Piotr Głowacki (geofizyk)
 Prof. Piotr Głowacki podczas badawczego połowu ryb na Spitsbergenie (statek m/v Glacialis) | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Profesor nauk o Ziemi | |
| Specjalność: geofizyka, glacjologia, chemia radiacyjna, ichtiologia | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1984 – chemia |
| Habilitacja | 2008 – nauki o Ziemi |
| Profesura | 2018 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status | członek Komitetu Geofizyki |
| Funkcja Jednostka PAN | profesor |
| Odznaczenia | |
   | |
Piotr Głowacki, ps. „Uwe” – polski geofizyk, badacz obszarów polarnych, związany z Instytutem Geofizyki PAN, a wcześniej z Uniwersytetem Śląskim. Jego zainteresowania badawcze obejmują geofizykę, glacjologię, chemię radiacyjną, a także ichtiologię[1].
Życiorys
Przedstawiciel licznych organizacji, m.in. Komitetu Badań Polarnych oraz Komitetu Geofizyki PAN. Przez 15 lat kierował Zakładem Badań Polarnych i Morskich IGF PAN, odpowiadał za funkcjonowanie Polskiej Stacji Polarnej Hornsund. Koordynował wiele projektów badawczych krajowych jak i międzynarodowych, jest autorem ponad 120 publikacji naukowych i popularnonaukowych.
W 1973 na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego uzyskał tytuł magistra na podstawie pracy Fizyczne podstawy pomiaru niskich ciśnień. Doktorat w zakresie nauk chemicznych (Gamma radioliza Co(II), Ni(II) i Cu(II) z tetracykliną) uzyskał w 1984 w Instytucie Chemii Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, zaś habilitację z zakresu nauk o Ziemi – w IGF PAN na podstawie rozprawy Rola procesów fizyczno-chemicznych w kształtowaniu struktury wewnętrznej i obiegu masy lodowców Spitsbergenu w roku 2008. Od 2018 – profesor nauk o Ziemi w Instytucie Geofizyki Polskiej Akademii Nauk[2].
Wielokrotnie odznaczany – między innymi przez prezydentów RP brązowym i srebrnym Krzyżem Zasługi (za wieloletni wkład w prace związane ze zrównoważonym rozwojem środowiska, między innymi w Masywie Śnieżnika Kłodzkiego oraz aktywne uczestnictwo w Komitecie Opiekuńczym Rezerwatu „Jaskinia Niedźwiedzia” oraz Radzie Naukowej Biebrzańskiego Parku Narodowego[3]), odznaczeniem resortowym MSZ „Bene Merito” za zasługi na odcinku wzmacniania pozycji Polski na arenie międzynarodowej, Krzyżem Komandorskim przez króla Norwegii za wzmacnianie współpracy norwesko-polskiej w rejonach polarnych. Minister Szkolnictwa Wyższego, Nauki i Techniki za działalność dydaktyczną i wychowawczą wyróżnił prof. Głowackiego nagrodą III stopnia[4]. Na cześć Uwego imię UWE-1 otrzymała także Latarnia Morska Hornsund.
Od 1968 jest członkiem Sekcji Grotołazów Wrocław i uczestniczył w wyprawach jaskiniowych[5][6].
Przypisy
- ↑ https://scholar.google.com/citations?user=e_ZH6HoAAAAJ&hl=eɳ
- ↑ https://www.igf.edu.pl/piotr-glowacki.php
- ↑ https://www.pkpolar.pl/konsorcjum/profesor-piotr-glowacki-odznaczony-srebrnym-krzyzem-zaslugi/
- ↑ https://igf.edu.pl/wydarzenia.php?news_id=170&news_page=5
- ↑ Tadeusz Bryś, Skałki i moje spitsbergeńskie spotkania., [w:] Krzysztof Migała, Jerzy Pereyma, Jacek Piasecki (red.), Magiczne miejsce „Baranówka”. Zbiór wspomnień w 40-lecie stacji polarnej im. Stanisława Baranowskiego na Spitsbergenie, Wrocław: Uniwersytet Wrocławski, Instytut Geografii i Rozwoju Regionalnego, 2011, s. 152, ISBN 978-83-62673-09-4 [dostęp 2022-01-25].
- ↑ 1980, Sekcja Grotołazów ZSP, Wrocław – Włochy, Wyprawy zagraniczne polskich grotołazów, 1980 [dostęp 2022-01-25].
Linki zewnętrzne
- Prof. dr hab. Piotr Głowacki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2022-01-25].
Media użyte na tej stronie
Autor: kpt. dr Krzysztof Maria Różański (Upior polnocy), Licencja: CC BY-SA 4.0
prof. Piotr "Uwe" Głowacki collecting fish specimens aboard m/v Glacialis at Røvigflaket, Isfjordbanken, SW of Kapp Linné, SVALBARD
Baretka Odznaki Honorowej "Bene Merito".
Autor: Krzysztof Maria Różański, (Upior polnocy), Licencja: CC BY-SA 3.0
Light beacon in Isbjornhamna, Svalbard
Baretka: Brązowy "Krzyż Zasługi".