Pinczyn
| Artykuł | 53°57′44″N 18°20′47″E |
|---|---|
| - błąd | 38 m |
| WD | 53°57'43.9"N, 18°20'47.0"E, 53°54'N, 18°19'E |
| - błąd | 14 m |
| Odległość | 0 m |
| wieś | |
 Kościół i cmentarz w Pinczynie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość | 102–142 m n.p.m. |
| Liczba ludności (2011) | |
| Strefa numeracyjna | 58 |
| Kod pocztowy | 83-251[3] |
| Tablice rejestracyjne | GST |
| SIMC | 0177017[4] |
Położenie na mapie gminy Zblewo _location_map.png "Mapa lokalizacyjna gminy Zblewo") | |
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
Położenie na mapie województwa pomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu starogardzkiego  | |
 53°57′44″N 18°20′47″E/53,962222 18,346389 | |
Pinczyn – wieś kociewska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie starogardzkim, w gminie Zblewo[4][5].
Pinczyn leży przy linii kolejowej nr 203 Tczew – Kostrzyn. Na łące (teren prywatny)[6] obok toru kolejowego leży głaz narzutowy – pomnik przyrody przyniesiony niegdyś przez lodowiec, zwany Kamieniem diabelskim (obwód 14 m, wysokość 2,20 m). Miejscowość ma charakter ulicówki. Przez wieś przepływa rzeka Piesienica. Pinczyn, wraz z sąsiednimi Zblewem i Bytonią tworzy zwarty obszar osadniczy o charakterze małomiasteczkowym.
Miejscowość jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Elżbiety. W Pinczynie działa KS Meteor Pinczyn, Wiejski Dom Kultury oraz Ochotnicza Straż Pożarna. Poszczególne części wsi posiadają nazwy własne (Babie Doły, Kiwity, Kolonie Pinczynek i Scieki).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Etymologia nazwy
Nazwa wsi pochodzi od przezwiska Pinka lub od określenia pieniek, z gwarową wymową pinek. Najprawdopodobniej pierwotnie nazwa wsi brzmiała Pieńki, gwarowo Pinki i stopniowo zmieniała się w Pinczyn. Być może nazwa ma związek z nazwą rzeczki Piesienicy, od której miało powstać nazwisko Pyszyński. Mieszkańcy wywodzą nazwę wsi od połączenia dwóch zniekształconych słów: „piencz (pincz w znaczeniu pięć) synów”.
Zobacz też
- Piesienica
- Semlin
- Parafia św. Elżbiety w Pinczynie
- Dekpol
Przypisy
- ↑ Wieś Pinczyn w liczbach, Polska w liczbach [dostęp 2019-10-31] (pol.), liczba ludności w oparciu o dane GUS.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2019-10-31].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 926 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
- ↑ Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Pinczyn – Diabelski kamień, diabelska droga. kociewiacy.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-02)]..
Bibliografia
- Edyta Wiśniowska, Pinczyn, Gdańsk 1981.
- Katarzyna Sturmowska, Jeszcze zaświeci słoneczko... Wokół pamiętnika Franciszki Powalskiej z Pinczyna, Starogard Gdański 2013.
Linki zewnętrzne
- Ochotnicza Straż Pożarna w Pinczynie
- Pinczyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VIII: Perepiatycha – Pożajście, Warszawa 1887, s. 164.
| Sołectwa |
|
|---|---|
| Miejscowości niesołeckie |
|
Media użyte na tej stronie
Autor:
Mapa gminy Zblewo, Polska
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Pomeranian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 54.92 N
- S: 53.40 N
- W: 16.65 E
- E: 19.75 E
Autor:
Mapa powiatu starogardzkiego, Polska
herb gminy Zblewo
Autor: B gutknecht, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Kościół i cmentarz w Pinczynie (zabytek nr rejestr. A-1833)