Piotr II (cesarz Brazylii)

Piotr II

Cesarz Brazylii
Okres	od 1831 do 1889
Poprzednik	Piotr I
Następca	republika
Dane biograficzne
Dynastia	Bragança
Data i miejsce urodzenia	2 grudnia 1825 Rio de Janeiro
Data i miejsce śmierci	5 grudnia 1891 Paryż
Ojciec	Piotr I
Matka	Maria Leopoldyna Habsburg
Żona	Teresa Burbon-Sycylijska
Dzieci	Alfons Izabela Leopoldyna Teresa Piotr Alfons
Odznaczenia

Piotr II, 1881

Piotr II (port. Pedro II, Pedro Segundo)^[1] (ur. 2 grudnia 1825 w Rio de Janeiro, zm. 5 grudnia 1891 w Paryżu) – ostatni cesarz Brazylii, tam urodzony, co czyni go jedynym „rodowitym” monarchą brazylijskim.

Panowanie

W wieku 5 lat został cesarzem Brazylii. Jego ojciec Piotr I abdykował 7 kwietnia 1831, aby walczyć w swojej rodzinnej Portugalii, gdzie wybuchła wojna domowa. Celem wojny było przywrócenie na tron starszej siostry Piotra II - Marii II da Gloria. Piotr I miał wiele dzieci, spośród których Piotrowi II zapewnił tron władcy Brazylii, a najstarszą córkę osadził na tronie Portugalii.

W czasie dzieciństwa młodego cesarza władzę w kraju sprawowali kolejno powoływani regenci, tak jak przewidywała to konstytucja. W 1840 r. Cesarski Parlament Brazylii przyznał mu pełnię władzy. Regencja została więc zniesiona, a 14-letni władca objął osobiste rządy. Jako Piotr II został koronowany 18 lipca 1841.

Życie rodzinne

Piotr poślubił 4 września 1843 księżniczkę Teresę Burbon, księżniczkę Obojga Sycylii (najmłodszą córkę króla Franciszka I Burbona). Miał z nią czwórkę dzieci:

• Alfonsa (1845-1847)
• Izabelę (1846–1921), księżniczkę cesarską, regentkę Brazylii, żonę Gastona Orleańskiego – hrabiego d'Eu (wnuka króla Francuzów – Ludwika Filipa I)
• Leopoldynę Teresę (1847-1871), żonę Ludwika Augusta Sachsen-Coburg-Gotha (innego wnuka Ludwika Filipa I)
• Piotra Alfonsa (1848-1850)

Władca liberalny

Piotr II rządził Brazylią przez 49 lat, jego mottem był: „União e Indústria” („Unia i przemysł”). W okresie tym Brazylia wkroczyła na drogę państwa przemysłowego. Budowano pierwsze utwardzone drogi, koleje, kable podmorskie, fabryki. Wystąpiło także niekorzystne zjawisko uzależniania się gospodarki brazylijskiej od eksportu kawy, której wahania cenowe powodowały wielokrotnie kryzysy ekonomiczne w kraju.

Prowadził ryzykowną politykę wewnętrzną, z powodzeniem kontrolując rywalizujące ze sobą regiony, poszerzając zakres władzy swego rządu oraz zapewniając cesarstwu długotrwałą stabilizację. Na arenie międzynarodowej prowadził działania znacznie bardziej kontrowersyjne, ingerując w politykę Argentyny, Paragwaju oraz Urugwaju, co doprowadziło do wybuchu trzech wojen w latach 1851-1870.

Celem pierwszej (trwającej w 1851) było uzyskanie przez Brazylię swobodnego dostępu do strategicznej rzeki La Plata. Po szybkim zwycięstwie zyskał przychylny sobie rząd u południowego sąsiada, z którym zawarł później przymierze, by obalić argentyńskiego dyktatora Juana Manuela Rosasa (ta wojna również zakończyła się dla cesarza pomyślnie). Drugie wtargnięcie do Urugwaju (1864) doprowadziło do wybuchu długotrwałego konfliktu z Paragwajem.

Traktat waszyngtoński (1871) powierzał cesarzowi wyznaczenie neutralnego arbitra w sporze o roszczenia Alabamy^[2].

Podjął także pierwsze kroki w celu zniesienia niewolnictwa, które zostało ostatecznie zniesione dopiero w 1888 na mocy edyktu, który podpisała podczas jego nieobecności jego córka Izabela. Liberalizm cesarza wywołał jednak konflikt z bardziej konserwatywną częścią brazylijskiego społeczeństwa. W tym samym czasie bardziej radykalni liberałowie byli niezadowoleni z niezbyt zdecydowanych działań cesarza w celu zmodernizowania kraju. Mimo tego, że Piotr był bardzo lubiany przez swój naród, został zmuszony do ustąpienia z tronu przez juntę wojskową 15 listopada 1889 i wraz z rodziną udał się na wygnanie.

Zmarł 5 grudnia 1891 w Paryżu. W 1922 jego prochy oraz prochy żony zostały sprowadzone do Brazylii. W 1939 umieszczono je w katedrze św. Piotra z Alcantary w Petrópolis, byłej letniej rezydencji cesarza.

Odznaczenia

Portret Piotra II około 1850 roku

Brazylijskie (wielki mistrz)

• Order Cesarski Piotra I
• Order Cesarski Róży
• Order Cesarski Krzyża Południa
• Order Cesarski Naszego Pana Jezusa Chrystusa
• Order Cesarski Świętego Benedykta z Aviz
• Order Cesarski Świętego Jakuba od Miecza

Zagraniczne

• Wstęga Trzech Orderów (Portugalia)
• Order Wojskowy Wieży i Miecza, Męstwa, Wierności i Zasługi (Portugalia)
• Order Wojskowy Chrystusa (Portugalia)
• Order Wojskowy Świętego Benedykta z Aviz (Portugalia)
• Order Wojskowy Świętego Jakuba od Miecza (Portugalia)
• Krzyż Wielki Orderu Vila Viçosa (Portugalia)
• Order Świętego Stefana (Austro-Węgry)
• Order Leopolda (Belgia)
• Order Słonia (Dania)
• Legia Honorowa (Francja)
• Order Zbawiciela (Grecja)
• Order Złotego Runa (Hiszpania)
• Order Lwa Niderlandzkiego (Holandia)
• Order Medżydów I klasy (Turcja)
• Order Orła Czarnego (Prusy)
• Order Świętego Andrzeja (Rosja)
• Order Świętego Aleksandra Newskiego (Rosja)
• Order Świętego Włodzimierza (Rosja)
• Order Orła Białego (Rosja)
• Order Świętej Anny (Rosja)
• Order Świętego Stanisława (Rosja)
• Order Gwiazdy Rumunii (Rumunia)
• Order Królewski Serafinów (Szwecja)
• Order Gwiazdy Polarnej (Szwecja)
• Order Podwiązki (Wielka Brytania)
• Order Świętego Ferdynanda (Sycylia)
• Order Najwyższy Świętego Zwiastowania nadany w 1841 r. przez Karola Alberta króla Sardynii^[3]
• Krzyż Wielki Orderu Konstantyńskiego Świętego Jerzego
• Baliw Wielkiego Krzyża Honoru i Dewocji Orderu Maltańskiego
• Krzyż Wielki Orderu Grobu Świętego

Drzewo genealogiczne

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Dom Pedro II Curiosidades. caiozip.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-09-25)].
• Archiwa