Pinocytoza

Schemat pinocytozy

Pinocytoza – rodzaj endocytozy, sposób odżywiania wielu ameb (Amoeba), orzęsków (Ciliata) oraz wiciowców (Flagellata). Występuje także w niektórych tkankach organizmów wielokomórkowych. Polega na pobieraniu ze środowiska płynu z rozpuszczonymi w nim substancjami pokarmowymi (np. białkami lub tłuszczami)[1]. Wskutek działania kompleksów klatryny[2] dochodzi do wpuklenia błony komórkowej, wskutek czego powstają kanaliki pinocytarne, z których każdy zakończony jest pęcherzykiem pinocytarnym[1][2]. Pęcherzyk ten odrywa się od błony i przemieszcza w głąb cytoplazmy, a następnie w całości trawione (włącznie z błoną) przy udziale lizosomów[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c Encyklopedia Biologia. Agnieszka Nawrot (red.). Kraków: Wydawnictwo GREG, s. 414. ISBN 978-83-7327-756-4.
  2. a b Swoistość ameb, [w:] Jerzy Dzik, Zoologia. Różnorodność i pokrewieństwa zwierząt, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2015, s. 22, ISBN 978-83-235-1918-8.

Media użyte na tej stronie

Pinocytoza.svg
Pinocytoza - sposób odżywiania się przez pobieranie drobin białek lub innych substancji rozpuszczalnych w wodzie. Polega na tworzeniu pęcherzyków - wodniczek pokarmowych, odrywajacych się od błony komórkowej i trawionych przy udziale lizosomów.