Piotr Niezgoda

Piotr Niezgoda
Ilustracja
Ks. Piotr Niezgoda w czasie obchodów Święta Kolejarza Polskiego we wrześniu 1936 w Krakowie
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

24 grudnia 1875
Bukowa

Data i miejsce śmierci

24 marca 1955
Kraków

Miejsce pochówku

Cmentarz Rakowicki

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920-1941) Złoty Krzyż Zasługi

Piotr Niezgoda (ur. 24 grudnia 1875 w Bukowej, zm. 24 marca 1955 w Krakowie) – polski duchowny rzymskokatolicki, dziekan generalny Wojska Polskiego.

Życiorys

Piotr Niezgoda urodził się 24 grudnia 1875 w Bukowej, w rodzinie Wojciecha i Katarzyny z Pacewiczów[1]. W 1894 zdał z odznaczeniem egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum w Jaśle (w jego klasie był Emil Gaweł)[2][3]. Działał w organizacjach niepodległościowych (Związek Żuawów). W 1898 ukończył Seminarium Duchowne w Przemyślu.

1 października 1903 roku rozpoczął służbę w cesarskiej i królewskiej Armii w charakterze kapelana wojskowego. Posługę kapłańską sprawował w garnizonie Przemyśl. W czasie I wojny światowej przez pierwsze dwa lata był proboszczem c. i k. 24 Dywizji Piechoty na froncie rosyjskim. Następnie starszym kapelanem szpitala w Lublinie, od listopada 1917 roku proboszczem c. i k. 2 Dywizji Piechoty na froncie włoskim.

W Wojsku Polskim od listopada 1918. Był dziekanem generalnym przy Naczelnym Dowództwie Wojska Polskiego. 16 grudnia 1921 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu dziekana generalnego z 3. lokatą wśród kapelanów wyznania rzymskokatolickiego[4]. W latach 1921–1930 był szefem duszpasterstwa wyznania rzymskokatolickiego w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr V w Krakowie[5][6][7]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu dziekan generalnego ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 64. lokatą w korpusie generałów, a jego oddziałem macierzystym był Oddział V Sztabu Generalnego[8]. W 1923 roku zajmował 63. lokatę wśród generałów brygady, za Antonim Niewiarowskim (31. lokata) i Karolem Boguckim (45. lokata)[9]. W następnym roku zajmował wśród generałów brygady 34. lokatę, za Antonim Niewiarowskim (9. lokata) i Karolem Boguckim (16. lokata)[10]. W 1928 roku zajmował 5. lokatę na liście starszeństwa generałów[7]. W 1934 roku zajmował 2. lokatę na liście starszeństwa duchowieństwa wojskowego stanu spoczynku za Karolem Boguckim[11]. Z dniem 31 grudnia 1930 przeniesiony został w stan spoczynku[12][13][14].

W Krakowie był czynny na polu społecznym. W 1922 otrzymał godność podkomorzego Jego Świątobliwości Ojca św. Piusa XI[15]. Pracował w duszpasterstwie cywilnym. W 1931 otrzymał tytuł członka honorowego Polskiego Towarzystwa Opieki nad Grobami Bohaterów[16]. Był autorem rozpraw teologicznych i na tematy społeczne oraz autorem wspomnień szkolnych, opublikowanych w książce pt. Księga pamiątkowa 70-lecia Państwowego Gimnazjum imienia króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle 1868–1938[17].

Podczas II wojny światowej w trakcie okupacji niemieckiej włączył się do konspiracji Związku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej jako dziekan Obszaru Krakowsko-Śląskiego. W latach 1947–1952 był kapelanem Zakładu Psychiatrycznego w Kobierzynie, a później kierował domem wczasowym dla księży w Krynicy[18].

Zmarł 24 marca 1955 w Krakowie. Został pochowany na tamtejszym cmentarzu Rakowickim[19].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ Wojtaszak 2012 ↓, s. 591.
  2. ↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Jaśle za rok 1894. Jasło: 1894, s. 18, 31.
  3. ↑ Księga pamiątkowa 70-lecia Państwowego Gimnazjum imienia króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle 1868–1938. Jasło: 1938, s. 117.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 24 grudnia 1921 roku, s. 1634.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 94.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 52.
  7. ↑ a b c Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 12.
  8. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 16.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 121.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 118.
  11. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 405.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 20 lutego 1930 roku, s. 69, 18 lutego 1930 roku termin przeniesienia w stan spoczynku został przesunięty z dnia 31 marca na dzień 31 grudnia 1930 roku.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930 roku, s. 2, pierwotnie miał być przeniesiony w stan spoczynku z dniem 31 marca 1930 roku.
  14. ↑ Stawecki 1994 ↓, s. 231 autor podał, że przeniesienie w stan spoczynku nastąpiło z dniem 31 stycznia 1930 roku.
  15. ↑ Zmiany na stanowiskach i urzędach duchownych. „Kronika Dyecezyi Przemyskiej”. 5-6, s. 76, maj-czerwiec 1922. 
  16. ↑ Tow. opieki nad grobami bohaterów po 10 latach chwalebnej działalności. „Express Poranny”. Nr 229, s. 3, 19 sierpnia 1931. 
  17. ↑ Piotr Niezgoda: Wspomnienia z lat szkolnych (z lat od 1886 do 1894). W: Księga pamiątkowa 70-lecia Państwowego Gimnazjum imienia króla Stanisława Leszczyńskiego w Jaśle 1868–1938. Jasło: 1938, s. 89–98.
  18. ↑ Wojtaszak 2012 ↓, s. 592.
  19. ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. Internetowy lokalizator grobów. Piotr Niezgoda. rakowice.eu. [dostęp 2017-10-24].
  20. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie