Pingliangtai

Pingliangtai
Nazwa chińska
Pismo uproszczone

平粮台

Hanyu pinyin

Píngliángtái

Pingliangtai – stanowisko archeologiczne zaliczane do chińskiej neolitycznej Kultury Longshan. Odkryte w latach 1979-1980, znajduje się w powiecie Huaiyang w prowincji Henan[1]. Datowana na okres 2500-2000 p.n.e. osada, o powierzchni 3,4 hektara, otoczona była szerokim na 30 metrów wałem ziemnym oraz fosą[2].

W 2006 r. znaleziono tam fragmenty ceramiki pokryte znakami, które według archeologa Li Xueqina z Uniwersytetu Tsinghua mogą być najstarszą formą chińskiego pisma, poprzedzającą napisy na kościach wróżebnych. Według Li znaki przypominają bagua, a ich wiek wynosi ok. 4,5 tys. lat[3].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Li Liu: The Chinese neolithic: trajectories to early states. Cambridge: Cambridge University Press, 2004, s. 130. ISBN 0-521-81184-8.
  2. ↑ Charles Higham: Encyclopedia of ancient Asian civilizations. New York: Infobase Publishing, 2004, s. 263. ISBN 0-8160-4640-9.
  3. ↑ Archeologists Unearth 4,500-year-old Chinese Characters. china.org.cn, 19 października 2006. [dostęp 2010-09-23]. (ang.).