Piotr Augustyniak (aktor)
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód | aktor |
Piotr Augustyniak (ur. 8 czerwca 1932 w Kościanie, zm. w lipcu 2020 w Łodzi[1][2]) – polski aktor teatralny, także filmowy i telewizyjny. Związany przede wszystkim ze Sceną Polską w Czeskim Cieszynie[1].
Kariera
Początkowo pracował w teatrze jako adept – w latach 1951–1959 na Scenie Polskiej w Czeskim Cieszynie. Oficjalny aktorski debiut teatralny przypadł 7 listopada 1959. W latach 1959–1960 występował w Starym Teatrze im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, od 1960 do 1962 w krakowskim Teatrze Rozmaitości, w latach 1962–1964 ponownie na Scenie Polskiej w Czeskim Cieszynie, od 1964 do 1966 w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie, w latach 1965–1972 w łódzkiej operetce, 1972–1978 w łódzkiej operetce, a od 1981 do 1996 ponownie w Cieszynie[3].
Wystąpił też w kilkunastu filmach[1].
Spektakle teatralne
Scena Polska, Czeski Cieszyn
- 1952 – Gwałtu, co się dzieje... jako Filip Grzegotka (reż. Jan Havlasek)
- 1953 – Mój syn jako Michał-Affra-Naggy; Braun (reż. Władysław Niedoba)
- 1954 – Spryciarz Gelo jako Gelo Sebechlebsky (reż. Mirosław Vecera)
- 1955 – Śluby panieńskie jako Gustaw (reż. Witold Rybicki)
- 1963 – Mam`zelle Nitouche jako Fernand de Champlatreux (reż. Zdenek Bittl)
- 1964 – Widok z mostu jako Louis (reż. Alojzy Nowak)
- 1984 – Popiół i diament jako prezydent Święcki (reż. Andrzej Ziębiński)
- 1985 – Henryk VI na łowach jako Henryk VI (reż. Witold Rybicki)
- 1988 – R.U.R jako inżynier Fabry (reż. Wojciech Zeidler)
- 1988 – Wesele pana Balzaca jako dr Knothe (reż. W. Rybicki)
- 1991 – Skok z łóżka jako Karol-Edward des Saint-Nom (reż. Jan Klemens)
- 1991 – Pan Tadeusz jako Podkomorzy (reż. Wojciech Jesionka)
- 1991 – Co nam zostało z tych lat... (reż. Rudolf Moliński)
- 1992 – Pierścień i róża jako król Paflagonii Walorazo (reż. Grzegorz Lewandowski)
- 1992 – Chłopcy jako Smarkul (reż. Marek Mokrowiecki)
- 1992 – Niespodzianka jako Abramek (reż. R. Moliński)
- 1992 – Jak obrabować bank jako Mastellone (reż. Tadeusz Pliszkiewicz)
- 1993 – Każdemu wolno kochać (reż. Tadeusz Wiśniewski)
- 1993 – Antygona jako posłaniec (reż. R. Moliński)
- 1993 – Czarna Julka jako Franz Josef der Erste (reż. Janusz Klimsza)
- 1993 – Gang Albertów i panna Matylda jako baron (reż. R. Moliński)
- 1994 – Jak drogie są wspomnienia (reż. T. Wiśniewski)
- 1994 – Król IV jako minister wewnętrzny (reż. R. Moliński)
- 1994 – Dekameron jako Bartoli; Cyrulik Simon (reż. J. Klimsza)
- 1994 – Szatan z VII klasy jako Paweł Gassowski, historyk (reż. Zofia Mikulska)
- 1994 – Moralność pani Dulskiej jako Dulski (reż. R. Moliński)
- 1995 – Przekłady jako kapitan Lancey (reż. Grzegorz Stanisławiak)
- 1995 – Poskromienie złośnicy jako Vincencjo (reż. T. Pliszkiewicz)
- 1995 – Szczęśliwi we troje jako Verdurin (reż. J. Klimsza)
- 1996 – Kopciuszek jako ochmistrz (reż. Ryszard Zarewicz)
- 1996 – Uśmiechnij się, Polaku wg Kabaretu Starszych Panów (reż. R. Moliński)
- 1996 – Igraszki z diabłem jako Karborund (reż. R. Moliński)
Stary Teatr im. Modrzejewskiej, Kraków
- 1959 – Niespokojna starość jako II student (reż. Władysław Krzemiński)
- 1959 – Zawisza Czarny jako dworzanin (reż. Jerzy Goliński)
Teatr Rozmaitości, Kraków
- 1961 – Zielony gil jako Don Antonio (reż. Jerzy Merunowicz)
- 1961 – Roxy jako Tony Anderson (reż. Maria Biliżanka)
- 1962 – Król i grajek jako ochmistrz (reż. M. Biliżanka)
- 1962 – Świerszcz za kominem jako Obcy Pan (reż. M. Biliżanka)
Teatr im. Juliusza Słowackiego w Krakowie
- 1964 – Jak wam się podoba jako pan II (reż. Maria Broniewska)
- 1964 – Z00 jako sędzia przysięgły (reż. W. Krzemiński)
- 1965 – Noc listopadowa jako Zaliwski (reż. Bronisław Dąbrowski)
- 1965 – Tragedia optymistyczna jako wysoki marynarz (reż. Lidia Zamkow)
- 1965 – Opera za trzy grosze jako żebrak (reż. L. Zamkow)
- 1965 – Samuel Zborowski (reż. Jerzy Kreczmar)
Operetka, Łódź
- 1966 – Fajerwerk jako Józef (reż. Tadeusz Cygler)
- 1971 – Bal w operze jako Filip (reż. Henryk Mozer)
Teatr Muzyczny, Łódź
- 1973 – Kariera Nikodema Dyzmy jako hrabia Ponimirski (reż. Jan Perz)
- 1978 – Oh! Laleczko... jako Cezary (reż. Leon Langer)
Filmografia
- 1964 – Koniec naszego świata jako Wirth, lekarz SS
- 1964 – Obok prawdy jako Nalazek
- 1970 – Dziura w ziemi jako uczestnik narady
- 1970 – Twarz anioła
- 1973 – Profesor na drodze
- 1975 – Dzieje grzechu
- 1978 – Do krwi ostatniej...
- 1978 – Romans Teresy Hennert
- 1978 – Umarli rzucają cień jako tajniak
- 1979 – Do krwi ostatniej (serial)
- 1983 – Złe dobrego początki
- 1985 – W cieniu nienawiści
- 1987 – Bez grzechu
- 1990 – Zabić na końcu
- 1999 – Patrzę na ciebie, Marysiu
Źródło: Filmpolski.pl[1].
Seriale
- 1969 – Przygody pana Michała
- 1970 – Doktor Ewa
- 1974 – Ile jest życia jako celnik czechosłowacki
Źródło: Filmpolski.pl[1].
Przypisy
- ↑ a b c d e Piotr Augustyniak w bazie filmpolski.pl
- ↑ Joanna Wania: Nie żyje Piotr Augustyniak, jeden z założycieli Sceny Polskiej. zwrot.cz, 2020-07-03. [dostęp 2020-07-04].
- ↑ Piotr Augustyniak, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
Linki zewnętrzne
- Piotr Augustyniak w bazie IMDb (ang.)
- Piotr Augustyniak w bazie Filmweb
- Piotr Augustyniak w bazie filmpolski.pl
- Piotr Augustyniak, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
- Piotr Augustyniak na zdjęciach w bazie Filmoteki Narodowej „Fototeka”