. Jana Nowego[2].
Autor szeregu publikacji z dziedziny ikonologii[2].
W 2007 Narodowa Rada Badań Archiwów Securitate podała, iż biskup Pimen był współpracownikiem Securitate. Duchowny zaprzeczał stawianym mu zarzutom[3]. W 2011 Najwyższy Sąd Apelacyjny w Bukareszcie ogłosił, iż Pimen (Zainea), będąc przełożonym monasteru w Suczawie, w 1975 podjął współpracę z Securitate jako informator o pseudonimach Sidorovic i Petru. Dwa lata później został informatorem wewnętrznym o pseudonimie Petru. Duchowny oznajmił, że nie będzie odwoływał się od orzeczenia, zakwestionował jednak zarówno treść wyroku, jak i wiarygodność dokumentów, które uznano za obciążające go dowody w sprawie[4]. Ostatecznie złożył jednak skargę kasacyjną, która została oddalona[3].
Zmarł w 2020 r. na atak serca w szpitalu w Bukareszcie, gdzie był leczony na Covid-19[5].
Przypisy
- ↑ Arhiepiscopul Pimen a plecat la Domnul, Basilica.ro, 20 maja 2020 [dostęp 2020-05-20] (rum.).
- ↑ a b c d e Pimen Zainea. [dostęp 2014-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-14)].
- ↑ a b ÎCCJ a decis că ÎPS Pimen a colaborat cu Securitatea; hotărârea este definitivă
- ↑ Arhiepiscopul Pimen, hirotonisit de Justiţie ca informator, adevarul.ro, 1300 [dostęp 2020-05-20] (ang.).
- ↑ A murit ÎPS Pimen, arhiepiscopul Sucevei și Rădăuților, www.digi24.ro [dostęp 2020-05-20] (rum.).
| Poprzednik Powstanie eparchii | Biskup Suczawy i Radowców 1991 – 2020 | Następca vacat |