Pioneer 3

Pioneer 3
Ilustracja
Inne nazwy

1958 Theta

Indeks COSPAR

1958-008A

Indeks NORAD

00111

Państwo

 Stany Zjednoczone

Zaangażowani

NASA, wojskowa agencja ABMA, JPL

Rakieta nośna

Juno II

Miejsce startu

Cape Canaveral Air Force Station

Orbita (docelowa, początkowa)
Apogeum

102 360 km

Czas trwania
Początek misji

6 grudnia 1958 05:44:52[1] UTC

Powrót do atmosfery

7 grudnia 1958

Wymiary
Kształt

stożek

Wymiary

wys. 58 cm; śr. 28 cm

Masa całkowita

5,87 kg

Pioneer 3 – nieudany pierwszy statek kosmiczny, który miał opuścić ziemskie pole grawitacyjne. Planowano, że minie Księżyc, wejdzie na orbitę okołosłoneczną, zbada pasy radiacyjne i sprawdzi działanie spustu aparatów fotograficznych (których jednak na pokładzie statku nie było). Misja nie powiodła się w całości – statek osiągnął jedynie trajektorię balistyczną z wysokością maksymalną 102 360 km, częściowo wykonał powierzone mu pomiary naukowe, po czym spłonął w ziemskiej atmosferze. Był czwartą z rzędu nieudaną misją programu Pioneer. Pioneer 3 powtórzył osiągnięcia Pioneera 1, tylko osiągnięta wysokość była trochę mniejsza[2].

Opis misji

Pierwszym stopniem rakiety był zmodyfikowany Jupiter, a za górne stopnie posłużył pęk małych rakiet na paliwo stałe – Sergeant. Wszystkie szczęśliwie odpaliły[2]. Plan misji zakładał, że sonda minie Księżyc po 33,75 godziny lotu i wejdzie na orbitę okołosłoneczną. Jednakże źle dobrana ilość paliwa spowodowała wyłączenie się pierwszego stopnia rakiety o 3,7 sekundy za wcześnie – statek otrzymał przyspieszenie za małe do wydostania się z ziemskiego pola grawitacyjnego (zaledwie kilkaset kilometrów na godzinę). Ponadto wystartował pod zbyt wielkim kątem[2] (kąt wyjścia wynosił ok. 71°, zamiast 68°). Przed upadkiem na Ziemię statek wzniósł się na wysokość 102 360 km, po 19 godzinach lotu. Wejście w atmosferę nastąpiło 7 grudnia (19:51 UTC), a miejsce upadku określają współrzędne: 16,4° N; 18,6° E. Próbnik nadawał przez około 25 godzin z podróży trwającej 38 godz, i 6 min. Niedobór 13 godzin był spowodowany lokalizacją stacji śledzenia, które w tym czasie nie były widoczne dla statku. Dane zwrócone przez statek wskazywały, że przez większość czasu temperatura wewnątrz statku wynosiła około 43 °C. Dane liczników promieniowania miały istotną wartość naukową, gdyż wskazywały istnienie dwóch oddzielnych pasów radiacyjnych.

Budowa i działanie

Pioneer 3 i Pioneer 4 były bliźniaczymi konstrukcjami. Satelita miał masę 5,87 kg i kształt stożka o wysokości 0,58 m i średnicy 0,28 m. Był wykonany z pozłacanego włókna szklanego, które zapewniało przewodność elektryczną kadłuba. Pomalowany był w pasy, dla regulacji temperatury. Zasilanie odbywało się z baterii rtęciowej. Antenę stanowił kadłub statku wraz z cienkim bolcem umieszczonym na jego szczycie. W środku podstawy sondy umieszczono czujnik fotoelektryczny sprzężony z dwiema fotokomórkami, będący częścią mechanizmu spustowego aparatów fotograficznych. Miał on zostać aktywowany światłem Księżyca, gdy sonda znalazłaby się w odległości ok. 30 000 km od naszego satelity.

Mechanizm derotacji składał się z dwóch 7-gramowych ciężarków umieszczonych na 150 cm lince (zwiniętej). Hydrauliczny czasomierz wyzwalał szpulę po 10 godz. od startu. Linki odwijały się i nadawały całości ruch obrotowy, który przeciwdziałał dotychczasowym obrotom sondy. Po zwolnieniu obrotów statku, z 400 do 6 obr./min., ciężarki były odrzucane.

Ładunek

  • 2 liczniki Geigera-Mullera
  • Układ spustowy systemu fotograficznego (bez aparatów)
  • Nadajnik radiowy: 960,05 MHz; masa 0,5 kg; syg. FM o mocy 0,1 W

Ciekawostka

Sonda była na tyle mała, że jeden z dyrektorów Jet Propulsion Laboratory, Dan Schneiderman, osobiście zawiózł ją na przylądek Canaveral pasażerskim samolotem, stawiając umieszczony w pudełku statek kosmiczny na sąsiednim siedzeniu[2].

Przypisy

  1. Jonathan McDowell: Launchlog (ang.). Jonathan's Space Home Page. [dostęp 2013-07-24].
  2. a b c d T. A. Heppenheimer: Podbój Kosmosu. Tajne epizody amerykańskich i radzieckich programów kosmicznych.. Warszawa: Wydawnictwo Amber Sp. z o.o., 1997, s. 185-186. ISBN 83-7169-852-6.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Pioneer10-plaque.jpg
NASA image of Pioneer 10's famed Pioneer plaque features a design engraved into a gold-anodized aluminum plate, 152 by 229 millimeters (6 by 9 inches), attached to the spacecraft's antenna support struts to help shield it from erosion by interstellar dust.
Pioneer 3.jpg
Looking more like surgeons, these technicians wearing "cleanroom" attire inspect the Pioneer III probe before shipping it to Cape Canaveral, Florida. Pioneer III was launched on December 6, 1958 aboard a Juno II rocket at the Atlantic Missile Range, Cape Canaveral, Florida. The mission objectives were to measure the radiation intensity of the Van Allen radiation belt, test long range communication systems, the launch vehicle and other subsystems. The Juno II failed to reach proper orbital escape velocity. The probe re-entered the Earth's atmosphere on December 7th ending its brief mission.