Piotr II Karadziordziewić

Piotr II Karadziordziewić
Król Jugosławii
Ilustracja
Piotr II Karadziordziewić
ilustracja herbu
Król Jugosławii
Okres

od 9 października 1934
do 29 listopada 1945

Poprzednik

Aleksander I Karadziordziewić
regent Paweł Karadziordziewić

Dane biograficzne
Dynastia

Karadziordziewiciów

Data i miejsce urodzenia

6 września 1923
Belgrad

Data i miejsce śmierci

3 listopada 1970
Denver

Żona

Aleksandra Glücksburg

Dzieci

Aleksander

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Orła Białego (Serbia) Krzyż Wielki Orderu Świętego Sawy Wielka Wstęga Orderu Gwiazdy Jerzego CzarnegoKrzyż Wielki Orderu Korony Jugosłowiańskiej Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Włochy) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Korony Włoch Krzyż Wielki na Łańcuchu Świętego Konstantyńskiego Orderu Wojskowego Świętego Jerzego Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Złotej Ostrogi

Piotr II Karadziordziewić (Краљ Петар II Карађорђевић; ur. 6 września 1923 w Belgradzie, zm. 3 listopada 1970 roku w Denver) – ostatni król Jugosławii w latach 1934–1945.

Młodość

Był synem króla Aleksandra I i Marii Hohenzollern-Sigmaringen. Ojcem chrzestnym Piotra był król brytyjski Jerzy VI, a matką chrzestną jego żona Elżbieta. Początkowo pobierał naukę w pałacu królewskim, następnie uczył się w angielskiej szkole w Wiltshire. Anglię opuścił po zabójstwie ojca w 1934. W tym samym czasie został królem Jugosławii, lecz w czasie jego małoletności rządy regenta księcia pełnił Paweł Karadziordziewić.

Władza

Objął władzę po zamachu stanu 27 marca 1941. Tuż po koronacji przeciwstawił się stanowczo żądaniom państw Osi. W kilka dni później III Rzesza, Włochy, Węgry i Rumunia zaatakowały Jugosławię. Chorwacja nie stawiała właściwie oporu i stała się satelitą III Rzeszy. Kluczowe stanowiska zajmowali zabójcy ojca Piotra II. Mimo znacznej przewagi militarnej Wermachtu król, który pracował codziennie od siódmej rano do późnego wieczora, postanowił kontynuować walkę.

Na terytorium całego kraju zorganizował się ruch oporu, którego członkowie przeszkadzali siłom wroga. Jednak ruch ostatecznie przegrał i 18 kwietnia 1941 roku zostało podpisane zawieszenie broni.

Życie na emigracji

Król Jugosławii, któremu skonfiskowano wszystkie dobra, opuścił ziemię swych przodków, by udać się do Grecji na zaproszenie swojego kuzyna, króla Jerzego II. Następnie wyruszył do Londynu, gdzie świętował swoje osiemnaste urodziny i został przyjęty przez angielską rodzinę królewską oraz premiera Winstona Churchilla. Podczas pobytu w Windsorze zaprzyjaźnił się z księżniczkami Elżbietą i Małgorzatą.

W czasie kiedy J. Tito odnosił zwycięstwa w walce z hitlerowskim okupantem i jego sprzymierzeńcami, Piotr II studiował na Uniwersytecie Cambridge. W 1944 roku w Londynie ożenił się z księżniczką grecką Aleksandrą, córką króla Grecji Aleksandra I. Jedyny syn Aleksander urodził się w 1945 roku.

Tito odnosił kolejne zwycięstwa. Kilka dni po ślubie Piotra II dowodzone przez niego wojska wyzwoliły Belgrad spod władzy Niemców. Postawiony przed faktem dokonanym, Piotr II uznaje partyzantów za jedyną siłę wyzwoleńczą, a w zamian za to Tito zgodził się na władzę króla w Jugosławii. Jednak w 1945 roku koalicja stworzona przez Tito wygrała wybory do zgromadzenia ustawodawczego, zdobywając niemal 90% głosów, i Tito postanowił utworzyć Federacyjną Republikę Jugosławii.

Został faktycznie zdetronizowany po proklamowaniu 29 października 1945 przez parlament Federacyjnej Ludowej Republiki Jugosławii, ale nigdy nie abdykował, nie uznawszy legalności decyzji komunistycznego, nie pochodzącego z wolnych wyborów parlamentu.

Po pierwszych latach spędzonych w Anglii osiedlił się w Stanach Zjednoczonych. Miał wtedy problemy ze zdrowiem (cierpiał na silny alkoholizm). Zmarł w Denver, Kolorado na ostrą niewydolność wątroby. Pochowany został w USA, w serbskim monasterze św. Sawy w Libertyville[1]. 22 stycznia 2013 r. jego prochy zostały przewiezione z USA do Belgradu i tymczasowo złożone w pałacu królewskim w dzielnicy Dedinje. W maju 2013 r. złożone zostały w Mauzoleum Karadziordziewiciów Oplenac w Topoli[2].

Jego syn, królewicz następca tronu Aleksander Karadziordziewić jest obecną głową dynastii.

Odznaczenia

Odznaczony m.in. papieskim Orderem Złotej Ostrogi w 1939[3].

Przodkowie

4. Piotr I Karadziordziewić
(król)
   
  2. Aleksander I Karadziordziewić
(król)
5. Lubica Petrović-Njegoš    
   1. Piotr II Karadziordziewić
6. Ferdynand I Hohenzollern-Sigmaringen  
  3. Maria Hohenzollern-Sigmaringen  
7. Maria Koburg   
 

Zobacz też

Przypisy

  1. На гробу краља Петра
  2. King Peter II of Yugoslavia will be reburied
  3. Hyginus Eugene Cardinale: Orders of Knighthood Awards and The Holy See – A historical, juridical and practical Compendium. Londyn: Van Duren, 1983, s. 42.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Order of the Most Holy Annunciation BAR.svg
Order of the Most Holy Annunciation ribbon
Justicia - Konstantinischer St. Georgs-Orden.png
Autor: Wissenschaftler-Uni, Licencja: CC BY-SA 4.0
Justicia - Konstantinischer St. Georgs-Orden
Ordo Militia Aurata or Ordine dello Speron d'Oro o Milizia Aurata.png
Планка ордена Золотой шпоры (Ватикан)
Coat of arms of Serbia.svg
Herb wielki Republiki Serbii
Order of the Karađorđe's Star rib.png
Autor: Snake bgd, Licencja: CC BY-SA 3.0
Order of the Karađorđe's Star ribbon
Cavaliere di gran Croce SSML BAR.svg
nsatrino della medaglia di Cavaliere di gran Croce dell'Ordine dei SS Maurizio e Lazzaro
Petar II Karađorđević.jpg
King Peter of Yugoslavia after receiving his wings from Air Chief Marshal Sir Sholto Douglas, Cairo.
Coat of Arms of the Kingdom of Yugoslavia.png
Autor: Manalinger, Licencja: CC BY-SA 4.0
Coat of arms of the Kingdom of Yugoslavia
Gran croce OCI BAR.svg
ribbon of the medal of Grand Cross of the Order of the Crown of Italy