Piotr Skwieciński
Piotr Skwieciński (2022) | |
Data i miejsce urodzenia | 1 maja 1963 |
---|---|
Zawód, zajęcie | dziennikarz, publicysta, dyplomata |
Narodowość | polska |
Alma Mater | |
Stanowisko | dyrektor Instytutu Polskiego w Moskwie |
Odznaczenia | |
Piotr Skwieciński (ur. 1 maja 1963 w Warszawie)[1] – polski dziennikarz, publicysta, dyplomata.
Życiorys
Od 1982 studiował historię na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, pracę magisterską Stronnictwo Ludowe wobec obozu rządzącego w latach 1936–1938, napisaną pod kierunkiem Andrzeja Garlickiego, obronił w 1989[2]. W latach 80. czynny w ówczesnym podziemiu solidarnościowym (Oficyna Wydawnicza „Pokolenie” oraz Niezależne Zrzeszenie Studentów)[1], w latach 90. – w Lidze Republikańskiej[3].
W latach 1990–1994 był dziennikarzem „Życia Warszawy”, w latach 1994–1996 wiceszefem programu informacyjnego Wiadomości TVP1, w latach 1996–1998 pracował w gazecie „Życie”. W latach 2003–2006 był kierownikiem publicystyki politycznej w telewizji TV Puls, współpracował z „Gazetą Polską”, „Rzeczpospolitą” i „Dziennikiem” oraz „Nowym Państwem”.
W latach 2006–2009 prezes Polskiej Agencji Prasowej (zastąpił Waldemara Siwińskiego), w przeszłości 1998–2003 kierownik jej krajowego oddziału. 15 stycznia 2009 złożył dymisję z funkcji prezesa zarządu PAP SA. Następnie współpracownik „Rzeczpospolitej”. Od marca do końca grudnia 2011 moskiewski korespondent tej gazety (1 stycznia 2012 „Rzeczpospolita” zlikwidowała placówkę w Moskwie w ramach oszczędności). Od stycznia 2012 do lutego 2013 publicysta „Rzeczypospolitej" i tygodnika „Uważam Rze”. Od lutego 2013 do lutego 2019 publicysta tygodnika W Sieci. 1 marca 2019 został dyrektorem Instytutu Polskiego w Moskwie[4]. W kwietniu 2022 został wydalony z Rosji wraz z grupą 45 polskich dyplomatów w ramach retorsji po inwazji Rosji na Ukrainę[5][6]. 22 sierpnia 2022 objął stanowisko zastępcy dyrektora Departamentu Dyplomacji Publicznej i Kulturalnej Ministerstwa Spraw Zagranicznych[7].
W latach 2009–2010 był doradcą prezesa Narodowego Banku Polskiego Sławomira Skrzypka[8].
W 2020 Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego powołało go do Rady Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia[9].
Odznaczenia
W 2010 prezydent Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[10][11].
W 2022 otrzymał Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości[12].
Przypisy
- ↑ a b Piotr Skwieciński – Encyklopedia Solidarności, www.encysol.pl [dostęp 2019-02-25] .
- ↑ Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000, wyd. Arkadiusz Wingert, Kraków 2010, s. 605
- ↑ Prawicowe dzieci kwiaty. Ideowe pozy lat 90., „Newsweek.pl”, 4 kwietnia 2009 [dostęp 2016-11-29] (pol.).
- ↑ „Rozpocząłem tzw. coś nowego”. Piotr Skwieciński nowym szefem Instytutu Polskiego w Moskwie, Do Rzeczy, 25 lutego 2019 [dostęp 2019-02-25] (pol.).
- ↑ Piotr Skwieciński wśród polskich dyplomatów wydalonych z Rosji, wirtualnemedia.pl, 11 kwietnia 2022 [dostęp 2022-04-13] [zarchiwizowane z adresu 2022-04-12] .
- ↑ Tomasz Ławnicki , "Wykopano rowy". Wydalony dyplomata mówi, jak Rosjanie utrudniali Polakom wyjazd, naTemat.pl, 30 kwietnia 2022 [dostęp 2022-06-18] (pol.).
- ↑ Ryszard Gromadzki , Rosja. Inny świat, Do Rzeczy, 4 września 2022 [dostęp 2022-11-19] .
- ↑ Udowodnij swoją przydatność w NBP. gazetaprawna.pl, 9 marca 2010.
- ↑ Rada Centrum Polsko-Rosyjskiego Dialogu i Porozumienia., OpenLEX [dostęp 2021-01-06] [zarchiwizowane z adresu 2021-06-05] .
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 18 marca 2010 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 560).
- ↑ Ordery i odznaczenia dla działaczy NZS. prezydent.pl, 19 marca 2010. [dostęp 2010-03-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (23 marca 2010)].
- ↑ Odznaczenia członków służby zagranicznej, Ministerstwo Spraw Zagranicznych – Portal Gov.pl, 17 listopada 2022 [dostęp 2022-11-19] [zarchiwizowane z adresu 2022-11-19] .
Linki zewnętrzne
- Teksty P. Skwiecińskiego w serwisie WPolityce.pl
Media użyte na tej stronie
Baretka: Medal Stulecia Odzyskanej Niepodległości.
Autor: Jindřich Nosek (NoJin), Licencja: CC BY-SA 4.0
Piotr Skwieciński (2022)