Piotr Massalski (major)

Piotr Massalski

major kawalerii
Pełne imię i nazwisko	Piotr Antoni Massalski
Data i miejsce urodzenia	29 czerwca 1894 Merefa
Data i miejsce śmierci	1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	1915–1940
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Jednostki	RIK Równe
Stanowiska	rejonowy inspektor koni
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Piotr Antoni Massalski (ur. 29 czerwca 1894 w Merefie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w Merefie, w ówczesnej guberni charkowskiej, w rodzinie Stanisława i Marii ze Straszewiczów^[1]. Absolwent gimnazjum (1914) i Oficerskiej Szkoły Kawalerii w Jelizawetgradzie. Walczył na froncie w armii rosyjskiej do 1917. Jako porucznik wstąpił do I Korpusu Polskiego, do Oficerskiego Legionu Jazdy. Walczył z bolszewikami w składzie Pułku Ułanów 4 Dywizji Strzelców Polskich, który w sierpniu 1919 został przemianowany na 14 Pułk Ułanów Jazłowieckich. Po powrocie do kraju w 1918, wraz z pułkiem brał udział w walkach na Ukrainie i ofensywie na Kijów. Dowodził 2. szwadronem^[2]. Wyróżnił się między innymi w dniach 4 i 5 października 1919 w czasie wypadu na Jaruń, 25–27 kwietnia 1920 podczas zagonu na Koziatyn oraz 1 czerwca w szarży pod Antonowem^[3]. 19 sierpnia, po zranieniu majora Jerzego Bardzińskiego, objął dowództwo pułku^[4]. 27 sierpnia 1920 sam został ranny pod Chłopiatynem^[5][1].

W okresie międzywojennym pełnił służbę w 24 pułku ułanów. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu rotmistrza ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 111. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii)^[6]. Następnie został przeniesiony do 20 pułku ułanów w Rzeszowie^[7][8]. W 1925 ukończył kurs w CSKaw w Grudziądzu^[1]. 12 kwietnia 1927 został mianowany na stopień majora ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 roku i 7. lokatą w korpusie oficerów kawalerii^[9]. W 1928 był dowódcą szwadronu zapasowego 20 pułku ułanów^[10]. W lipcu 1929 został przeniesiony macierzyście do kadry oficerów kawalerii z równoczesnym przeniesieniem służbowym na stanowisko rejonowego inspektora koni w Równem^[11][12][13]. Na tym stanowisku pełnił służbę do roku 1939^[14].

We wrześniu 1939 wzięty do niewoli przez sowietów, osadzony w Kozielsku. Został zamordowany wiosną 1940 w lesie katyńskim. Figuruje na trzeciej liście wywózkowej z 2 kwietnia 1940, poz. 98.

Piotr Massalski był żonaty z Heleną z Lutostańskich, z którą miał córkę Marię^[1].

5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika^[15]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 1952
• Krzyż Niepodległości (20 lipca 1932)^[16]
• Krzyż Walecznych^{[17][18][19][20]}
• Złoty Krzyż Zasługi (25 maja 1939)^[21][19]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[22]
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[22]
• Odznaka Pamiątkowa I Korpusu Polskiego w Rosji^[22]
• Odznaka za Rany i Kontuzje^[22]
• Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)^[23][17]

Zobacz też

• Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• Obozy NKWD dla jeńców polskich
• Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
• Zbrodnia katyńska

Przypisy

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
• Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik oficerów kawalerii. Warszawa: Przegląd Kawaleryjski, 1930.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Banaszek Kazimierz; Roman Wanda Krystyna; Sawicki Zdzisław: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
• Witold Czaykowski: Zarys historji wojennej 14-go pułku ułanów jazłowieckich. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.