Piotr Jacek Flatau

Piotr Jacek Flatau
Państwo działania

 Stany Zjednoczone

Data urodzenia

1953

profesor nauk fizycznych
Specjalność: fizyka teoretyczna, fizyka atmosfery, oceanografia, promieniowanie w atmosferze, mikrofizyka chmur
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1992 – fizyka atmosfery
Uniwersytet Stanu Kolorado

Habilitacja

2012 – fizyka
Uniwersytet Warszawski, Wydział Fizyki

Profesura

2 grudnia 2016

Polska Akademia Nauk
Status

czynny

Funkcja Jednostka PAN

członek zagraniczny
Wydział III Nauk Ścisłych i Nauk o Ziemi

Piotr Jacek Flatau (ur. 1953[1]) – polsko-amerykański profesor nauk fizycznych[2]. Specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu fizyki atmosfery, oceanografii, promieniowania w atmosferze, a także mikrofizyki chmur[2]. Od 2017 roku członek zagraniczny Polskiej Akademii Nauk (Wydział III Nauk Ścisłych i Nauk o Ziemi)[1]. Konsultant NASA, członek Optical Society of America[2], profesor i wykładowca na Wydziale Atmosfery i Oceanografii Fizycznej Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego[1].

Życiorys

Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1972)[3]. Tytuł magistra w dziedzinie fizyki teoretycznej uzyskał na Uniwersytecie Warszawskim[2]. W 1992 doktoryzował się z fizyki atmosfery na Uniwersytecie Stanu Kolorado[2] na podstawie rozprawy zatytułowanej Scattering by irregular particles in anomalous diffraction and discrete dipole approximations[4]. W 2012 uzyskał habilitację na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, przygotowując autoreferat pt. Dokładne metody pojedynczego i wielokrotnego rozpraszania[2]. Tytuł profesora nauk fizycznych otrzymał 2 grudnia 2016 na mocy postanowienia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej[5].

Rodzina i działalność historyczna

Wnuk neurologa Edwarda Flataua, syn lekarki Joanny Flatau[6]. Opublikował dwie książki poświęcone dziejom swojej rodziny: Edward Flatau i jego kometa (2018) (współautorzy Ulrike Eisenberg i Filip Marcinowski)[6] oraz Edward Flatau i jego dwie córki: wydanie z okazji odsłonięcia tablicy pamiątkowej na Śniadeckich 8, 16 września 2021 (2021)[7]. Pisał również artykuły o historii VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana[8].

Publikacje w czasopismach

Piotr Jacek Flatau jest autorem lub współautorem m.in. następujących publikacji naukowych w czasopismach:

  • (1994): Discrete-Dipole Approximation For Scattering Calculations[9]
  • (2007): An analysis of seasonal surface dust aerosol concentrations in the western US (2001–2004): Observations and model predictions[10]
  • (2007): Modulation of the aerosol absorption and single-scattering albedo due to synoptic scale and sea breeze circulations: United Arab Emirates experiment perspective[11]
  • (2008): On stable and explicit numerical methods for the advection–diffusion equation[12]
  • (2008): Observations and Modeling of the Surface Aerosol Radiative Forcing during UAE2[13]
  • (2008): Discrete-dipole approximation for periodic targets: theory and tests[14]
  • (2013): User guide for the discrete dipole approximation code DDSCAT 7.3[15]
  • (2017): Evidence for a Nimbostratus Uncinus in a Convectively Generated Mixed-Phase Stratiform Cloud Shield[16]

