Piotr Kaltenberg
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie | ekonomista |
Odznaczenia | |
Piotr Kaltenberg (ur. 21 lutego 1908 w Horyniu, zm. 1 kwietnia 1983 w Warszawie) – polski ekonomista.
Życiorys
W 1928 ukończył gimnazjum w Równem i wyjechał do Warszawy, gdzie rozpoczął studia w Wyższej Szkole Handlowej. W 1933 obronił pod kierunkiem prof. Ludwika Krzywickiego pracę dyplomową i otrzymał pracę w Ministerstwie Rolnictwa i Refom Rolnych, gdzie wkrótce awansował na radcę ministerialnego. Po wybuchu II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej, a po jej upadku pracując w Społem brał udział w konspiracyjnym nauczaniu ekonomii. Jego słuchaczami byli członkowie Szarych Szeregów oraz działacze Społem. W Powstaniu warszawskim walczył jako żołnierz Armii Krajowej w szeregach Kompanii Rudego, w Baonie Zośka. Brał udział w walkach na Woli i w Śródmieściu, jego oddział przebił się do Śródmieścia przez Ogród Saski, a on sam został wówczas ciężko ranny. Po upadku walk i kapitulacji powstańców dostał się do niewoli i był więziony w Stalagu IV B Zeithaim, przez całe powstanie prowadził dziennik, który przetrwał wojnę i został w późniejszych latach opublikowany. Po zakończeniu wojny powrócił do Warszawy i kontynuował pracę w Społem. Otrzymał i przyjął propozycję pracy w Komitecie Ekonomicznym Rady Ministrów a następnie w Departamencie Centralnego Urzędu Planowania. Był współorganizatorem i wicedyrektorem Instytutu Ekonomiki Rolnej, w 1958 Piotr Kaltenberg został powołany na stanowisko wicedyrektora Najwyższej Izby Kontroli i zajmował je do przejścia w stan spoczynku w 1974. Poza pracą w organach państwowych równolegle zajmował się publicystyką, był autorem felietonów, artykułów prasowych na tematy społeczno-ekonomiczne. Współredagował "Gospodarkę Narodową", "Spółdzielczy Przegląd Naukowy", "Życie Nauki" oraz "Życie Szkoły Wyższej", ponadto należał do zarządu głównego Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego. W dowód uznania pracy zawodowej i dorobku naukowego Piotr Kaltenberg został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Walecznych, Srebrnym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Partyzanckim, Odznaka żołnierzy Baonu Zośka oraz Złotą Odznaką Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego.
Spoczywa na Cmentarzu Ewangelicko-Augsburskim al. 31 mogiła 4.
Bibliografia
- Eugeniusz Szulc , Cmentarz ewangelicko-augsburski w Warszawie, Warszawa: PIW, 1989, s. 252, ISBN 83-06-01606-8, OCLC 830079412 .
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Baretka: Warszawski Krzyż Powstańczy
Baretka: Krzyż Partyzancki
Baretka: Krzyż Walecznych (1941).