Piotr Leciejewski

Piotr Leciejewski

Data i miejsce urodzenia	23 marca 1985 Legnica, Polska
Wzrost	194 cm
Pozycja	bramkarz
Kariera juniorska
Lata Klub LSPM Zielona Góra
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2004 Lech Zielona Góra 2004–2006 Górnik Zabrze 0 (0) 2005 → GKS Katowice (wyp.) 1 (0) 2006–2007 Górnik Łęczna 17 (0) 2007 Concordia Piotrków Tryb. 2007 → Korona Kielce (wyp.) 0 (0) 2007–2008 Górnik Łęczna 0 (0) 2008 → ŁKS Łódź (wyp.) 0 (0) 2008–2010 Sogndal Fotball 80 (0) 2011–2018 SK Brann 166 (0) 2018–2019 Zagłębie Lubin 2 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole  Polska U-21
↑ Aktualne na: 5 czerwca 2019.

Piotr Leciejewski (ur. 23 marca 1985 w Legnicy) – polski piłkarz, grający na pozycji bramkarza w Miejskim Klubie Sportowym Wołów.

Kariera piłkarska

Piotr Leciejewski rozpoczynał piłkarską karierę w Lubuskiej Szkole Piłkarstwa Młodzieżowego Zielona Góra. Następnie przez pół roku występował w Lechu Zielona Góra. W czerwcu 2004 pojawił się na testach w grającym w Ekstraklasie Górniku Zabrze^[1] i kilka dni później podpisał z nim kontrakt^[2]. W rundzie jesiennej sezonu 2004/2005 przegrywał rywalizację o miejsce w bramce z doświadczonym Piotrem Lechem oraz młodszym o dwa lata Bartoszem Białkowskim. Ze względu na brak szans na grę, w styczniu 2005 Leciejewski został wypożyczony nieodpłatnie do GKS-u Katowice^[3]. W jego barwach 20 kwietnia zadebiutował w I lidze w meczu z Lechem Poznań. W pierwszej połowie wpuścił dwa gole, które strzelili Krzysztof Gajtkowski i Piotr Świerczewski. Grał niepewnie przed swoją bramką. Nie łapał piłek, wybijał je niedokładnie, nawet przy wznowieniach posyłał piłkę na aut^[4]. W przerwie został zmieniony przez Mateusza Sławika, zaś GKS przegrał ostatecznie 1:3. Katowicki klub na koniec rozgrywek uplasował się na ostatnim, czternastym miejscu w tabeli^[5]. Drużyna miała rozpocząć sezon 2005/2006 w drugiej lidze, jednak nie otrzymała licencji. Zespół przejęli członkowie Stowarzyszenia Sympatyków Klubu GKS Katowice, zaś drużyna nowe rozgrywki rozpoczęła od gry na czwartym szczeblu rozgrywkowym. W wyniku zaistniałej sytuacji Leciejewski powrócił do Górnika Zabrze^[6].

Po powrocie do Górnika Zabrze, Leciejewski w rundzie jesiennej sezonu 2005/2006 nadal przegrywał rywalizację z Piotrem Lechem, zaś wiosną ustępował miejsca w bramce Mateuszowi Sławikowi oraz Carstenowi Nulle, którzy bronili na zmianę. Zdołał jednak zadebiutować w zabrzańskim klubie. 26 października zagrał w meczu pucharu Polski z Radomiakiem Radom. Wpuścił w nim trzy gole, wszystkie po strzałach Abela Salami, który skompletował wówczas klasycznego hat tricka^[7]. Latem 2006 Leciejewski zgłosił się na testy do Górnika Łęczna^[8]. W lipcu podpisał z nim trzyletni kontrakt^[9], zaś we wrześniu zadebiutował w zremisowanym 1:1 meczu z Wisłą Kraków, w którym w drugiej połowie zmienił kontuzjowanego (wstrząśnienie mózgu) Przemysława Tytonia^[10]. W inauguracyjnej kolejce rundy jesiennej, Górnik Łęczna spotkał się z GKSem Bełchatów. Leciejewski rozpoczął spotkanie w podstawowym składzie, a w 62 minucie za faul w polu karnym na Dawidzie Nowaku został ukarany przez sędziego czerwoną kartką^[11]. D końca sezonu był podstawowym bramkarzem Górnika i łącznie wystąpił w 17 meczach I ligi. Jego klub uplasował się w tabeli na 13 pozycji, jednak z powodu udziału w aferze korupcyjnej został karnie zdegradowany do trzeciej ligi^[12].

Latem 2007 Leciejewski chciał rozwiązać kontrakt z Górnikiem Łęczna z winy klubu^[13]. Wydział Gier PZPN unieważnił umowę, jednak klub odwołał się od tej decyzji^[14]. Następnie zawodnik przebywał na testach w Iraklisie Saloniki oraz West Bromwich Albion F.C.^[15]. W lipcu został zawodnikiem Concordii Knurów^[14], a w sierpniu rozpoczął treningi z Koroną Kielce i kilka dni później związał się z nią półrocznym kontraktem opcją przedłużenia na 3 lata^[16]. Nie zdołał jednak wywalczyć sobie miejsca w składzie. Często nie mieścił się na ławce rezerwowych, ponieważ o miano podstawowego bramkarza walczyli Maciej Mielcarz oraz Radosław Cierzniak. Zagrał za to w czterech meczach Młodej Ekstraklasy i trzech Pucharu Ekstraklasy. Po odwołaniu się Górnika w sprawie rozwiązania kontraktu, Związkowy Trybunał Piłkarski zdecydował, że nie było podstaw do unieważnienia umowy i nakazał Leciejewskiemu wrócić do Górnika^[14]. Nie został w nim jednak ponownie zaangażowany, lecz na zasadzie wypożyczenia przeszedł do ŁKS-u Łódź. Nie mógł w nim grać ponieważ Wydział Gier Polskiego Związku Piłki Nożnej zadecydował, że żaden piłkarz nie może być w trakcie jednego sezonu wypożyczony do dwóch klubów^[17].

Latem 2008 Leciejewski wyjechał z Polski i został zawodnikiem norweskiego Sogndal Fotball. Szybko wywalczył sobie w nim miejsce w podstawowym składzie i w pierwszym sezonie wystąpił w 30 meczach. Jego drużyna uplasowała się w tabeli drugiej ligi na czwartym miejscu^[18]. W kolejnych rozgrywkach klub ponownie walczył o awans, lecz znów zajął czwarte miejsce^[19]. W styczniu 2010 Leciejewski przedłużył kontrakt ze swoją drużyną do 2011^[20]. W sezonie 2010 wywalczył z Sogndal awans do ekstraklasy z pierwszego miejsca w tabeli^[21]. Od listopada 2010 prowadził rozmowy z SK Brann w sprawie transferu, które zakończyły się pomyślnie w styczniu 2011^[22]. W nowym klubie zadebiutował 25 kwietnia w przegranym 1:3 spotkaniu z Molde FK^[23].

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Piotr Leciejewski w bazie 90minut.pl (pol.)
• Profil. sogndalfotball.no. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-22)]. na oficjalnej stronie Sogndal Fotball (norw.)
• Profil w bazie nifs.no (norw.)