Pingwin mały

Pingwin mały

Eudyptula minor[1]
(J. R. Forster, 1781)
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	pingwiny
Rodzina	pingwiny
Rodzaj	Eudyptula[2] Bonaparte, 1856
Gatunek	pingwin mały
Synonimy
Aptenodytes minor J. R. Forster, 1781[3]
Podgatunki
zobacz opis w tekście
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]
najmniejszej troski

Pingwin mały^[5] (Eudyptula minor) – gatunek średniego, nielotnego ptaka wodnego z rodziny pingwinów (Spheniscidae), występujący u wybrzeży Nowej Zelandii i Australii. Jest jedynym przedstawicielem rodzaju Eudyptula^[5][6].

Morfologia

Cechy gatunku

Czarnogranatowe upierzenie wierzchu ciała płynnie przechodzi w biały spód. Nogi i dziób ciemne.

Wymiary średnie

dł. ciała ok. 40 cm
masa ciała ok. 1,1 kg

Ekologia i zachowanie

Biotop

Wody otaczające wybrzeża Nowej Zelandii, Australii i Tasmanii.

Gniazdo

Nora o długości około 50 cm (zdarzają się również metrowe), często w głębi lądu, ukryta w zaroślach lub lesie.

Jaja

W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, rzadziej dwa, składając w sierpniu-październiku zazwyczaj 2 jaja.

Wysiadywanie

Jaja wysiadywane są przez okres około 5 tygodni przez obydwoje rodziców. Pisklęta opuszczają gniazdo po około 8 tygodniach.

Pożywienie

Drobne ryby, głowonogi i skorupiaki.

Podgatunki

Wyróżnia się 6 podgatunków E. minor^[6][3]:

• E. minor novaehollandiae (Stephens, 1826) – południowa Australia i Tasmania,
• E. minor iredalei Mathews, 1911 – północna część Wyspy Północnej (Nowa Zelandia),
• E. minor variabilis Kinsky & Falla, 1976 – południowa część Wyspy Północnej, wyspy i wybrzeża Cieśniny Cooka oraz północna część Wyspy Południowej,
• pingwin mały (E. minor minor) (J. R. Forster, 1781) – podgatunek nominatywny; zachodnia i południowa część Wyspy Południowej oraz Wyspa Stewart (Nowa Zelandia),
• pingwin białoskrzydły^[5] (E. minor albosignata) Finsch, 1874 – wschodnie wybrzeże Wyspy Południowej; niektórzy autorzy wyodrębniają go w osobny gatunek,
• E. minor chathamensis Kinsky & Falla, 1976 – Wyspy Chatham (Nowa Zelandia).

Ptaki tego gatunku regularnie pojawiają się na pacyficznym wybrzeżu Patagonii, gdzie być może również znajduje się nieodkryta jeszcze kolonia lęgowa. W kwietniu 2005 jeden osobnik pojawił się na wysepce Ichaboe u wybrzeży Namibii^[7].

Status

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje pingwina małego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern)^[4]. Liczebność światowej populacji szacuje się na około 470 tysięcy dorosłych osobników^[8]. Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny^[4]. Głównym zagrożeniem są introdukowane w Australii i Nowej Zelandii drapieżne ssaki, takie jak psy i koty.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Zdjęcia i materiały multimedialne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).