Pimien Panczanka

Pimien Panczanka (biał. Пімен Емяльянавіч Панчанка, ur. 23 sierpnia 1917 w Tallinie, zm. 2 kwietnia 1995) – białoruski poeta i dziennikarz.

Życiorys

Jego rodzice, biedni rolnicy, wyjechali do Estonii w poszukiwaniu pracy, w 1920 rodzina wróciła do Biehomli. W 1934 skończył kursy pedagogiczne w Bobrujsku, później pracował jako nauczyciel i kierownik szkoły, nauczał literatury i języka w szkole średniej w rejonie kirowskim, jednocześnie zaocznie studiował na Wydziale Filologicznym Mińskiego Instytutu Pedagogicznego (ukończył studia w 1939). Od 1934 publikował wiersze w gazecie "Kirawiec" i almanachu "Udarniki". Tworzył poezję społeczno-polityczną o charakterze publicystyczno-dydaktycznym, w 1938 opublikował zbiór poezji "Upeunienaśc" i został przyjęty do Związku Pisarzy ZSRR. Od września 1939 do stycznia 1945 służył w Armii Czerwonej jako specjalny korespondent i publicysta w gazetach frontowych i armijnych, we wrześniu 1939 brał udział w pochodzie Armii Czerwonej na Zachodniej Białorusi, czyli agresji ZSRR na Polskę, a po ataku Niemiec na ZSRR w walkach na Froncie Briańskim, Zachodnim, Kalinińskim i Północno-Zachodnim. Przez pewien czas przebywał w Iranie wraz z jednostkami Armii Czerwonej. Po wojnie pracował w redakcjach różnych gazet, m.in. "Wożyk", "Literatura i Mastactwa" i "Sowietskaja Otczizna", 1966-1971 był sekretarzem zarządu Związku Pisarzy Białoruskiej SRR. W latach 1957-1961 i 1971-1975 był deputowanym do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR, w 1958 jako członek delegacji Białoruskiej SRR brał udział w sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ, był także przewodniczącym Republikańskiego Komitetu Obrony Pokoju. W 1973 otrzymał tytuł Ludowego Poety Białoruskiej SRR.

Odznaczenia i nagrody

I medale.

Bibliografia