Piotr Kraśko

Piotr Kraśko

(c) Ralf Lotys (Sicherlich), CC BY 4.0 Na Przystanku Woodstock 2017
Data i miejsce urodzenia	11 lipca 1971 Warszawa
Zawód, zajęcie	teatrolog dziennikarz
Alma Mater	PWST w Warszawie
Rodzice	Barbara Pietkiewicz-Kraśko Tadeusz Kraśko
Małżeństwo	Karolina Ferenstein-Kraśko (od 2008) Dominika Czwartosz (2000–2004)
Dzieci	Konstanty, Aleksander, Lara
Krewni i powinowaci	Wincenty Kraśko (dziadek) Nina Terentiew (macocha) Monika Richardson (kuzynka)

Piotr Kraśko (ur. 11 lipca 1971 w Warszawie) – polski dziennikarz, prezenter telewizyjny, publicysta i teatrolog.

W latach 1991–2016^[1] dziennikarz Telewizji Polskiej; korespondent TVP w Brukseli (2003), Rzymie (2004–2005) oraz Waszyngtonie (2005–2008), w latach 2012–2016 szef redakcji Wiadomości TVP1^[1]. W latach 2015–2020 związany z radiem Tok FM. Od 2016 dziennikarz TVN; współprowadzący Dzień Dobry TVN (2016–2020), prowadzący programu Fakty o świecie (2016–2020), od 2020 prowadzący Faktów. Dwukrotny laureat Wiktorów w kategorii prezenter telewizyjny (2008, 2013), a także Telekamery w kategorii prezenter informacji (2021).

Życiorys

Jest synem producentki filmowej Barbary Pietkiewicz^[2][3] i dziennikarza Tadeusza Kraśki, a wnukiem Wincentego Kraśki. Jego macochą była Nina Terentiew^[4]. Brat cioteczny dziennikarki Moniki Richardson.

Ukończył IX Liceum Ogólnokształcące im. Klementyny Hoffmanowej w Warszawie, a następnie studia na Wydziale Wiedzy o Teatrze Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie.

W latach 1988–1989 był członkiem redakcji niezależnego pisma młodzieży licealnej „Uczeń Polski”; pisał pod pseudonimem „Piotr Mucha”. Związany był z Tygodnikiem Akademickim „Auditorium”. W czasach PRL występował w Telewizji Polskiej jako prezenter programu dla dzieci i młodzieży 5-10-15^[5], później, dzięki wygranej plebiscytu zorganizowanego przez telewizję, był spikerem TVP1. Przygotowywał także magazyn interwencyjny Na żywo oraz program poświęcony środkom masowego przekazu Oblicza mediów.

W latach 2003–2004 relacjonował Rajd Dakar dla telewizji polskiej. Następnie został korespondentem w Rzymie. Po wygaśnięciu kontraktu korespondenta TVP w Ameryce Mariusza Maxa Kolonki w 2005 został przeniesiony do Waszyngtonu. Wielokrotnie relacjonował pielgrzymki papieża Jana Pawła II, był korespondentem TVP z punktów zapalnych na całym świecie (m.in. Afryka). Przygotowywał relacje z zamachów bombowych w Londynie w 2005, a także z katastrofalnego tsunami w Azji w 2004. Był również w Smoleńsku w kwietniu 2010 i relacjonował wydarzenia tuż po katastrofie polskiego Tu-154. Natomiast w marcu 2011 przebywał w Japonii, skąd relacjonował wydarzenia po tragicznym trzęsieniu ziemi, tsunami i katastrofie jądrowej w elektrowni Fukushima I. W lutym 2014 przebywał w Kijowie, gdzie relacjonował wydarzenia podczas Euromajdanu^[6].

Od 27 maja 2008 był gospodarzem głównego wydania Wiadomości, a od 26 stycznia 2012 również redaktorem naczelnym tego programu. Od 2 marca 2009 prowadził program publicystyczny Rozmowa Jedynki. Od 26 października 2011 do 10 lipca 2013 był gospodarzem magazynu Na pierwszym planie w TVP1. Od września 2013 prowadził w TVP Info program Dziś wieczorem nadawany po głównym wydaniu Wiadomości. Na początku stycznia 2016 został odsunięty od prowadzenia programu, 11 stycznia 2016 zakończył pracę w TVP^[1]. Na stanowisku redaktora naczelnego programu zastąpiła go Marzena Paczuska-Tętnik.

Od kwietnia 2016 związany z Grupą TVN. W latach 2016–2020 prowadził program Fakty o świecie w TVN24 BIS^[7], a od 22 lipca 2020 prowadzi Fakty w TVN i Fakty po Faktach w TVN24 i TVN24 BiS^[8]. Do lipca 2020 współprowadził z Kingą Rusin poranny program Dzień dobry TVN^[9]. Od czerwca 2015 do lipca 2020 był gospodarzem środowych poranków w radiu Tok FM^[10][11]. W październiku 2020 dla telewizji TVN przeprowadził wywiad z kard. Stanisławem Dziwiszem nt. nadużyć seksualnych w Kościele katolickim^[12].

