Piotr Soyka

Piotr Soyka

Data i miejsce urodzenia	31 grudnia 1943 Świętochłowice
Data i miejsce śmierci	2 sierpnia 2020 Sopot
Zawód, zajęcie	inżynier, menedżer
Alma Mater	Politechnika Gdańska
Odznaczenia

Grób Piotra Soyki na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku

Piotr Henryk Soyka (ur. 31 grudnia 1943 w Świętochłowicach^[1], zm. 2 sierpnia 2020 w Sopocie^[2][3]) – polski menedżer związany z przemysłem stoczniowym^[4], wieloletni prezes zarządu Gdańskiej Stoczni „Remontowa”^[4].

Życiorys

Syn Henryka i Elfrydy^[2]. Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. dr. Władysława Pniewskiego w Gdańsku^[5]. W 1968 ukończył studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Gdańskiej^[1], a w 1972 Studium Organizacji i Zarządzania Uniwersytetu Gdańskiego. Od 1972 zawodowo związany z Gdańską Stocznią „Remontowa”. Od 1980 do 1983 był dyrektorem naczelnym Morskiej Stoczni Remontowej w Świnoujściu. W 1984 wrócił do poprzedniego miejsca pracy jako dyrektor ds. produkcji. Od 1987 pracował w Angoli jako kierownik polskiej grupy dydaktyków kształcących w zawodach morskich^[4]. W 1989 wygrał konkurs na prezesa Gdańskiej Stoczni „Remontowa”. Zarządzał nią przez 20 lat do 2009, dokonując restrukturyzacji i przekształcenia tego przedsiębiorstwa w grupę stoczniową^[4][6].

W 2009 był notowany na liście najbogatszych Polaków sporządzonej przez tygodnik „Wprost”^[6], a w 2014 uplasował się na 2. pozycji wśród najlepiej zarabiających w Trójmieście według dziennika „Gazeta Wyborcza”^[7].

W 1998 został wybrany z listy Akcji Wyborczej Solidarność na radnego sejmiku pomorskiego. Kierował Forum Okrętowym (2001–2003) i Gdańskim Klubem Biznesu (2004–2006)^[4]. W 2016 wszedł w skład Narodowej Rady Rozwoju utworzonej przez prezydenta Andrzeja Dudę^[8]. Pełnił również funkcję prezesa związku pracodawców Forum Okrętowe^[9], przewodniczącego rady programowej Baltexpo^[10] oraz członka rady Fundacji Rozwoju Uniwersytetu Gdańskiego^[11].

Według ustaleń prokuratora zginął śmiercią samobójczą^[12]. Pochowany 12 sierpnia 2020 na gdańskim Cmentarzu Srebrzysko^[13](rejon IV, TAR IV, rząd 1a)^[14].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2002 odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (za wybitne zasługi dla rozwoju przemysłu stoczniowego)^[15]. Wcześniej otrzymał Krzyż Kawalerski tego orderu (1997)^[16] oraz Złoty Krzyż Zasługi (1993)^[17][4].

W 2003 wyróżniony tytułem „Top Menedżer Roku” w regionalnym konkursie organizowanym przez „Dziennik Bałtycki”^[18]. W 2005 otrzymał Nagrodę im. Andrzeja Wierzbickiego przyznawaną przez Konfederację Lewiatan^[19], a w 2008 nagrodę Conrady – Indywidualności Morskie^[20].

Od 2015 był członkiem honorowym Stowarzyszenia Kapitanów Żeglugi Wielkiej^[21].

Przypisy