Piotr Polejowski

Piotr Polejowski
Data urodzenia1734
Data i miejsce śmierci26 kwietnia 1776
Lwów
Uczelniawarsztat Johanna Georga Pinsla
WpływyJohann Georg Pinsel, Bernard Meretyn
Praca
Projektybarokizacja katedry łacińskiej we Lwowie

Piotr Polejowski (ur. 1734, zm. 26 kwietnia 1776 we Lwowie) – snycerz, architekt lwowski[a] i królewski[1].

Życiorys

Urodził się w 1734[2] z ojca Jana i matki Katarzyny[3], mieszczan lwowskich[4]. Brat Jana i Macieja Polejowskich[5]. Jego szwagrami byli snycerz Antoni Osiński i malarz Maciej Miller[4]. W 1764 uzyskał wraz z innymi rzeźbiarzami lwowskimi zezwolenie na noszenie szabel i szpad[4]. Prowadził samodzielną działalność artystyczną przynajmniej od 1760, być może opuścił Buczacz po śmierci Bernarda Meretyna, który zmarł w 1759[6]. Kierownik i projektant robót przy restauracji katedry łacińskiej we Lwowie w latach 1765–1776, w podziemiach której został pochowany[3]. Był żonaty z Marianną Pelczyńską[4] (zm. 1781), miał z nią córkę Weronikę Teklę (ur. 1764, ochrzczoną w obecności Macieja Millera i Rozalii Osińskiej), i syna (ur. 1765)[2].

Prace

Dzieła
Ołtarz główny katedry łacińskiej we Lwowie
Ołtarz św. Trójcy katedry łacińskiej we Lwowie
Ołtarz Przemienienia Pańskiego katedry łacińskiej we Lwowie
Dzwonnica przy kościele parafialnym w Nawarii
Ołtarz główny, kościół oo. dominikanów w Podkamieniu, zniszczony przez bolszewików[7]

Zbigniew Hornung uważał, iż Piotr Polejowski niewątpliwie był uczniem Bernarda Meretyna[4]. Piotr Krasny i Jakub Sito przypuszczają, że on najprawdopodobniej był najpojętniejszym uczniem Jana Jerzego Pinzla, a po śmierci mistrza stał się głównym «dziedzicem» jego sztuki[6].

Prace możliwe

  • Andrzej Betlej wcześniej nie wykluczał możliwości jego udziału w budowie kościoła pw. św. Marii Magdaleny w Kąkolnikach[10], jednak później stwierdził, że taką atrybucję należy odrzucić[1].
  • Projekt kościoła parafialnego w Kopyczyńcach[11]

Uwagi

  1. ↑ Zbigniew Hornung w biogramie Polejowskiego w PSB nazywał jego tylko architektem. Zob. Zbigniew Hornung, Polejowski Piotr (zm. przed r. 1780), s. 291
  2. ↑ Zbigniew Hornung uważał, że autorem rzeźb był brat Piotra Maciej → Zob. Zbigniew Hornung. Pierwsi rzeźbiarze lwowscy z okresu rokoka. „Ziemia Czerwieńska”. III, 1937, s. 29.

Przypisy

  1. ↑ a b Andrzej Betlej, Polejowski Piotr, snycerz i architekt [w:] Słownik Artystów Polskich, t. 7, s. 377.
  2. ↑ a b Andrzej Betlej, Polejowski Piotr, snycerz i architekt, s. 376. [dostęp 2017-06-15]
  3. ↑ a b Piotr Polejowski
  4. ↑ a b c d e Zbigniew Hornung. Polejowski Piotr (zm. przed r. 1780), s. 291-292
  5. ↑ Maciej Polejowski. [dostęp 2017-06-15]
  6. ↑ a b c Piotr Krasny, Jakub Sito. "Pan Piotr Polejowski snycyrz lwowski" i jego dzieła w kościele Franciszkanów w Przemyślu, nr 5, s. 186-187. [dostęp 2017-06-15]
  7. ↑ Piotr Krasny: Kościół p.w. Wniebowzięcia Najśw. Panny Marii i Podwyszenia Krzyża Św. oraz klasztor OO. Dominikanów wraz z założenien pielgrzymkowym w Podkamieniu. [W:] Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego. T. 13. Kraków : Wydawnictwo Antykwa, Drukarnia Narodowa S. A., 2005, s. 175—176. seria: Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej. Cz. I). ​ISBN 978-83-89273-25-X​
  8. ↑ Wołodymyr Wujcyk: Nowe źródło do dziejów wyposażenia wnętrza kościoła Franciszkanów w Przemyślu. [w:] Sztuka kresów wschodnich: materiały sesji naukowej. T. III. Kraków, 1998, s. 317.
  9. ↑ Jerzy Kowalczyk, Świątynie i klasztory późnobarokowe w archidiecezji lwowskiej [w:] Rocznik Historii Sztuki, 2003, Nr XXVIII, s. 259.
  10. ↑ Andrzej Betlej, Kościół parafialny w Kąkolnikach [w:] Sztuka kresów wschodnich: materiały sesji naukowej, Kraków, 1996, Nr 2, s. 216. [dostęp 2017-06-15]
  11. ↑ Jerzy Kowalczyk, Świątynie i klasztory późnobarokowe w archidiecezji lwowskiej [w:] Rocznik Historii Sztuki, 2003, Nr XXVIII, s. 206.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Navariya Catholic Church Belfry RB.jpg
Autor: Rbrechko, Licencja: CC BY-SA 4.0
To jest zdjęcie miejsca lub budynku wpisanego do Państwowego Rejestru Zabytków Nieruchomych Ukrainy pod numerem: 46-236-0026
Підкам (2).png
Головний вівтар, Підкамінь поблизу Бродів (знищений совітами)
46-101-0548 Katedralna 1 5.jpg
Autor: Wadco2, Licencja: CC BY-SA 4.0
To jest zdjęcie miejsca lub budynku wpisanego do Państwowego Rejestru Zabytków Nieruchomych Ukrainy pod numerem: 46-101-0548
46-101-0548 Katedralna 1 14.jpg
Autor: Wadco2, Licencja: CC BY-SA 4.0
To jest zdjęcie miejsca lub budynku wpisanego do Państwowego Rejestru Zabytków Nieruchomych Ukrainy pod numerem: 46-101-0548