Piotr Gorodiszcz
Piotr Gorodiszcz (ur. 12 lipca 1884 w Rochaczewie, zm. 31 grudnia 1941 w Wilnie[1]) – duchowny protestancki, związany m.in. z Kościołem Anglikańskim w Polsce, w okresie międzywojennym superintendent Misji Barbikańskiej nawracającej Żydów na chrześcijaństwo.
Życiorys
Pochodził z ochrzczonej rodziny żydowskiej, był synem Maurycego i Eugenii ze Szmitów (Schmidt)[2], sam był ochrzczony po urodzeniu w 1885 w kościele luterańskim w Mohylewie[1]. W latach 1913–1915 był wikariuszem parafii ewangelicko-augsburskiej w Grodnie u boku ks. Adolfa Plamscha[2]. W 1916 w Mińsku nawiązał współpracę z ks. Michałem Jastrzębskim z Jednoty Wileńskiej Kościoła Ewangelicko-Reformowanego[2]. Od 1921 roku działał w Równem jako misjonarz anglikański[3]. W 1923 był członkiem delegacji Związku Ewangelicznych Chrześcijan w rozmowach zjednoczeniowych ze Związkiem Słowiańskich Baptystów i został wybrany do zarządu nowo utworzonego Związku Ewangelicznych Chrześcijan i Baptystów w Polsce[4].
W 1924 osiadł w Białymstoku. Zakupił na potrzeby Misji Barbikańskiej nieruchomość przy ulicy Św. Rocha 25, na której wzniósł świątynię, drukarnię, dom katechumentów z biblioteką i czytelnią oraz ambulatorium[3]. Latami bezskutecznie starał się na zalegalizowanie obrządku anglikańskiego w II Rzeczypospolitej. Gdy to się nie udało ropoczął rozmowy z kościołem ewangelicko-reformowanym w Warszawie i konsystorzem w Wilnie. W 1934 w związku z wejściem Misji Barbikańskiej w skład kalwińskiej Jednoty wileńskiej został proboszczem parafii tego wyznania w Białymstoku, przy czym była to parafia ewangelicko-reformowana obrządku anglikańskiego, choć skupiała także ewangelików reformowanych nie będących konwertytami[3][1]. Jednocześnie został superintendentem senioratu (dystryktu) białostockiego, w skład którego wchodziły parafie anglikańskie Jednoty. Podlegały mu parafie w Brześciu, Równem, Lublinie i Grodnie (do 1937)[5].
W 1935 roku założył Towarzystwo „Samarytanin”; pełnił w nim funkcję prezesa[3]. Od 1937 został redaktorem i wydawcą pisma misyjnego „Dwa Światy”[3].
Jego losy podczas II wojny światowej są niejasne. Podobno w chwili wybuchu wojny był za granicą w Wielkiej Brytanii[6]. Jeśli tak, to musiał powrócić na Litwę, być może by spróbować wydostać rodzinę z Białegostoku. Zmarł w Wilnie 31 grudnia 1941 roku i został pochowany przez pastora Kazimierza Ostachiewicza na cmentarzu ewangelickiem w Wilnie[1].
Odznaczenia
- Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi[7]
- Order Czerwonego Krzyża (Estonia)[7]
- Order Gwiazdy Czarnej (Francja)[7]
Życie prywatne
W 1907 ożenił się z Heleną Kahn (zm. 1939), z którego to związku tego urodzili się: Eugenia (ur. 1907) żonę Maurucego Syroty lekarza misyjnego, Maria (ur. ok. 1910), Elza (ur. ok. 1913) farmaceutkę, Emma (ur. 1916), niepełnosprawna intelektualnie, Jerzy (ur. 1918)[3][1][6]. Według niektórych źródeł w KL Auschwitz zamordowano jego córkę Eugenię i Emmę, a w Związku Radzieckim zginął jego syn Jerzy. Córki Maria i Eliza osiadły w Rodezji[6].
Wybrane publikacje
- Misja Barbikańska. Krótki zarys historii i zadań Misji Barbikańskiej krzewienia chrześcijaństwa wśród izraelitów, Białystok 1926.
- Błogosławieństwo głodu, Białystok 1931.
- Żydowskie żądania i ich uzasadnienie, Białystok 1931.
Przypisy
- ↑ a b c d e Ewa Cherner, Słownik biograficzny duchownych ewangelicko-refromowanych. Jednota Litewska i Wileńska 1815–1939, Warszawa 2017, s. 119.
- ↑ a b c Tomasz Wiśniewski , Nawracanie Żydów na ziemiach polskich. Misja Barbikańska w Białymstoku, Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy Michał Koliński, 2013, s. 220, ISBN 978-83-7729-190-0, OCLC 857936657 .
- ↑ a b c d e f Tomasz Wiśniewski , Nawracanie Żydów na ziemiach polskich. Misja Barbikańska w Białymstoku, Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy Michał Koliński, 2013, s. 222, ISBN 978-83-7729-190-0, OCLC 857936657 .
- ↑ Tomasz Wiśniewski , Nawracanie Żydów na ziemiach polskich. Misja Barbikańska w Białymstoku, Łódź: Księży Młyn Dom Wydawniczy Michał Koliński, 2013, s. 105–106, ISBN 978-83-7729-190-0, OCLC 857936657 .
- ↑ E. Alabrudzińska, Kościoły ewangelickie na kresach wschodnich II Rzeczypospolitej, Toruń 1999, s. 194.
- ↑ a b c https://repozytorium.uwb.edu.pl/jspui/bitstream/11320/10007/1/G_Dawidowicz_Piotr_Gorodiszcz.pdf.
- ↑ a b c Czy wiesz kto to jest?. Stanisław Łoza (red.). Wyd. II popr. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 218.
Literatura
Ewa Cherner, Słownik biograficzny duchownych ewangelicko-reformowanych. Jednota Litewska i Wileńska 1815–1939, Warszawa 2017, s. 115–119.
Tomasz Wiśniewski, Nawracanie Żydów na ziemiach polskich. Misja Barbikańska w Białymstoku, Łódź 2013 ISBN 978-83-7729-190-0.
Linki zewnętrzne
- Biogram pastora P. Gorodiszcza na witrynie Szukamypolski.pl – tożsamy z biogramem zawartym w książce T. Wiśniewskiego (dostęp: 6 sierpnia 2014 r.).. szukamypolski.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-08)].
- Piotr Gorodiszcz – publikacje w bibliotece Polona