Piotr Bieliński

Piotr Bieliński

Szeliga
Rodzina	Bielińscy herbu Szeliga
Data urodzenia	15 lipca 1754
Data i miejsce śmierci	6 marca 1829 Warszawa
Odznaczenia

Piotr Bieliński herbu Szeliga (ur. 15 lipca 1754^[a], zm. 6 marca 1829 w Warszawie) – prezes Sądu Sejmowego Królestwa Kongresowego, pisarz wielki koronny od 1787, senator-wojewoda Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego^[1], polski działacz państwowy.

Za panowania Stanisława Augusta był od 1782 szambelanem i sekretarzem Rady Nieustającej. W 1784 został kawalerem Orderu Świętego Stanisława^[2]. 1 czerwca 1791 został kawalerem Orderem Orła Białego. W styczniu 1807 został członkiem Komisji Rządzącej, która zajęła się przygotowaniem utworzenia Księstwa Warszawskiego. 22 lipca 1807 otrzymał francuską Legię Honorową. Jako senator obecny był na Sejmach 1809, 1811 i 1812 roku^[3].

W Królestwie Polskim pełnił funkcję prezesa Sądu Sejmowego, który miał się zająć osądzeniem spiskowców, członków Narodowego Towarzystwa Patriotycznego. W 1827 roku został Prezesem Sądu Sejmowego, mającego osądzić osoby oskarżone o zdradę stanu^[4]. W 1827 roku na rozkaz cara Mikołaja I został zawieszony w czynnościach za wydanie wyroku uwalniającego członków Towarzystwa Patriotycznego od zarzutu zdrady stanu.

Jego pogrzeb 9 marca 1829 r. był okazją dla demonstracji patriotycznych^[5].

Uwagi

Przypisy

Literatura dodatkowa

• Bieliński Piotr. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 2: Beyzym Jan – Brownsford Marja. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1936, s. 55–56. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0

Linki zewnętrzne

• Mowa Piotra Bielińskiego w bibliotece Polona