Piotr Cambiani

Błogosławiony
Piotr z Ruffii OP
Pietro Cambiani
Inkwizytor
męczennik
Data i miejsce urodzenia

1320
Ruffia, Cuneo, Włochy

Data i miejsce śmierci

2 lutego 1365
Susa, Turyn, Włochy

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

4 grudnia 1865
przez Piusa IX (zatwierdzenie kultu)

Wspomnienie

2 lutego

Pietro Cambiani, Piotr z Ruffi[1] (ur. ok. 1320[a] w Ruffii, zm. 2 lutego 1365 w Susa) – włoski inkwizytor Piemontu, męczennik chrześcijański i błogosławiony Kościoła katolickiego.

Życiorys

Piotr Cambiani urodził się w szlacheckiej rodzinie Cambiani[2]. W młodym wieku wstąpił do zakonu dominikanów. W 1341 roku przyjął święcenia. Pierwsza wzmianka o nim w dokumentach archiwalnych pochodzi z 9 maja 1351 roku; dokument wspomina o jego nominacji na stanowisko inkwizytora Piemontu[3].

Obszar nad którym sprawował pieczę Cambiani, był zamieszkiwany przez społeczności waldensów, uznawanych przez Kościół za heretyków. Piotr Cambiani, jako inkwizytor, kontynuował prześladowania prowadzone przez swoich poprzedników. W styczniu 1365 roku udał się do Pragelato, by głosić kazania przeciwko heretykom. W Susa, w klasztorze franciszkanów, w dniu 2 lutego, został zaatakowany przez swoich przeciwników i zasztyletowany[2].

W 1375 roku papież Grzegorz XI uznał go wraz z Antonim Pavonim[b] za męczennika. W 1516 roku jego szczątki zostały przeniesione do Turynu, do kościoła San Domenico. Kult jako błogosławionego został zatwierdzony 4 grudnia 1865 roku przez papieża Piusa IX[4].

Uwagi

  1. ↑ Według Stanisława Galla, Cambiani urodził się w 1302 roku za: Stanisław Gall, Zygmunt Chełmicki, Podręczna encyklopedya kościelna, Księgarni Gebethnera i S ka, 1908 Tomy 31-32 - Strona 207
  2. ↑ Antoni Pavoni (ok. 1326 - 1374) był następcą Cambianiego i zginął w podobny sposób co on. Został uznany za męczennika i błogosławionego

Przypisy

  1. ↑ Stanisław Gall, Zygmunt Chełmicki, Podręczna encyklopedya kościelna, Księgarni Gebethnera i S ka, 1908 Tomy 31-32 - Strona 207
  2. ↑ a b Biografia Pietro Cambiani
  3. ↑ Michael Tavuzzi: Renaissance Inquisitors. Dominican Inquisitors and Inquisitorial Districts in Northern Italy, 1474–1527. Leiden – Boston: BRILL, 2007, s. 122. ISBN 978-90-04-16094-1.
  4. ↑ P. Lippini, Piccolo breviario, wyd. ESD-Edizioni Studio Domenicano 1992, ISBN 978-88-7094-107-4, s.492

Bibliografia