Przypisy

  1. ↑ a b c Piotr Jacek Flatau, [w:] Członkowie Polskiej Akademii Nauk [online], PAN [dostęp 2020-05-06].
  2. ↑ a b c d e f Piotr Jacek Flatau, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2020-05-06].
  3. ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1972. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2022-05-30].
  4. ↑ Scientific and Technical Aerospace Reports, Scientific and Technical Information Branch, National Aeronautics and Space Administration, 1993, s. 3817 [dostęp 2020-05-06] (ang.).
  5. ↑ M.P. z 2017 r. poz. 41.
  6. ↑ a b Dariusz Lewera. Edward Flatau – współtwórca światowej neurologii. „Polski Przegląd Neurologiczny”. 15 (4), s. 249, 2019. Gdańsk: Via Medica. DOI: 10.5603/PPN.2019.0039. ISSN 1734-5251. [dostęp 2022-06-18]. 
  7. ↑ Piotr J. Flatau: Edward Flatau i jego dwie córki: wydanie z okazji odsłonięcia tablicy pamiątkowej na Śniadeckich 8, 16 września 2021. worldcat.org. [dostęp 2022-06-18].
  8. ↑ Piotr J. Flatau: Dramat grecki w Reytanie w 1925 roku: czyli od Rady Opieki Moralnej do dziewczyn z Królowej Jadwigi. 2016. [dostęp 2022-06-18].
  9. ↑ Bruce T. Draine, Piotr J. Flatau. Discrete-Dipole Approximation For Scattering Calculations. „Journal of the Optical Society of America A”. 11 (4), s. 1491–1499, 1994. DOI: 10.1364/JOSAA.11.001491. ISSN 1084-7529. [dostęp 2022-06-04]. (ang.). 
  10. ↑ Kelley C. Wells, Marcin Witek, Piotr Flatau, Sonia M. Kreidenweis, Douglas L. Westphal. An analysis of seasonal surface dust aerosol concentrations in the western US (2001–2004): Observations and model predictions. „Atmospheric Environment”. 41 (31), s. 6585–6597, 2007-10-01. DOI: 10.1016/j.atmosenv.2007.04.034. ISSN 1352-2310. [dostęp 2020-05-06]. (ang.). 
  11. ↑ J. Remiszewska, P.J. Flatau, K.M. Markowicz, E.A. Reid, J.S. Reid. Modulation of the aerosol absorption and single-scattering albedo due to synoptic scale and sea breeze circulations: United Arab Emirates experiment perspective. „Journal of Geophysical Research: Atmospheres”. 112 (D5), 2007. DOI: 10.1029/2006JD007139. ISSN 2156-2202. [dostęp 2020-05-06]. (ang.). 
  12. ↑ Marcin L. Witek, Joao Teixeira, Piotr J. Flatau. On stable and explicit numerical methods for the advection–diffusion equation. „Mathematics and Computers in Simulation”. 79 (3), s. 561–570, 2008-12-01. DOI: 10.1016/j.matcom.2008.03.001. ISSN 0378-4754. [dostęp 2020-05-06]. (ang.). 
  13. ↑ K.M. Markowicz, P.J. Flatau, J. Remiszewska, M. Witek, E.A. Reid. Observations and Modeling of the Surface Aerosol Radiative Forcing during UAE2. „Journal of the Atmospheric Sciences”. 65 (9), s. 2877–2891, 2008-09-01. DOI: 10.1175/2007JAS2555.1. ISSN 0022-4928. [dostęp 2020-05-06]. (ang.). 
  14. ↑ Bruce T. Draine, Piotr J. Flatau. Discrete-dipole approximation for periodic targets: theory and tests. „Journal of the Optical Society of America A”. 25 (11), s. 2693–2703, 2008. DOI: 10.1364/JOSAA.25.002693. ISSN 1084-7529. [dostęp 2022-06-04]. (ang.). 
  15. ↑ Bruce T. Draine, Piotr J. Flatau. User guide for the discrete dipole approximation code DDSCAT 7.3. „arXiv preprint arXiv:1305.6497”, 26 maja 2013. [dostęp 2022-06-18]. (ang.). 
  16. ↑ Jerome M. Schmidt, Piotr J. Flatau, Paul R. Harasti. Evidence for a Nimbostratus Uncinus in a Convectively Generated Mixed-Phase Stratiform Cloud Shield. „Journal of the Atmospheric Sciences”. 74 (12), s. 4093–4116, 2017. DOI: 10.1175/JAS-D-17-0074.1. ISSN 0022-4928. [dostęp 2020-06-18]. (ang.). 

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.