Piotr Jefimienko

Piotr Jefimienko Пётр Петрович Ефименко
Data i miejsce urodzenia	23 listopada 1884 Charków, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	18 kwietnia 1969 Leningrad, ZSRR
Zawód, zajęcie	archeolog
Narodowość	Rosjanin
Alma Mater	Uniwersytet Charkowski Uniwersytet Petersburski
Odznaczenia

Ten artykuł od 2014-11 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Piotr Pietrowicz Jefimienko (ros. Пётр Петрович Ефименко, ur. 23 listopada 1884 w Charkowie, zm. 18 kwietnia 1969 w Leningradzie) – rosyjski i radziecki archeolog, badacz paleolitu. Doktor archeologii (1934), członek Narodowej Akademii Nauk Ukrainy (1945), honorowy członek: Królewskiego Antropologicznego Instytutu Wielkiej Brytanii i Irlandii (1943), Międzynarodowego Związku Historyków (1958) i Włoskiego Instytutu Prehistorii we Florencji (1960).

Życiorys

Piotr Jefimienko urodził się 23 listopada 1884 w rodzinie znanych działaczy na rzecz nauki i kultury Aleksandry Stawrowskiej i Piotra Sawicza Jefimienki.

Od 1904 do 1906 roku studiował na historycznym wydziale Uniwersytetu Charkowskiego. W 1906 był wykluczony za działalność rewolucyjną. Od 1906 do 1912 studiował na matematyczno-fizycznym wydziale (oddział przyrodoznawstwa, specjalność - archeologia prehistoryczna) Uniwersytetu Petersburskiego, po którego ukończeniu został tam na praktykach.

Jefimienko interesował się archeologią, historią i etnografią. Brał udział w zjazdach archeologicznych: charkowskim (1902) i dniepropetrowskim (1905). Wtedy to napisał swoje pierwsze prace naukowe. W 1906 w ciągu przygotowań zbioru (skorowidzu) dat z historii Guberni Charkowskiej przyznano mu nagrodę im. Ołeksandra Potebinii. Odbył dwuroczną (1913-1915) podróż po świecie. Odwiedził muzea i centra naukowe Zachodniej i Południowej Europy, południowo-zachodniej Afryki, południowej Azji, Chin i Japonii. W latach 1915-1923 był pracownikiem naukowym Muzeum Historycznego w Moskwie.

W 1923 wrócił do Leningradu i od tego roku pracował w Ermitażu, Kunstkamerze, leningradzkiej filii Instytutu Kultury Materialnej Narodowej Akademii Nauk Ukrainy, profesor Uniwersytetu Leningradzkiego.

W 1934 Prezydium Narodowej Akademii Nauk Ukrainy przyznało mu stopień naukowy doktora archeologii.

Od 1945 do 1954 roku był dyrektorem Instytutu Archeologii Narodowej Akademii Nauk Ukrainy. W 1954 ponownie wrócił do Leningradu.

18 kwietnia 1969 zmarł w Leningradzie.

Badania naukowe

Badania archeologiczne Jefimienko przeprowadzał na rzekach Oskoł i Doniec pod Woroneżem (1926-1927), podczas ekspedycji na środkowej Wołdze(1927-1928) i w Tatarstanie (1943), stał na czele wieloletniej ekspedycji o nazwie Wielki Kijów. Piotr Jefimienko stworzył jedną z typologii pierwotnych ludów. Był głównym redaktorem okresowych publikacji, takich jak:

• Археология (od 1947)
• Археологические достопримечательности УССР (od 1949)
• Краткие сообщения Института археологии (od 1952)
• Советская археология

Dzieła

Piotr Jefimienko jest autorem ponad 80 prac naukowych. Najważniejsze z nich to:

• Дородовое общество (Leningrad, 1934)
• Древнерусские поселения на Дону (Moskwa, 1948)
• Первобытное общество (Kijów, 1953)
• Костенки I (Kijów, 1953)