Piotr Kobylański

Piotr Kobylański (ok. 1823–1868) – adwokat, członek Rządu Narodowego w powstaniu styczniowym.

Po ukończeniu prawa w Petersburgu został sekretarzem I Departamentu Senatu Rosji. Od 1851 przebywał w Warszawie, w 1857 został radcą dworu i wiceprezesem Trybunału Handlowego. Po masakrze demonstrantów przez wojsko rosyjskie 27 lutego 1861 podał się do dymisji ze stanowisk rządowych. W maju 1863 został szefem Wydziału Spraw Wewnętrznych Rządu Narodowego. Był autorem dekretu o trybunałach rewolucyjnych. Kolejny rząd pod prezesurą Karola Majewskiego powierzył mu funkcję prokuratora przy Trybunale Rewolucyjnym. We wrześniu wszedł w skład rządu, obejmując referaty skarbu i prasy. 1 listopada zrezygnował z udziału w pracach rządu opuścił Warszawę. W marcu 1864 został aresztowany w Wiedniu i wydany władzom rosyjskim. Uwięziony w Cytadeli Warszawskiej. Obciążony zeznaniami Oskara Awejde. Skazany wyrokiem sądu wojennego na karę śmierci, zamienioną na 15 lat ciężkich robót w kopalniach na katordze. Zesłany na Syberię. Zmarł w Usolu.

Rząd Narodowy (czerwonych prawników) Franciszek Dobrowolski Piotr Kobylański Oskar Awejde Henryk Bąkowski Józef Kajetan Janowski Stosław Łaguna Erazm Malinowski

Rząd Narodowy (wrześniowy) Franciszek Dobrowolski Adam Asnyk Wojciech Biechoński Ignacy Chmieleński Marian Karol Dubiecki Stanisław Frankowski Józef Gałęzowski Eugeniusz Dębiński-Kaczkowski Józef Kajetan Janowski Piotr Kobylański Henryk Krajewski Stanisław Krzemiński Cezary Morawski Witold Moszyński Józef Narzymski Adam Pieńkowski Józef Piotrowski Henryk Wohl