Piotr Stachańczyk
(c) Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej , CC BY-SA 3.0 pl | |
Data i miejsce urodzenia | 13 września 1962 |
---|---|
Podsekretarz stanu w Urzędzie Rady Ministrów | |
Okres | od 1992 |
Podsekretarz stanu w MSWiA | |
Okres | od 1998 |
Prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców | |
Okres | od 2001 |
Następca | Rafał Rogala[1] |
Podsekretarz stanu w MSWiA | |
Okres | od 2007 |
Sekretarz stanu w MSW | |
Okres | od 2011 |
Stały przedstawiciel RP przy Biurze ONZ w Genewie | |
Okres | od 2015 |
Poprzednik | Remigiusz Henczel |
Następca | |
Konsul generalny RP w Charkowie | |
Okres | od 2020 |
Poprzednik | |
Odznaczenia | |
Piotr Stachańczyk (ur. 13 września 1962[2] w Krakowie[3]) – polski urzędnik państwowy i prawnik, podsekretarz stanu w Urzędzie Rady Ministrów (1992–1993), wiceminister spraw wewnętrznych i administracji (1998–2001, 2007–2011), prezes Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców (2001–2007), wiceminister spraw wewnętrznych (2011–2015), konsul generalny w Charkowie (od 2020).
Życiorys
Syn Jerzego[4]. Ukończył w wyróżnieniem studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, w 1988 ukończył aplikację sędziowską[5]. Uzyskał uprawnienia radcy prawnego[6].
Od 1985 do 1994 pracował jako asystent na Wydziale Prawa i Administracji UJ. W 1990 został głównym specjalistą w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, w tym samym roku objął stanowisko dyrektora gabinetu w tym resorcie. W latach 1991–1992 był wicedyrektorem Departamentu Społeczno-Administracyjnego MSW, następnie przez rok pełnił funkcję podsekretarza stanu w Urzędzie Rady Ministrów. Współtworzył koncepcję przekształcenia URM w Kancelarię Prezesa Rady Ministrów[7]. W 1993 powrócił do MSW, obejmując stanowisko wicedyrektora Departamentu Spraw Obywatelskich[5].
W latach 1994–1998 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych: początkowo jako wicedyrektor, a od 1995 jako dyrektor Departamentu Konsularnego i Wychodźstwa. W 1998 kierował Departamentem Spraw Prawnych i Konsularnych MSZ. W okresie pracy w MSZ był m.in. negocjatorem umów dotyczących znoszenia obowiązku wizowego[7]. Od 1998 do 2001 był podsekretarzem stanu w MSWiA. Wchodził w skład zespołu negocjującego akcesję Polski do UE, w ramach którego odpowiadał za obszar spraw wewnętrznych. W 2001 był pełnomocnikiem ds. organizacji Urzędu do Spraw Repatriacji i Cudzoziemców, a po jego utworzeniu objął funkcję prezesa tego urzędu, którą sprawował do sierpnia 2007. Współtworzył ustawy odnoszących się do problematyki migracji, repatriacji i obywatelstwa[5].
20 listopada 2007 został powołany na podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. 2 kwietnia 2009 mianowany przez prezesa Rady Ministrów na członka Rady Służby Cywilnej. Odpowiadał za przygotowanie i przeprowadzenie polskiej prezydencji w Radzie Unii Europejskiej w 2011 w obszarze dotyczącym spraw wewnętrznych[7]. 25 listopada 2011 otrzymał nominację na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych, powierzono mu nadzór nad polityką migracyjną państwa (w tym nad podległym mu komendantem głównym Straży Granicznej), sprawy z zakresu obywatelstwa i repatriacji, przygotowywanie aktów prawnych w MSW oraz nadzór nad Departamentem Unii Europejskiej i Współpracy Międzynarodowej MSW[8].