Życie prywatne

W latach 2000–2004 żonaty z Dominiką Czwartosz^[13]. We wrześniu 2008 jego żoną została Karolina Ferenstein, z którą ma dwóch synów, Konstantego (ur. 16 czerwca 2007)^[14] i Aleksandra (ur. 21 października 2009)^[15][16] oraz córkę Larę (ur. 14 stycznia 2016)^[17][18].

W październiku 2022 w programie Dzień dobry TVN wyznał, że zmaga się z depresją^[19].

Konflikty z prawem

• W 2009 utracił uprawnienia do prowadzenia pojazdów z powodu przekroczenia dopuszczalnej liczby punktów karnych. Prawo jazdy odzyskał w tym samym roku po zdaniu ponownego egzaminu teoretycznego i praktycznego^[20].
• Uprawnienia ponownie utracił w 2014 i nie podszedł do egzaminu wymaganego do tego by je odzyskać. W 2016 prowadząc samochód osobowy bez wymaganych dokumentów został zatrzymany przez policję na terenie powiatu ostrołęckiego. Sąd Rejonowy w Ostrołęce uznał go za winnego i skazał dziennikarza na karę grzywny w wysokosci 100 000 zł i pokrycie kosztów postępowania sądowego^[21].
• 1 kwietnia 2021 w województwie podlaskim został zatrzymany podczas prowadzenia samochodu bez ważnego prawa jazdy. 15 września 2021 sąd w Łomży prawomocnie skazał Kraśkę za naruszenie zakazu prowadzenia pojazdów, wymierzając mu karę 7500 zł grzywny i rok zakazu prowadzenia pojazdów^[22].
• W latach 2012-2016 Kraśko nie składał w terminie wymaganych zeznań podatkowych związanych z pracą etatową i prowadzeniem działalności gospodarczej. W wyniku kontroli służb skarbowych dziennikarz zobowiązany był do opłacenia zaległych podatków z odsetkami w wysokości ok. 760 000 zł. Wraz z zaległymi zeznaniami podatkowymi przekazał dodatkowe faktury, które wystawił w analizowanym okresie, co zwiększyło kwotę do zapłaty do ok. 850 000 zł^[23].

Wybrane publikacje

„Rozmowa o Polsce” – debata Premier Ewy Kopacz z Beatą Szydło, 19.10.2015

• Dyskretny urok wystąpień publicznych, czyli Jak zmienić koszmar w radość (wraz z Tomaszem Kammelem, Robertem Kroolem), Warszawa 2002, ISBN 83-88931-22-9.
• Kiedy świat się zatrzymał. 63 dni w Watykanie z Piotrem Kraśko (rozmawia Marcin Witan), Katowice 2005, ISBN 83-7030-449-4.
• Rok reportera, Katowice 2009, ISBN 978-83-7030-660-1.
• Smoleńsk – 10 kwietnia 2010, Warszawa 2010, ISBN 978-83-62343-09-6.
• Alaska – Świat według reportera, Warszawa 2011, ISBN 978-83-7596-141-6.
• Świat w pigułce, czyli Teksas jest większy od Francji, Warszawa 2011, ISBN 978-83-7596-233-8.
• Rwanda – W stanie wojny, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7596-257-4.
• Irak – W stanie wojny, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7596-258-1.
• Bejrut – W stanie wojny, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7596-259-8
• Wielka Brytania – Świat według reportera, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7596-261-1.
• Francja – Świat według reportera, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7596-264-2.

Filmografia

Aktor

• Opowieści weekendowe: Ostatni krąg (1997) – jako dziennikarz
• Ambassada (2013) – jako redaktor TVP

Inne

• W pustyni i w puszczy (film)/W pustyni i w puszczy (serial) (2004) – rzecznik prasowy filmu
• Dakar. Tak było (2004) – scenariusz i realizacja
• Małpy w kosmosie (2008) – jako Narrator w polskiej wersji językowej

Nagrody

• Laureat nagrody Wiktora 2008 w kategorii „Najlepszy prezenter TV”
• Laureat nagrody Wiktora 2013 w kategorii „Prezenter Telewizyjny”
• Nominowany do nagrody Gwiazda Plejady w kategorii „Debiut roku” podczas Wielkiej Gali Gwiazd Plejady^[24].
• Telekamera Tele Tygodnia 2021 w kategorii prezenter informacji^[25].

Przypisy

Bibliografia

• Piotr Kraśko w bazie filmpolski.pl
• Piotr Kraśko w bazie Filmweb