Piotr Kałwa
| Kraj działania | Polska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 18 października 1893 Cudzynowice |
| Data i miejsce śmierci | 17 lipca 1974 Kuźnica |
| Biskup diecezjalny lubelski | |
| Okres sprawowania | 1949–1974 |
| Wyznanie | katolicyzm |
| Kościół | rzymskokatolicki |
| Prezbiterat | 1 czerwca 1916 |
| Nominacja biskupia | 30 maja 1949 |
| Sakra biskupia | 29 czerwca 1949 |
| Data konsekracji | 29 czerwca 1949 | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Lublin | ||||||||||||||||||
| Miejsce | katedra lubelska | ||||||||||||||||||
| Konsekrator | Stefan Wyszyński | ||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | Czesław Kaczmarek Michał Klepacz | ||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Piotr Kałwa (ur. 18 października 1893 w Cudzynowicach, zm. 17 lipca 1974 w Kuźnicy) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny lubelski w latach 1949–1974.
Życiorys
Święcenia kapłańskie otrzymał 1 czerwca 1916 w Kielcach. Studiował prawo i teologię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie w 1935 został profesorem. Aresztowany w latach 1939–1940, powrócił do Lublina w 1945 jako profesor prawa kanonicznego.
30 maja 1949 został mianowany biskupem diecezjalnym diecezji lubelskiej. Konsekrowany został 29 czerwca 1949 przez prymasa Stefana Wyszyńskiego. W latach 1949–1974 był wielkim kanclerzem KUL-u. Zasiadał w Radzie Głównej Episkopatu Polski.
Uczestniczył we wszystkich czterech sesjach soboru watykańskiego II[1].
Został pochowany w archikatedrze lubelskiej.
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Nota biograficzna Piotra Kałwy na stronie Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego [dostęp 2010-11-14]
- Piotr Kałwa w bazie catholic-hierarchy.org (ang.) [dostęp 2010-11-14]