W październiku 2015 powrócił do pracy w dyplomacji – otrzymał nominację na stałego przedstawiciela RP przy Biurze Narodów Zjednoczonych w Genewie[9]. Zakończył pełnienie tej funkcji w lipcu 2017[10]. Następnie odpowiadał w MSZ za problematykę migracyjną i azylową. Był pełnomocnikiem ministra do spraw projektów finansowych z Funduszu Bezpieczeństwa Wewnętrznego[11]. Od września 2020 konsul generalny RP w Charkowie[12].
Życie prywatne
Żonaty, ojciec jednego dziecka[5]. Włada biegle językiem angielskim, komunikatywnie językiem rosyjskim[7].
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (1997)[4]
- Złota Odznaka „Zasłużony dla Służby Celnej” (2011)[13]
- Odznaka Honorowa za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego (2015)[14]
- Odznaka Honorowa za Zasługi dla Legislacji (2015)[15]
Wybrane publikacje
- Piotr Stachańczyk , Cudzoziemcy: praktyczny komentarz do ustawy o cudzoziemcach, tekst ustawy w wersjach angielskiej i rosyjskiej, inne akty prawne, Warszawa: Wydawnictwo Zrzeszenia Prawników Polskich. Centrum Informacji Prawno-Finansowej, 1998, ISBN 83-87218-65-0 .
Przypisy
- ↑ Jako szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców.
- ↑ Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 26 listopada 1998 r. o treści oświadczeń złożonych przez osoby powoływane lub mianowane na kierownicze stanowiska państwowe przez Prezesa Rady Ministrów (M.P. z 1998 r. nr 43, poz. 616).
- ↑ Kto jest kim. Polska 2005, Warszawa: Polska Agencja Prasowa, 2005, s. 312 .
- ↑ a b Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 października 1997 r. o nadaniu odznaczeń. (M.P. z 1998 r. nr 5, poz. 72).
- ↑ a b c d Piotr Stachańczyk: Podsekretarz Stanu, mswia.gov.pl [zarchiwizowane 2011-09-27] .
- ↑ Konsul Generalny w Charkowie, gov.pl [zarchiwizowane 2020-09-28] .
- ↑ a b c d Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 183/, sejm.gov.pl, 23 czerwca 2015 [dostęp 2020-09-28] .
- ↑ Premier powołał wiceministrów spraw wewnętrznych, mswia.gov.pl, 30 listopada 2011 [dostęp 2011-11-30] .
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 lipca 2015 r. nr 110.42.2015 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2015 r. poz. 936).
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 31 lipca 2017 r. nr 110.43.2017 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2017 r. poz. 838).
- ↑ Piotr Wawrzyk, Interpelacja nr 29863 w sprawie zatrudnienia i wydatków reklamowych w Ministerstwie Spraw Zagranicznych – tekst odpowiedzi, sejm.gov.pl, 22 marca 2019 [dostęp 2020-09-28] .
- ↑ На Харьковщине почтили память жертв тоталитаризма, kharkivoda.gov.ua, 26 września 2020 [dostęp 2020-09-28] (ukr.).
- ↑ Obchody Dnia Służby Celnej w Ministerstwie Finansów, „Wiadomości Celne” (10–12), 2011 [zarchiwizowane 2013-11-11] .
- ↑ Posiedzenie Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego z dnia 30 września 2015, mac.gov.pl, 30 września 2015 [zarchiwizowane 2015-10-01] .
- ↑ Krzysztof Sobczak: Odznaczenia dla zasłużonych legislatorów. prawo.pl, 27 lutego 2015. [dostęp 2020-09-28].
Bibliografia
- Piotr Stachańczyk: Podsekretarz Stanu, mswia.gov.pl [zarchiwizowane 2011-09-27] .
Media użyte na tej stronie
Baretka: Odznaka Honorowa za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego.
Baretka Złotej Odznaki "Zasłużony dla Służby Celnej" (wzór: 2010).
(c) Kancelaria Senatu Rzeczypospolitej Polskiej , CC BY-SA 3.0 pl
Sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych Piotr Stachańczyk. 64. posiedzenie Senatu
Baretka: Odznaka Honorowa za Zasługi dla Legislacji.