Piotr Konieczyński

Piotr Konieczyński (ur. 10 sierpnia 1964 w Wodzisławiu Śląskim) – polski aktor teatralny, telewizyjny i filmowy. Absolwent wrocławskiej filii PWST (rocznik 1988), na scenie zadebiutował 18 września 1987 roku w sztuce Człowiek jak człowiek Bertolta Brechta w reżyserii Hanny Herman-Cieślik, Mieczysławy Walczak-Deleżyńskiej i Jerzego Kozłowskiego na deskach Teatru im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze, z którym związał się na stałe.

Filmografia

• 1983: Babka (etiuda szkolna) – obsada aktorska
• 1987: Zero życia – chłopak z klasy Tomka
• 1988, 1991: Pogranicze w ogniu – Piotruś Boruta (odc. 1– 4, 15, 17, 20, 23)
• 1996: Życie Galileusza (spektakl telewizyjny) – Ludwik Marsili
• 1999: Świat według Kiepskich – facet (odc. 9)
• 2001: Złotopolscy – dostawca towaru (odc. 361)
• 2004: Dziupla Cezara – konsument (odc. 7)
• 2006: Pierwsza miłość (serial telewizyjny) – kierowca taksówki (odc. 303)
• 2006: Fala zbrodni – rosyjski gangster (odc. 57)
• 2009: Pierwsza miłość (serial telewizyjny) – nauczyciel biologii (odc. 927-928)
• 2012: Pierwsza miłość (serial telewizyjny) – rzeczoznawca wyceniający mieszkanie należące do Marka i Teresy Żukowskich (odc. 1421)
• 2017: Pierwsza miłość (serial telewizyjny) – prezes firmy, w której o pracę ubiegała się Marysia Domańska (odc. 2452– 2453)
• 2018: Na sygnale – Zbyszek (odc. 177)
• 2019: Pierwsza miłość (serial telewizyjny) – Wiśniewski, pacjent oczekujący na przeszczep serca (odc. 2792)

Ważniejsze role teatralne

• 1988: Sen nocy letniej – Puk
• 1990: Martwe dusze – Paweł Iwanowicz Cziczikow
• 1992: Romanca – Trzeci
• 1992: Bambuko, czyli skandal w krainie gier – pies Nonsens
• 1993: Zemsta – Wacław
• 1995: Stara kobieta wysiaduje – Kelner młody, Młodzieniec
• 1996: Mały Książę – Pijak
• 1996: Królowa Śniegu – Kaj
• 1998: Dziady – ksiądz Piotr
• 1999: Balladyna – Kirkor
• 2002: Komedia sytuacyjna – Artur Grey
• 2002: Mistrz i Małgorzata – Korowiow, Strawiński
• 2003: Testosteron – Tretyn
• 2005: Kantata na cztery skrzydła – Amhiel
• 2006: Romeo i Julia – Ojciec Laurenty
• 2006: Trans-Atlantyk – Pyckal
• 2007: Don Kichote – Don Kiszot z La Manczy
• 2007: Kariera Artura Ui – Givola
• 2008: Elektra – Posłaniec, Ajgistos
• 2008: Gog i Magog – Kronika chasydzka
• 2008: Intryga i miłość – Miller
• 2009: Sztuka dla dziecka – Człowiek, Którego Nikt Nie Rozumie
• 2009: Kolacja na cztery ręce – Jan Krzysztof Schmidt
• 2010: Sztukmistrz. Norwid o Polsce. Norwid o Polakach. Norwid o sztuce
• 2010: Czarna maska – François Tortebad
• 2010: Kolacja dla głupca – François Pignon
• 2010: Lilla Weneda – Ślaz
• 2011: Bóg mordu – Alain Reille
• 2011: Rozmowy przy wycinaniu lasu – Zyzol

Nagrody

• 1988 – Brązowa Iglica
• 1990 – Srebrna Iglica
• 1991 – Złota Iglica
• 1992 – Złota Iglica
• 1994 – Srebrny Kluczyk w plebiscycie na najpopularniejszego aktora, organizowanym z okazji Międzynarodowego Dnia Teatru przez tygodnik „Nowiny Jeleniogórskie”
• 1995 – Wyróżnienie za rolę młodego kelnera w przedstawieniu Stara kobieta wysiaduje Tadeusza Różewicza w Teatrze im. C. K. Norwida w Jeleniej Górze na I Ogólnopolskim Konkursie Polskich Sztuk Współczesnych w Warszawie
• 2005 – Wyróżnienie przyznane przez młodzieżowe jury na XXXV Jeleniogórskich Spotkaniach Teatralnych za rolę anioła Amhiela w przedstawieniu Roberta Bruttera Kantata na cztery skrzydła w reż. Krzysztofa Jaworskiego
• 2011 – Dyplom Honorowy Aliny Obidniak za kreację aktorską Françoisa Pignona w spektaklu Kolacja dla głupca Francisa Vebera w reż. Stefana Szaciłowskiego
• 2016 – Srebrny Kluczyk w kategorii „kreacja aktorska” za rolę Autolikusa w spektaklu Zimowa opowieść Szekspira w reż. Aleksandry Popławskiej i Marka Kality​
• 2020 – Nagroda Marszałka Województwa Dolnośląskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie kultury

Linki zewnętrzne

• Piotr Konieczyński w bazie IMDb (ang.)
• Piotr Konieczyński w bazie Filmweb
• Piotr Konieczyński w bazie filmpolski.pl
• Piotr Konieczyński, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-09] .
• Piotr Konieczyński w Internetowej Bazie Filmowej (fdb.pl)