Piotr Agiejew

Piotr Agiejew

Пётр Агеев

kapitan lotnictwa
Data i miejsce urodzenia	5 grudnia 1913 Cziruchino, obecnie obwód kurgański
Data śmierci	22 sierpnia 1947
Przebieg służby
Lata służby	1940–1945
Siły zbrojne	Armia Czerwona Wojskowe Siły Powietrzne
Jednostki	182 pułk lotnictwa myśliwskiego 105 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego Obrony Przeciwlotniczej Kraju
Stanowiska	dowódca klucza
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
Odznaczenia

Piotr Grigorjewicz Agiejew (ros. Пётр Григорьевич Агеев, ur. 22 listopada^?/ 5 grudnia 1913 we wsi Cziruchino obecnie w obwodzie kurgańskim, zm. 22 sierpnia 1947) – radziecki lotnik wojskowy, kapitan, Bohater Związku Radzieckiego (1943).

Życiorys

Urodził się w rodzinie chłopskiej. Skończył 7 klas szkoły w Szumisze, w 1931 został skierowany przez Komsomoł do szkoły pilotów i techników lotniczych lotnictwa cywilnego w Bałaszowie, którą ukończył w 1933 i został jej instruktorem. Później kierował oddziałem lotniczym, w 1937 został skierowany do Tuły, a w 1940 do Centralnego Aeroklubu im. Czkałowa w Moskwie. Na własną prośbę został wysłany na szkolenie w wojskowej szkole pilotów myśliwskich, od 1940 służył w Armii Czerwonej, po ukończeniu wojskowej szkoły lotniczej został instruktorem, później dowódcą klucza w wojskowej szkole lotniczej w Krasnodarze.

W 1942 na własną prośbę został skierowany do wojsk obrony przeciwlotniczej jako dowódca klucza w 182 pułku lotnictwa myśliwskiego 105 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego Obrony Przeciwlotniczej Kraju. Walczył w obwodzie rostowskim, m.in. nad Rostowem nad Donem. 14 lipca 1942 podczas walki z niemieckim Me-109 po wyczerpaniu amunicji wykonał powietrzny taran, po czym zdołał wylądować. 7 września 1942 został ciężko ranny w walce z niemieckim myśliwcem. Do początku 1943 wykonał 160 lotów bojowych, w walkach powietrznych strącił osobiście 6 i w grupie jeden samolot wroga. 14 lutego 1943 otrzymał za to tytuł Bohatera Związku Radzieckiego i Order Lenina. W powietrznej walce nad miastem Ordżonikidze (obecnie Władykaukaz) został ciężko ranny w rękę, mimo to zdołał zestrzelić samolot wroga i wyskoczyć na spadochronie. Stracił prawą rękę, długo leczył się w szpitalu, mimo to nadal służył w lotnictwie, będąc starszym pomocnikiem szefa działu przysposobienia bojowego 1 Powietrznej Armii Myśliwskiej Obrony Przeciwlotniczej Kraju.

Po wojnie pracował w Centralnym Aeroklubie w Moskwie. Podczas jazdy pociągiem z Bałaszowa do Moskwy został zamordowany przez bandytów. Został pochowany w Penzie. Jego imieniem nazwano ulicę w Bałaszowie.

Bibliografia

• Biogram na stronie Герои страны (ros.) [dostęp 2019-11-29]