Piotr Seip

Piotr Seip
Data urodzenia

2 czerwca 1859

Data śmierci

16 stycznia 1941

Miejsce spoczynku

Cmentarz Rakowicki Kraków

Zawód, zajęcie

złotnik, brązownik, mosiężnik, przedsiębiorca

Narodowość

polska

Małżeństwo

Karolina Sztorcowa Seipowa (ur. 31 stycznia 1856 zm. 12 kwietnia 1933)

Grób Piotra Seipa na cmentarzu Rakowickim w Krakowie

Piotr Seip (ur. 2 czerwca 1859, zm. 16 stycznia 1941) – polski przedsiębiorca, złotnik, brązownik, wieloletni członek cechu mosiężników, właściciel warsztatu rzemieślniczego w Krakowie. Był uczniem Aleksandra Ziębowskiego. Został wyzwolony na czeladnika 13 października 1877 roku. W 1885 r. przyjęto go do cechu mosiężników[1].

Działalność zawodowa

Piotr Seip założył w 1886 r. firmę brązowniczą w Krakowie przy ul. Floriańskiej 18. Po II wojnie światowej firma została przeniesiona na ul. Józefa Dietla 58, gdzie mieści się do dnia dzisiejszego jako firma RENOMETAL[2]. Wykonywał i odnawiał różne prace artystyczne z zakresu złotnictwa sakralnego głównie do kościołów w Krakowie i okolicach. Jego dzieła wyróżniają się bogactwem form i wysokim poziomem artystycznym. Już w 1887 roku za swoje prace otrzymał brązowy medal c.k. Ministerstwa Handlu na wystawie krajowej rolniczo-przemysłowej oraz Sztuki Polskiej w Krakowie[2]. Wszystkie realizacje Seipa mają znak imienny - litery PS w prostokącie z klinowymi wcięciami z lewej i prawej strony pola oraz wybity znak firmowy z imieniem i nazwiskiem Piotr Seip[1].

Twórczość (wybór)

  • puszka na komunikanty wykonana po 1879 r. w kościele parafialnym pw. Najświętszej Marii Panny w Strumianach[1];
  • relikwiarz św. Anieli z 1889 r. w klasztorze Urszulanek w Krakowie[3];
  • kielich z 1889 r. w klasztorze Na Skałce w Krakowie[3];
  • kielich z 1891 r. w klasztorze „Na Skałce” w Krakowie[3];
  • naczynie na wiatyk wykonane w 1900 r. w kościele parafialnym pw. MB Częstochowskiej w Skawicy[1];
  • drzwiczki do tabernakulum złocone z dekoracją w postaci kielicha z hostią w glorii promienistej w otoczeniu kłosów zbóż i winnych gron w sanktuarium MB Opiekunki i Królowej Rodzin w Makowie Podhalańskim;
  • odnowienie, lub naprawa kielicha z 1650 roku w kościele św. Marka w Krakowie[1];
  • tabernakulum według projektu Jana Sas-Zubrzyckiego wykonane w 1909 r. w kościele św. Józefa w Podgórzu[4];
  • neogotycki, wieloramienny, obręczowy świecznik prawdopodobnie według projektu Jana Sas-Zubrzyckiego oraz zespół mniejszych żyrandoli we wnętrzu kościoła św. Józefa w Podgórzu[4];
  • monstrancja ks. Niemczyckiego o bogatym, neogotyckim kształcie architektonicznym dla kościoła w Podgórzu[4];
  • srebrna trumna, w której spoczęły zabalsamowane zwłoki Marszałka J. Piłsudskiego zaprojektowana przez Jana Szczepkowskiego wykonana w 1937 roku[2].

Przypisy

  1. a b c d e Michał Myśliński, Fusiery, partacze, przeszkodnicy... Dzieła złotnicze mosiężników krakowskich jako przykład konwergencji dwóch profesji rzemiosła artystycznego w XIX wieku, Kwartalnik Historii Kultury Materialnej R. 63 nr 3 (2015), s= 471-494, 2015 [dostęp 2020-02-15].
  2. a b c Strona firmy Renometal, renometal.com [dostęp 2020-02-15].
  3. a b c Jan Samek: Seria: Rola Krakowa w dziejach narodu – Kraków przed stu laty. Głos w dyskusji: Krakowska sztuka zdobnicza przed stu laty. Kraków: Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, 1998, s. 129, 132-133. ISBN 83-909104-0-3.
  4. a b c Paweł Diettloff: Neogotyckie wyposażenie kościołów św. Józefa i OO. Redemptorystów w Podgórzu w Podgórze w dziejach wielkiego Krakowa. Kraków: Towarzystwo Miłośników Historii i Zabytków Krakowa, 2000, s. 0. ISBN 83-87345-91-1.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Grób Piotra Seipa cm. Rakowicki w Krakowie.jpg
Autor: Janusz Krzyżek (Januszk57), Licencja: CC BY-SA 4.0
Cracow. Rakowice Cemetery. Piotr Wisz grave.