Piotr Bańkowski

Piotr Bańkowski
Ilustracja
Prof. Bańkowski w 1974 r.
Data i miejsce urodzenia

12 września 1885
Wysokie Mazowieckie, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

16 lutego 1976
Warszawa

Zawód, zajęcie

historyk literatury

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej

Piotr Bańkowski (ur. 12 września 1885 w Wysokiem Mazowieckiem, zm. 16 lutego 1976 w Warszawie) – polski historyk literatury, archiwista, redaktor Archeionu.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Jana, właściciela warsztatu kowalsko-ślusarskiego i Pauliny z Ostrowskich. Miał 4 starszych braci: Stanisława, Bolesława, Kazimierza i Wiktora. Za udział w strajku szkolnym w 1905 r. w gimnazjum w Łomży został wydalony ze szkoły; maturę zdał w Krakowie w 1906 r, a następnie zaczął studia historyczno-literackie na Uniwersytecie Jagiellońskim. Na podstawie pracy Maurycy Mochnacki jako krytyk i teoretyk romantyzmu polskiego uzyskał tytuł doktora filozofii w 1912 r. (docentem został w 1954 r., profesorem nadzwyczajnym w 1962 r.). W 1913 r., podczas wizyty w domu rodzinnym został aresztowany i na kilka miesięcy osadzony w więzieniu (za udział w strajku szkolnym). Następnie uzyskał stypendium, które pozwoliło mu odbyć roczne studia w Paryżu.

W 1918 r. wrócił do Polski. W latach 1918–1924 pracował w Archiwum Państwowym w Lublinie, jednocześnie dojeżdżając do Instytutu Nauczycielskiego w Warszawie, gdzie wykładał. W latach 1927–1934 kierował polską placówką w ZSRR w Leningradzie, zajmującą się rewindykacją dóbr kultury. Prowadził też tam szerokie kwerendy archiwalne i biblioteczne. W latach 1935–1940 pracował jako kustosz w dziale rękopisów Biblioteki Narodowej w Warszawie. Następnie został skierowany do Archiwum Skarbowego. Po powstaniu warszawskim wywieziony do Pruszkowa, potem pracował krótko w Archiwum Państwowym w Kielcach.

W 1945 r. mianowano go radcą w Wydziale Archiwów Państwowych, gdzie otrzymał zadanie wznowienia wydawania Archeionu. W międzyczasie półtora roku pracował w AGAD, skąd wrócił do Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych i aż do śmierci (po przejściu na emeryturę w 1962 r. również) był redaktorem „Archeionu”. W latach 1951–1976 sam zredagował 44 tomy czasopisma. Był autorem koncepcji i układu wewnętrznego pisma, położył ogromne zasługi w utrzymanie wysokiego poziomu wydawnictwa.

Nie zrezygnował też z prowadzenia dorywczych prac w AGAD, gdzie zajmował się porządkowaniem archiwów podworskich i prywatnych, co zaowocowało m.in. pracą Archiwum Stanisława Augusta. Monografia archiwoznawcza (1958 r.). Był również autorem licznych artykułów o tematyce archiwalnej, bibliotekarskiej, literackiej.

Działał w towarzystwach naukowych (był m.in. jednym z założycieli Łomżyńskiego Towarzystwa Naukowego).

Był bezdzietnie żonaty z Janiną Szlachetkówną (od 1916). Zmarł 16 lutego 1976 r. w Warszawie, pochowany został na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 257d-7-1)[1].

Zgodnie z testamentowym życzeniem Piotra Bańkowskiego, jego księgozbiór oraz zabytkowe meble i obrazy zostały przekazane Łomżyńskiemu Towarzystwu Naukowemu im. Wagów w Łomży.

Cmentarz Powązkowski w Warszawie - Grób Piotra Bańkowskiego oraz żony Janiny ze Szlachetków Bańkowskiej (2021 r.)

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: JANINA BAŃKOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-10-29].
  2. M.P. z 1933 r. nr 235, poz. 255 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  3. M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi przy rewindykacji polskiego mienia kulturalnego”.
  4. M.P. z 1955 r. nr 86, poz. 1048 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w pracy zawodowej w dziedzinie służby archiwalnej”.

Bibliografia

  • Piotr Bańkowski z serii: Życiorysy Łomżyniaków, Łomża 1991, ISBN 83-900077-4-6.
  • Słownik biograficzny archiwistów polskich, t.I, 1918–1984, Warszawa-Łódź 1988.
  • Regina Piechota, Wykaz artykułów , recenzji, notat sprawozdawczych prof. P[iotra] Bańkowskiego opublikowanych na łamach „Archeionu”. „Archeion” [T .] XL: 1964 s. 282–285.
  • Halina Stebelska, Uczczenie archiwalnej i redaktorskiej działalności prof. Piotra Bańkowskiego. „Archeion” [T.] XL: 1964 s. 277–279.
  • Piotr Bańkowski, Powrót do kraju po stu latach. Rewindykacja rękopisów z b. Biblioteki Sztabu Głównego w Petersburgu, wywiezionych z Polski po upadku powstania listopadowego. „Archeion” [T.] VIII 1930, s. 1–29.
  • Piotr Bańkowski, Ze studiów nad rękopisami byłej Cesarskiej Biblioteki Publicznej w Petersburgu. Kraków 1937. Nakładem «Przeglądu Bibliotecznego» (Osobne odbicie z «Przeglądu Bibliotecznego». Rok XI. 1937, zeszyt 3).
  • Piotr Bańkowski, Archiwista na powstańczym Żoliborzu. Wspomnienia sierpień - wrzesień 1944 Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych, Warszawa 2014, ISBN 978-83-62421-90-9.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Cmentarz Powązkowski w Warszawie - Grób Piotra Bańkowskiego.jpg
Autor: Adam-dalekie-pole, Licencja: CC BY-SA 4.0
Cmentarz Powązkowski w Warszawie, ul. Powązkowska 1. kwatera 257 d rząd 7. obok bramy VI ul. Ostroroga. Piotr Bańkowski (ur. 12 września 1885 w Wysokiem Mazowieckiem, zm. 16 lutego 1976 w Warszawie). Razem pochowana jest żona Janina ze Szlachetków Bańkowska ur. w Olszanie zm. 14 czerwca 1946 r. ?