Piotr Matywiecki

Piotr Matywiecki
Ilustracja
Piotr Matywiecki (2022)
Data i miejsce urodzenia

5 czerwca 1943
Warszawa

Zawód, zajęcie

bibliotekarz, poeta, krytyk literacki

Rodzice

Anastazy Matywiecki

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Piotr Hubert Matywiecki (ur. 5 czerwca 1943 w Warszawie[1]) – polski poeta, krytyk literacki, eseista, z zawodu bibliotekarz.

Życiorys

Syn poety i prawnika Anastazego Matywieckiego. Był pracownikiem Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie. Na początku lat 80. dołączył do zakładowej „Solidarności”, w stanie wojennym współtworzył opozycyjny „Biuletyn Solidarności UW”[1]. Współredagował również wydawane poza cenzurą pismo „Wezwanie”[2]. Współpracował z pismami „Więź”, „Twórczość”, „Powściągliwość i Praca”, a od 1990 z Polskim Radiem. W 1989 został członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich[1].

Sześciokrotnie nominowany do Nagrody Literackiej Nike (Ta chmura powraca w 2006 – finał nagrody[3], Twarz Tuwima w 2008 – finał nagrody[4], Powietrze i czerń w 2010[5], Którędy na zawsze w 2016[6] – finał nagrody, Stary gmach w 2017[7], Do czasu w 2019[8]). W 1994 wyróżniony Nagrodą Polskiego PEN Clubu im. Ksawerego Pruszyńskiego[9], w 2008 otrzymał Nagrodę Literacką Gdynia w kategorii eseistyka (za Twarz Tuwima)[10], w 2010 wyróżniony Wrocławską Nagrodę Poetycką Silesius w kategorii książka roku oraz nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia (za Powietrze i czerń)[11][12], w 2011 został laureatem nagrody „Kamień” przyznawanej podczas Festiwalu Miasto Poezji[1], a za Dwa oddechy. Szkice o tożsamości żydowskiej i chrześcijańskiej został nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia 2011 w kategorii eseistyka[13], w 2013 nominowany do Nagrody Poetyckiej Orfeusz za tom Widownia[14], w 2014 otrzymał Nagrodę Jana Karskiego i Poli Nireńskiej. Laureat Nagrody Literackiej m.st. Warszawy 2016 w kategorii poezja za Którędy na zawsze[15]. W 2019 został uhonorowany Nagrodą Polskiego PEN Clubu im. Jana Parandowskiego[16].

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2013)[17]. W 2016 odmówił przyjęcia przyznanego przez ministra Piotra Glińskiego Złotego Medalu „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[18]. W 2020 wyróżniony tytułem honorowego obywatela gminy Kadzidło[19].

Poeta Janusz Szuber napisał wiersz pt. Do Piotra Matywieckiego, opublikowany w tomiku poezji pt. Biedronka na śniegu z 2000[20].

Publikacje

Poezja
  • Podróż, Warszawa 1975
  • Struna, Warszawa 1979
  • Płanetnik i śmierć, Warszawa 1981
  • Anioł z ognia i lodu, Kraków 1986
  • Światło jednomyślne, Warszawa 1990
  • Nawrócenie Maxa Jacoba, Warszawa 1994
  • Poematy biblijne, Warszawa 1995
  • Improwizacje i światy, Ostrołęka 1997
  • Zwyczajna, symboliczna, prawdziwa, Warszawa 1998
  • Ta chmura powraca, Kraków 2005
  • Powietrze i czerń, Kraków 2009
  • Zdarte okładki, Wrocław 2009
  • Widownia, Kraków 2012
  • Którędy na zawsze, Kraków 2015
  • Palamedes, Stronie Śląskie 2017
  • Do czasu, Kraków 2018
Pozostałe
  • Kamień graniczny, Warszawa 1994
  • Twarz Tuwima, Warszawa 2007
  • Dwa oddechy. Szkice o tożsamości żydowskiej i chrześcijańskiej, Warszawa 2010
  • Stary gmach, Warszawa 2016

Przypisy

  1. ↑ a b c d Piotr Matywiecki (ur. 1943). teatrnn.pl. [dostęp 2014-07-23].
  2. ↑ „Wezwanie”. encyklopedia-solidarnosci.pl. [dostęp 2014-07-23].
  3. ↑ Nagroda Nike 2006. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-20].
  4. ↑ Nagroda Nike 2008. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-20].
  5. ↑ Nagroda Nike 2010. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-20].
  6. ↑ Nagroda Nike 2016 – nominacje. Oto 20 książek roku. wyborcza.pl, 19 maja 2016. [dostęp 2016-05-19].
  7. ↑ Poezja górą. Oto nominowani do Nagrody Literackiej Nike 2017. tvn24.pl, 18 maja 2017. [dostęp 2017-05-18].
  8. ↑ Marek Radziwon: Nike 2019. Znamy 20 tytułów nominowanych do najważniejszego wyróżnienia literackiego w Polsce. wyborcza.pl, 23 maja 2019. [dostęp 2019-05-24].
  9. ↑ Nagroda im. Ksawerego Pruszyńskiego. penclub.com.pl. [dostęp 2014-07-23].
  10. ↑ Laureaci 2008. nagrodaliterackagdynia.pl. [dostęp 2016-01-31].
  11. ↑ Laureaci. silesius.wroclaw.pl. [dostęp 2021-12-16].
  12. ↑ Nominowani 2010. nagrodaliterackagdynia.pl. [dostęp 2015-12-02].
  13. ↑ Nominowani 2011. nagrodaliterackagdynia.pl. [dostęp 2015-12-02].
  14. ↑ Orfeusz – Nagroda Poetycka im. Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego za najlepszy tom roku: Nominowani 2013. orfeusz-nagroda.pl. [dostęp 2015-07-05].
  15. ↑ Znamy laureatów 9. edycji Nagrody Literackiej m. st. Warszawy. dzieje.pl, 27 kwietnia 2016. [dostęp 2016-04-27].
  16. ↑ Piotr Matywiecki z Nagrodą PEN Clubu im. Jana Parandowskiego. instytutksiazki.pl, 14 października 2019. [dostęp 2019-10-22].
  17. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 grudnia 2013 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2014 r. poz. 550).
  18. ↑ Pisarze uhonorowani „Glorią Artis” – siedmioro nie odebrało medali. rp.pl, 18 lutego 2016. [dostęp 2016-02-19].
  19. ↑ Honorowi Obywatele Gminy Kadzidło/Laureaci Kurpiowskich Nepomuków. kadzidlo.pl. [dostęp 2022-11-13].
  20. ↑ Janusz Szuber: Biedronka na śniegu. Kraków: Wydawnictwo a5, 1999, s. 18. ISBN 83-85568-41-7.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Piotr Matywiecki.jpg
Autor: 10camillo, Licencja: CC BY-SA 4.0
Piotr Matywiecki - zdjęcie ze spotkania autorskiego w Galerii Bluszcz w Podkowie Leśnej, 20.10.2022