Piotr Potocki (zm. po 1800)
| ||
 Pilawa | ||
| Rodzina | Potoccy herbu Pilawa | |
| Data śmierci | po 1800 | |
| Ojciec | Michał Potocki | |
| Matka | Marcjanna Ogińska | |
| Żona | Katarzyna Parys | |
| Odznaczenia | ||
  | ||
Piotr Potocki herbu Pilawa (zm. po 1800 roku) – kasztelan lubelski w latach 1791–1794, zwolennik konstytucji 3 maja, generał major ziemiański województwa lubelskiego, pełnomocnik Rady Najwyższej Narodowej w województwie lubelskim[1], radca Wydziału Skarbowego Rady Zastępczej Tymczasowej[2] w insurekcji kościuszkowskiej, marszałek sandomierski w konfederacji barskiej, starosta babimojski.
W czasie bezkrólewia w 1764 roku był organizatorem zawiązanej w Haliczu rekonfederacji przeciwko generalnej konfederacji warszawskiej Czartoryskich. Dostał się do niewoli rosyjskiej. Wyszedł z niej, po złożeniu rewersu na ręce Nikołaja Repnina. W połowie czerwca 1768 roku brał udział w Kolbuszowej i Rzeszowie w naradach, w pracach przygotowawczych konfederacji barskiej. W 1768 roku wszedł w skład czteroosobowej rady, która kierowała obroną Krakowa przed wojskami rosyjskimi. Po kapitulacji miasta dostał się do rosyjskiej niewoli a wszystkie jego dobra zostały zrabowane. Przetransportowany do Kijowa, wiosną 1769 roku został zesłany do Kazania. 1 lutego 1774 roku opuścił Kazań.
Poseł województwa inflanckiego na Sejm Czteroletni w 1788 roku[3].
Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[4]. 2 maja 1791 roku podpisał asekurację, w której zobowiązał się do popierania projektu Ustawy Rządowej[5]. W 1791 roku wybrany z Senatu na asesora Asesorii Koronnej[6]. Był przewodniczącym Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej województwa lubelskiego w 1792 roku[7]. We wrześniu 1792 roku złożył akces i przysięgę wierności konfederacji targowickiej. Powołany przez Generalność do Sądu Asesorskiego[8].
Odznaczony Orderem Orła Białego 24 marca 1792 roku. W 1791 roku został kawalerem Orderu Świętego Stanisława[9].
Bibliografia
Przypisy
- ↑ Jerzy Kowecki, Pospolite ruszenie w insurekcji 1794, Warszawa 1963, s. 121.
- ↑ Akta powstania Kościuszki t. III, Wrocław-Kraków 1955, s. 369.
- ↑ Wacław Szczygielski: Piotr Potocki h. Pilawa. T. XXVIII. Polski Słownik Biograficzny, 1984-1985. [dostęp 2020-12-31].
- ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. ..., Warszawa 1791, s. 311.
- ↑ Bronisław Dembiński, W przededniu 3-maja 1791 roku, w: Tygodnik Ilustrowany, nr 1 13 stycznia 1906 roku, s. 10.
- ↑ Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889, s. 313.
- ↑ Dyaryusz Seymikow Woiewodz[twa] Lubelskiego, w Lublinie 1792, s. 1.
- ↑ Józef Kermisz, Lublin i Lubelskie w ostatnich latach Rzeczypospolitej (1788-1794), Lublin 1939, s. 147.
- ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2008, 2008, s. 263.
|
Media użyte na tej stronie
Baretka: Order Świętego Stanisława (Polska)
Autor: Poznaniak, tarcza, labry, hełm Bastian, Licencja: CC BY-SA 2.5
Herb Pilawa