Piotr II Nowak

Nagrobek biskupa Piotra Nowaka

Piotr II Nowak (ur. w Nowakach, zm. 6 lutego 1456 w Otmuchowie) – biskup wrocławski w latach 1447–1456.

Piotr Nowak pochodził ze wsi Nowaki koło Nysy (stąd też jego nazwisko). Data urodzenia jest trudna do ustalenia. Studiował prawo kanoniczne w Wiedniu, zdobywając tytuł doktora. W 1427 r. został kanclerzem biskupa Konrada. Posiadał liczne beneficja: altarie w katedrze wrocławskiej, w Nysie i Brzegu, probostwa we Wleniu i Jeleniej Górze. W 1427 r. uzyskał kanonię w stolicy Siedmiogrodu Gyulafehérvár (Alba Julia). W 1436 r. został kanonikiem i kustoszem katedralnym we Wrocławiu. W 1438 r. Albrecht II Habsburg mianował go swoim kapelanem i dworzaninem. W latach 1437–1445 Piotr Nowak był oficjałem biskupim i wikariuszem generalnym. Pod koniec rządów biskupa Konrada był w opozycji wobec niego. W 1442 r. został prepozytem kapituły katedralnej. Po śmierci biskupa Konrada został administratorem diecezji, a następnie został wybrany na biskupa. Udało mu się oddłużyć diecezję i wykupić wiele zastawionych wsi. Ustanowił na nowo ok. 120 parafii po odbudowie kościołów zniszczonych podczas wojen husyckich. W 1453 r. zaprosił do Wrocławia Jana Kapistrana, który przez 3 miesiące głosił kazania w miastach śląskich. Dwa lata później konsekrował biskupa ołomunieckiego Bogusława Zwolę. Piotr Nowak został pochowany w katedrze wrocławskiej gdzie zachowała się jego płyta nagrobna.

Przypisy

Bibliografia

• Kazimierz Dola, Nowak, Piotr, [w:] Encyklopedia Wrocławia, Wrocław 2000, s. 558.
• Józef Mandziuk, Historia Kościoła katolickiego na Śląsku, t. I, cz. 3, Warszawa 2005, s. 108–113.
• Hermann Luchs, Schlesische Fürstenbilder des Mittelalters, Breslau 1872, http://www.sbc.katowice.pl/dlibra/docmetadata?id=1421&from=pubstats